Ο κινέζικος πολιτισμός είναι από τους αρχαιότερους του κόσμου, και έχει μεταδοθεί σε μεγάλη έκταση της νοτιοανατολικής Ασίας και της Άπω Ανατολής, εντός και εκτός της σύγχρονης Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και της Ταϊβάν κατά την μακραίωνη ιστορία της Κίνας επίσης έχει και πολύ ωραίες γιορτές.
[1][2][3][4] Η εμφάνιση του ξεκινά από την 3η χιλιετία π.Χ., και ανάμεσα στις ιστορικά σημαντικότερες ανακαλύψεις του συγκαταλέγονται η πυρίτιδα, η πυξίδα, το χαρτί, η τυπογραφία -με κινητά μέρη-, το τσάι, μετάξι, και η πορσελάνη, σε ότι αφορά τις κατασκευές διάσημο είναι το Σινικό τείχος, ενώ οι κινεζικές παραδόσεις και γλώσσα είναι σε χρήση από μεγάλο ποσοστό των πληθυσμών γενικότερα στην ανατολική Ασία.[5][6][7]
Κατά την παράδοση, ο μυθικός Κίτρινος αυτοκράτορας (2698–2598 π.Χ.) θεωρείται ως ο ιδρυτής του κινεζικού πολιτισμού και ο πρόγονος όλων των Κινέζων.[8][9]
Κυρίαρχο διαχρονικό χαρακτηριστικό του κινεζικού πολιτισμού αποτελεί ο κομφουκιανισμός, το σύστημα διδαχών του φιλοσόφου Κομφούκιου (551–479 π.Χ.) ο οποίος επεδίωξε να δημιουργήσει μια φιλοσοφία αξιών βασισμένη σε παλαιότερες εποχές της δυναστείας των Τζόου.[10] Με το πέρασμα του χρόνου η φιλοσοφία αυτή εξελίχθηκε σε τρόπο ζωής και κατόπιν σε λαϊκή παράδοση και θρησκεία -μαζί με ταοϊσμο και βουδισμό-, ενώ πολιτικά αναμείχθηκε με τον νομικισμό και τον κεντραλισμό οι οποίοι ήταν τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά της πολιτικής ζωής υπό την απόλυτη εξουσία του αυτοκράτορα της Κίνας.[11]Στην Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, με την μετάβαση της στον κομμουνισμό μετά τον Κινεζικό Εμφύλιο Πόλεμο ο κομφουκιανισμός ως γενική ιδεολογία τέθηκε σε δοκιμασία, όμως η επίδραση του ήταν τόσο παλιά και βαθιά ώστε επηρέασε σημαντικά τα χαρακτηριστικά του κινεζικού κομμουνισμού,[12][13] ενώ στις αρχές του 21ου αιώνα άρχισε να γίνεται αποδεκτός ως τμήμα του πολιτικού λόγου και διπλωματίας.[14][15]
Άλλα σημαντικά χαρακτηριστικά του κινεζικού πολιτισμού είναι:
η κινεζική αρχιτεκτονική, η οποία ως ύφος και τεχνοτροπία αναπτύχθηκε στην ανατολική Ασία κατά την διάρκεια πολλών αιώνων. Τα κύρια δομικά στοιχεία έχουν σε μεγάλο βαθμό παραμείνει αναλοίωτα, και οι περισσότερες αλλαγές αφορούν κυρίως διακοσμητικές λεπτομέρειες. Από την δυναστεία των Τανγκ και έπειτα, η κινεζική αρχιτεκτονική επηρέασε σημαντικά τις αντίστοιχες αρχιτεκτονικής της Κορέας, Βιετνάμ, και Ιαπωνίας.
οι πολεμικές τέχνες, με την Κίνα να αποτελεί ένα από τα κύρια σημεία όπου αναπτύχθηκαν. Συχνά αποκαλούνται με τους γενικούς όρους κουνγκ φου και γουσού για την συμπερίληψη εκατοντάδων σχολών πολεμικών τεχνών που αναπτύχθηκαν ανά τους αιώνες.
Ο κινεζικός πολιτισμός αποτελείται από πολλούς συστήνοντες μικρότερους πολιτισμούς οι οποίοι διακρίνονται κυρίως από τις διαφορές στην γλώσσα, όπως ο Καντονέζικος, Χάκκα, Χοκκιέν, Χουνάν στον νότο, και Σαντόνγκ στον βορά, με τρόπο όπου οι πολιτιστικές διαφορές μεταξύ γειτονικών επαρχιών είναι σε τέτοιο βαθμό ώστε να μοιάζουν με τις διαφορές που παρατηρούνται μεταξύ των γειτονικών ευρωπαϊκών χωρών -για παράδειγμα τα μανδαρινικά και τα καντονέζικα δεν είναι αμοιβαία κατανοητά-.[17] Εθνοτικά, όλες οι περιτπώσεις αυτές καλύπτονται από τον προσδιορισμό της εθνοτικής ομάδας των Κινέζων Χαν, οι οποίοι αποτελούν πάνω από το 90% της εθνοτικής σύστασης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, 95% της Ταϊβάν, και σημαντικό ποσοστό των κινεζικών πληθυσμών στις υπόλοιπες χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας, ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Ταϊλάνδη, η Μαλαισία και η Σιγκαπούρη.[18][19][20][21]
↑Rickett, Guanzi – "all early Chinese political thinkers were basically committed to a reestablishment of the golden age of the past as early Zhou propaganda described it."
Chang, K.C. [張光直] (1983), Art, Myth, and Ritual: The Path to Political Authority in Ancient China, Cambridge, MA: Harvard University Press, ISBN0-674-04807-5, 0-674-04808-3.
.JPG)
