Η Επισκοπή Δρουγουβιτείας ήταν επισκοπή που υπήρχε κατά τους βυζαντινούς χρόνους στην σημερινή Μακεδονία. Υπαγόταν στην Μητρόπολη Θεσσαλονίκης και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Η επισκοπή αναφέρεται για πρώτη φορά τον 9ο αιώνα, όταν ο επίσκοπός της Πέτρος πήρε μέρος στην σύνοδο για την άρση αφορισμού του Πατριάρχη Φωτίου (879/880). Από την ονομασία της πιστεύεται ότι σχετίζεται με το σλαβικό φύλο των Δρουγουβιτών που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή περί τον 7ο αιώνα και το Θέμα Δρουγουβιτείας που βρισκόταν μεταξύ των ποταμών Αλιάκμονα, Λουδία και Αξιού. Δεν πρέπει να συγχέεται με την Εξαρχία Θράκης και Δρουγουβιτείας στην Ροδόπη.
Είναι άγνωστο που βρισκόταν η έδρα της και ποιες ακριβώς περιοχές περιλαμβάνονταν στη δικαιοδοσία της. Κάποιοι θεωρούν ότι έδρα της ήταν το χωριό Άγιοι Απόστολοι κοντά στην Πέλλα και άλλοι το χωριό Επισκοπή Νάουσας. Μετά τα τέλη του 9ου αιώνα δεν μαρτυρρείται ξανά σε άλλες πηγές και θεωρείται ότι σε απροσδιόριστο χρόνο τον 9ο ή 10ο αιώνα καταργήθηκε ή συγχωνεύτηκε με γειτονική επισκοπή (την Βεροίας ή Καμπανίας).
Από το 1909, ο τίτλος Δραγοβιτίας αποδίδεται σε τιτουλάριο επίσκοπο, δηλαδή επίσκοπο χωρίς επισκοπή, της Βουλγαρικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.[4]
Παραπομπές
Πηγές