Κυβέρνηση Δημητρίου Γούναρη 1922

Τρίτη κυβέρνηση Γούναρη

Βασιλευομένη Δημοκρατία
Ημερομηνία σχηματισμού	2 Μαρτίου 1922
Ημερομηνία διάλυσης	3 Μαΐου 1922
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός Κράτους	Βασιλιάς Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας
Πρόεδρος Κυβέρνησης	Δημήτριος Γούναρης
Συνολικός αριθμός Μελών	12
Συμμετέχοντα κόμματα	Ηνωμένη Αντιπολίτευσις
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα	κυβέρνηση πλειοψηφίας
Αξιωματική Αντιπολίτευση	Κόμμα Φιλελευθέρων
Ιστορία
Εκλογές	Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1920
Θητεία νομοθετικού σώματος	Γ' Εθνοσυνέλευση: 23 Δεκεμβρίου 1920 - 29 Ιουλίου 1922
Προηγούμενη	Κυβέρνηση Δημητρίου Γούναρη 1921
Διάδοχη	Κυβέρνηση Νικολάου Στράτου 1922

Η κυβέρνηση Δημητρίου Γούναρη 1922 (Μάρτιος - Μάιος 1922), είναι η δεύτερη διαδοχικά κυβέρνηση του Δημητρίου Γούναρη, ο οποίος αφού παραιτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 1922, ανέλαβε εκ νέου την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, στις 2 Μαρτίου.

Συγκεκριμένα, στις 25 Φεβρουαρίου 1922 ο Γούναρης αφού εξέθεσε στη Βουλή τις επαφές και τα αποτελέσματα που είχε στις πρωτεύουσες των Συμμάχων (Λονδίνο, Παρίσι, Ρώμη), προκειμένου να βρεθεί μια διπλωματική λύση για τον τερματισμό της Μικρασιατικής εκστρατείας, ζήτησε επιβεβαίωση της μέχρι τότε πολιτικής του μέσω της ψήφου εμπιστοσύνης. Σε σύνολο 317 παρόντων βουλευτών, υπέρ της ψήφου εμπιστοσύνης ψήφισαν 155 και κατά, 162.^[1]

Εκτός από το κόμμα της Αντιπολίτευσης, τους Φιλελεύθερους, κατά της κυβέρνησης ψήφισαν και οι βουλευτές της συμπολίτευσης που ανήκαν στο «Εθνικό Μεταρρυθμιστικό Κόμμα» του Νικόλαου Στράτου, καθώς και οι βουλευτές από την Μακεδονία, που είχαν αρχηγό τον βουλευτή Γρεβενών, Γεώργιο Μπούσιο. Έτσι, ο Γούναρης παραιτήθηκε.

Τις επόμενες μέρες, ο βασιλιάς είχε μια σειρά διερευνητικών συνομιλιών με διάφορα πρόσωπα, και στις 28 Φεβρουαρίου έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, στον Νικόλαο Στράτο, ο οποίος όμως αν και κατάφερε να έρθει σε συμφωνία με τον Γεώργιο Μπούσιο, ωστόσο δεν κατάφερε να σχηματίσει κυβέρνηση και την ίδια μέρα παρέδωσε την εντολή. ^[2] Τελικά, και αφού ο Γούναρης δέχτηκε να συμπεριλάβει στη νέα κυβέρνηση, βουλευτές του κόμματος του Ν. Στράτου καθώς και προσκείμενους στον Γ. Μπούσιο βουλευτές, ορκίστηκε και πάλι πρωθυπουργός.

Ωστόσο, η εύθραυστη αυτή ισορροπία δυνάμεων κατέρρευσε γρήγορα, και μετά από ένα μήνα, κατά τη διάρκεια ψήφισης ενός οικονομικού νομοσχεδίου, η κυβέρνηση έχασε την πλειοψηφία και παραιτήθηκε, αυτή τη φορά, οριστικά.

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου

^[3]

• «Πρωθυπουργός» - («Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου»): Δημήτριος Γούναρης

• «Επί των Εξωτερικών υπουργός»: Γεώργιος Μπαλτατζής
• «Επί της Δικαιοσύνης υπουργός»: Δημήτριος Γούναρης
• «Επί των Εσωτερικών υπουργός»: Μιχαήλ Γούδας
• «Επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας εκπαιδεύσεως υπουργός»: Κωνσταντίνος Πολυγένης
• «Επί των Οικονομικών υπουργός»: Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης
• «Επί της Εθνικής Οικονομίας υπουργός» : Λουκάς Κανακάρης - Ρούφος
• «Επί των Δημοσίων Συγκοινωνιών υπουργός»: Ξενοφών Στρατηγός
• «Επί της Γεωργίας και Δημοσίων κτημάτων υπουργός» : Αθανάσιος Αργυρός
• «Επί των Στρατιωτικών υπουργός»: Νικόλαος Θεοτόκης
• «Επί των Ναυτικών υπουργός»: προσωρινά, Γεώργιος Μπαλτατζής
• «Επί του Επισιτισμού και Αυταρκείας υπουργός : προσωρινά, Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης

- αντικαταστάθηκε στις 27/3/1922 από τον Σπυρίδωνα Στάη

• «Επί της Περιθάλψεως υπουργός»: Μάρκος Θεοδωρίδης
• «Άνευ Χαρτοφυλακίου» υπουργοί : Γεώργιος Αλεξανδρόπουλος

- αντικαταστάθηκε στις 27/3/1922 από τον Χαράλαμπο Βοζίκη

Σπυρίδων Στάης

Αναφορές

1. «Πρακτικά των συνεδριάσεων της Βουλής», Γ' Εθνοσυνέλευση, περίοδος Κ' τόμος 3, σελ. 1715
2. Εφημερίδα, "Εμπρός" της 1ης Μαρτίου 1922
3. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2011.