Ο Αντόνιο ντι Πιέτρο ήταν Υπουργός Δημοσίων Έργων στην Κυβέρνηση Πρόντι από τον Μάιο έως τον Νοέμβριο 1996, όταν παραιτήθηκε επειδή ήταν υπό έρευνα στην Μπρέσια.[6] Τον Νοέμβριο 1997 εκλέχθηκε Γερουσιαστής σε μια ειδική εκλογή στο Μουτζέλλο, ένα προπύργιο των Δημοκρατών της Αριστεράς στην Τοσκάνη, νικώντας τον κύριο αντίπαλο του Τζουλιάνο Φερράρα με 67,7% έναντι 16,1%, παρά την παρουσία ενός Κομμουνιστή υποψηφίου στην ψηφοφορία, του Σάντρο Κούρτσι που έλαβε 13.0%.[7]
Το ΙdV αγωνίσθηκε στις γενικές εκλογές του 2001 μόνο σε μια λαϊκίστικη πλατφόρμα, περιλαμβάνοντας σκληρή διαχείριση της παράνομης μετανάστευσης και της διαμαρτυρίας κατά της σπατάλης του δημόσιου χρήματος. Εν πάση περιπτώσει, η εκστρατεία επικεντρώθηκε βασικά εναντίον του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο οποίος ήταν υποψήφιος Πρωθυπουργός του κεντροδεξιού Οίκου των Ελευθεριών. Το κόμμα έλαβε 3,9% στις εκλογές και για την Βουλή των Αντιπροσώπων και δεν κατέλαβε έδρες, ενώ εξέλεξε έναν Γερουσιαστή, τον Βαλέριο Καρράρα, ο οποίος σύντομα άφησε το κόμμα και μεταστράφηκε στο Forza Italia, το κόμμα του Μπερλουσκόνι.[12]
2004-2010
Στις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το 2004 ο Ντι Πιέτρο συνεργάσθηκε με τον Ακίλε Οκκέτο, έναν πρώην ηγέτη του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, για να κατέβει υποψήφιος ως Società Civile Di Pietro–Occhetto. Η λίστα κέρδισε 2.1% των εθνικών ψήφων και αμφότεροι οι άνδρες εκλέχθηκαν ΜΕΚ. Μετά την εκλογή, ο Οκκέτο αμέσως παραιτήθηκε από την έδρα του και αντικαταστάθηκε από τον Τζουλιέττο Κιέζα, έναν κομμουνιστή δημοσιογράφο.
Μετά την πτώση της κυβέρνησης του Πρόντι, ο Ντι Πιέτρο δημιούργησε μια συμμαχία με το Δημοκρατικό Κόμμα στις γενικές εκλογές του 2008. Η IdV είχε μεγάλα κέρδη αλλά για τον συμμαχικό της εταίρο δεν ίσχυσε το ίδιο και οδηγήθηκαν στην αντιπολίτευση. Με το 4.4% της, 29 βουλευτές και 14 γερουσιαστές, η IdV έγινε το τέταρτο μεγαλύτερο κόμμα στο Κοινοβούλιο.
Μετά τις εκλογές, η IdV δημιούργησε τις δικές της ομάδες στην Βουλή των Αντιπροσώπων και στην Γερουσία, αντί να ενωθεί με τους Δημοκρατικούς σε μια κοινή ομάδα όπως είχε υποσχεθεί, και άρχισε έναν συναγωνισμό με τον κύριο σύμμαχό της.[13][14] Τον Οκτώβριο του 2008 ο Βελτρόνι, ο οποίος αποστασιοποιείτο από τον Ντι Πιέτρο πολλές φορές, διακήρυξε ότι "σε μερικά θέματα αυτός [ο Ντι Πιέτρο] απέχει από την δημοκρατική γλώσσα της κεντροαριστεράς",[15] αλλά τελικά το PD αποφάσισε να υποστηρίξει τον Κάρλο Κονσταντίνι (IdV) στις περιφερειακές εκλογές στο Αμπρούτσο το 2008.[16] Ο Κονσταντίνι ηττήθηκε, αλλά η IdV κινήθηκε κοντά στο PD (15.0% έναντι 19.6%).
Μετά από αυτά τα αποτελέσματα, ο Ντι Πιέτρο είπε ότι η IdV "θα αφαιρέσει το όνομά του από το σύμβολο του κόμματος, ώστε να κτισθεί κάτι μεγαλύτερο, πιο χρήσιμο και που θα αντιπροσωπεύει κάτι πιο σημαντικό". Επίσης είπε ότι "χρειάζεται να γίνουμε ένα μεγάλο προοδευτικό κόμμα που υποστηρίζει μια πρόταση για μια αξιόπιστη κυβέρνηση".[20] Ωστόσο το εκτελεστικό του κόμματος αποφάσισε να μην αφαιρέσει το όνομα του ιδρυτή του, θεωρώντας αυτό το όνομα ακόμη πολύ σημαντικό για το κόμμα.
2011-2012
Κατά τους τελευταίους μήνες, η IdV πρότεινε τρία δημοψηφίσματα που επρόκειτο να λάβουν χώρα τον Ιούνιο 2011.
