Η Ευρωπαϊκή Διάσκεψη Λεσβιών* (στα αγγλικά, European Lesbian* Conference) (EL*C) είναι η πρώτη από τις ανεξάρτητες λεσβιακές διασκέψεις της Ευρώπης η οποία κράτησε από τις 5 μέχρι τις 8 του Οκτώβρη 2017 στο Brotfabrik της Βιέννης στην Αυστρία.
Το 1998, η ILIS σταμάτησε εντελώς τη δραστηριότητά της και δημοσιεύειε ένα τελικό ανακοινωθέν. Η Sheley Anderson γράφει μια τελική έκθεση 58 σελίδων με τίτλο "Τα Δικαιώματα των Λεσβιών είναι Ανθρώπινα Δικαιώματα"[3] για να τονίσει ένα από τα κύρια σημεία της ILIS.
Το 2016, στο ετήσιο συνέδριο της ILGA στην Κύπρο, 70 ευρωπαϊκές λεσβίες ακτιβίστριες συμμετέχουν σε ένα εργαστήριο που διοργανώνεται ειδικά από αυτούς. Οι συμμετέχοντες στο συνέδριο κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει επείγουσα ανάγκη να ενισχυθεί και να αυξηθεί η προβολή των λεσβιών, να αναπτυχθούν δίκτυα και να αντιμετωπιστούν οι ανάγκες και η καταπίεση τους[4].
Μετά από αυτό, το 2017, η πρώτη ευρωπαϊκή διάσκεψη των λεσβιών διοργανώνεται ανεξάρτητα από την ILGA[5][6][7][8][9], Silvia Casalino, Αναστασία Danilova, Mariella Müller, Alice Coffin, Ολένα Σεφτσένκο και Maria von Känel μεταξύ τους συνιδρυτές. Στις 2 Φεβρουαρίου 2017, οι Ewa Dziedzic, Mariella Muller και Michae εγγράφονται επίσημα στη μη κυβερνητική οργάνωση με έδρα τη Βιέννη, υπό την προεδρία των Silvia Casalino[10] και Mariella Müller.
Ο Karima Zahi[11] εκπροσωπεί το EL*C κατά τη διάρκεια της ημέρας ορατότητας των Λεσβιών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 26 Απριλίου 2018[12][13][14][15][16][17][18]. Με αυτή την ευκαιρία, συζητούν το πρόβλημα της λεσβοφοβίας στις ευρωπαϊκές χώρες, τον ακτιβισμό των λεσβιών στα Βαλκάνια και την Τουρκία, την προβολή των λεσβιών στην εκπαίδευση και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι λεσβίες αιτούντες άσυλο. Οι Kika Fumero και Martha Fernándes Herráiz από την Ισπανία είναι επίσης εκπρόσωποι της ΜΚΟ Lesworking[19].
Το συνέδριο του 2017 στη Βιέννη
Περισσότερες από 400 γυναίκες από 44 ευρωπαϊκές χώρες και την Κεντρική Ασία προσκαλούνται στη διάσκεψη σύμφωνα με τη Maria von Känel[20]. Παρόλο που το Βελιγράδι θεωρήθηκε εκ πρώτης όψεως πιθανός τόπος διαμονής, η Βιέννη επιλέγεται τελικά για λόγους υλικοτεχνικής υποστήριξης και λόγω της ενεργής και ορατής λεσβιακής κοινότητας[21]. Ο κύριος στόχος της διάσκεψης είναι η προβολή των λεσβιών[22], η καταπολέμηση της λεσβοφοβίας[23] και η προώθηση δικτύων αλληλεγγύης. Η Alice Coffin τονίζει το γεγονός ότι όταν μια αιτία δεν είναι ορατή, δεν υπάρχει. Για τις λεσβίες, αυτό αποδεικνύεται από την ανάλυση του προϋπολογισμού που διατίθεται για τις λεσβίες. Σύμφωνα με το Coffin, από τα 424 εκατομμύρια δολάρια που διατέθηκαν για τα προγράμματα LGBT, μόνο το 2% διανέμεται σε λεσβίες. Επιπλέον, η συμμετοχή σε συνέδρια της ILGA παραμένει δαπανηρή. Το EL*C επιτρέπει τη συμμετοχή 100 ατόμων δωρεάν και διατηρεί το κόστος εγγραφής πολύ χαμηλά για να εξασφαλίσει την ποικιλομορφία των συμμετεχόντων και να ανταποκριθεί σε κριτική που απευθύνεται στην ILGA από τη δεκαετία του 1980.
Η πρώτη δήλωση ανοίγματος γίνεται από την Ulrike Lunacek, τότε υποψήφια για το Κόμμα των Πρασίνων στις βουλευτικές εκλογές στη Βιέννη[24][25]. Στην εναρκτήρια ομιλία του, η Αυστριακή καταγωγής περιβαλλοντολόγος πολιτικός που δήλωσε δημόσια τις σεξουαλικές της προτιμήεις, τονίζει ότι αν οι εργασίες για την ορατότητα είναι ζωτικής σημασίας, κάποια πρόοδος πρέπει επίσης να γίνει σε νομικό επίπεδο για την εξασφάλιση ίσων δικαιωμάτων για τις λεσβίες. Άλλες δηλώσεις έγιναν από την Faika El Nagashi Ewa Dziedzic, την Phyll Opoku-Gyimah και την Linda Riley, την εκδότρια του Diva magazine[26], προσφέροντας μια εισαγωγική ομιλία τους στο συνέδριο. Δύο Αφρικής καταγωγής γυναίκες, ανάμεσα τους και η Chukwuike Obioma, δεν ήταν σε θέση να έρθουν στη διάσκεψη επειδή δεν έλαβαν την άδεια βίζας από την Αυστρία.
Το γενικό σύνθημα της πρώτης διάσκεψης EL*C είναι "CONNECT, THINK, ACT, TRANSFORM".
Μια εκδήλωση οργανώνεται στους δρόμους της Βιέννης, μετά το κλείσιμο της διάσκεψης στις 7 Οκτωβρίου[27][28].
Κύρια θέματα της διάσκεψης
Τα κυριότερα θέματα ανακοινώνονται από την Alice Coffin μεταξύ άλλων τον Σεπτέμβριο του 2017:
Λεσβιακός ακτιβισμός
Λεσβιακές έρευνες
Λεσβιακές πολιτικές
Δικτύωση και οργάνωση λεσβιών
Η Elizabeth Holzleithner, καθηγήτρια φιλοσοφίας στον τομέα του δικαίου και της δεοντολογίας, έχει μια συνομοσπονδία απόψεων για τα νομικά ζητήματα με τίτλο "Νομικά λεσβία"[29]. Συζητά τη νομική σχέση μεταξύ φύλου και γυναικών.
Είναι γεγονός ότι αυτό αποτελεί μέρος της ιστορίας των λεσβιών στην Ευρώπη[30]. Η Evien Tjabbes συζητά την εμφάνιση του ILIS στη δεκαετία του 1980, την επιθυμία να μιλάμε για λεσβιακά θέματα ξεχωριστά από την ILGA, επειδή οι γυναίκες πιστεύουν ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι λεσβίες είναι διαφορετικά, ακόμη και αν υπάρχουν αλληλεπικαλύψεις με LGBTIQ θέματα .
Η Alice Coffin, η Hengameh Yaghoobifarah και η Linda Riley μιλάνε για τη θέση που οι λεσβίες καταλαμβάνουν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης[31].
Φωτογραφίες
Φωτογραφίες από το EL*C το 2017
Το συνέδριο του 2019
Το 2018, ένα ανακοινωθέν Τύπου ανακοινώνει ότι το συνέδριο του 2019 θα διεξαχθεί στο Κίεβο της Ουκρανίας από τις 12 έως τις 14 Απριλίου[32].
Οργάνωση
Η Mariella Müller και η Silvia Casalino εκλέγονται πρόεδροι του Ιδρύματος EL*C το 2017. Άλλα μέλη συμμετέχουν στο διοικητικό συμβούλιο το 2017: Biljana Ginova (γραμματέας), Maria von Känel (γραμματέας), Luise Luksch (ταμίας) και η Λέιλα Λοχμάν, η Μιχαήλ Τουλίπανα, η Έβα Ντιζιτζίτς, η Ολένα Σεβτσένκο, η Αύρορα Μπάμπα, η Αλίκη Κοφίν, η Ιλαρία Τοντ, η Αναστάσια Ντανίλοβα, η Πιά Στεβενσόν και η Μιχαέλα Δέσπαν. Η Dragana Todoriv εντάσσεται στο διοικητικό συμβούλιο μετά τη Διάσκεψη της Βιέννης.
