Ο Θεόδωρος Λαζαρής (1882 – 1978) ήταν Έλληνας ζωγράφος και αγιογράφος.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε το 1882 στη Λιβαδειά και σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών χάρη σε υποτροφία από τον δήμο Λιβαδειάς. Δάσκαλοι του στη σχολή ήταν οι Δημήτριος Γερανιώτης, Γεώργιος Ροϊλός και Γεώργιος Ιακωβίδης. Διέκοψε τις σπουδές του κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων όπου και συμμετείχε. Τελικά, αποφοίτησε με άριστα από την ΑΣΚΤ το 1919. Άρχισε να εκθέτει έργα του στις εκθέσεις του Συνδέσμου Ελλήνων Καλλιτεχνών, ενώ συμμετείχε και στη Μπιενάλε της Βενετίας το 1934. Η μοναδική ατομική του έκθεση πραγματοποιήθηκε το 1930 στην αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός». Το 1974 η Εθνική Πινακοθήκη διοργάνωσε αναδρομική έκθεση στο έργο του. Ασχολήθηκε αρχικά κυρίως με τις τοπογραφίες και κυρίως το υδάτινο στοιχείο το οποίο παρουσίασε με ήπιους χρωματικούς συνδυασμούς αλλά και αδρές γραμμές. Αργότερα τα έργα του έγιναν πιο αφαιρετικά, ενώ ασχολήθηκε και με τη Βυζαντινή τέχνη, αγιογραφώντας ναούς στη Λιβαδειά και τη Χαλκίδα. Πέθανε το 1978 στην Αθήνα.[1][2]
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
