Ξεκίνησε την ενασχόλησή της με τη λογοτεχνία από την εφηβεία[1] της και γύρω στο 1960 άρχισε να δημοσιεύει ποιήματά της σε εφημερίδες και περιοδικά[6]. Στα πρώτα της βήματα χρησιμοποιούσε το πατρικό της επώνυμο («Ειρήνη Παναγή»[6]), ενώ μετά τον γάμο της αναφέρεται ως «Ειρήνη Παναγή-Τσουλλή»[1][2][4] και «Ειρήνη Τσουλλή»[7][8]. Το 1962 εξέδωσε την πρώτη ποιητική συλλογή της με τίτλο «Μνήμες στη Νύχτα»[1][6], που περιλάμβανε ορισμένα ποιήματά της που είχαν ήδη δημοσιευθεί καθώς και άλλα νέα[9]. Ακολούθησε το 1969, το αντιπολεμικό[10] έργο «Του Πολέμου»[1] με ποιήματα εμπνευσμένα κυρίως από τους πεσόντες αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Στην ίδια συλλογή περιλαμβάνεται και ποίημα αφιερωμένο στον Φινλανδό οπλίτη της UNFICYP Γιουχάνι Ματικάινεν[2], ο οποίος σκοτώθηκε τον Μάιο του 1964 σε συμπλοκή με ενόπλους τουρκοκυπριακού θύλακα στο Κανλί Λευκωσίας[11][12]. Ως κύριο χαρακτηριστικό της ποίησής της, αναφέρεται η ωριμότητα στην αντιμετώπιση της ζωής[13].
Τα επόμενα χρόνια η Παναγή-Τσουλλή ασχολήθηκε κυρίως με την παιδική λογοτεχνία, επιτυγχάνοντας να συμπεριληφθεί στους κυριότερους εκπροσώπους του είδους στην Κύπρο[4][7]. Έργα της που εντάσσονται στο συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος είναι η ποιητική συλλογή «Παιδικές Πνοές» που κυκλοφόρησε το 1971 και αργότερα επανεκδόθηκε[8], καθώς και τα διηγήματα υπό τον τίτλο «Ξεριζωμένα Λουλούδια»[1][8] που κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά το 1980. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες και έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογικά έργα. Επιπλέον συμμετείχε στη συντακτική επιτροπή του περιοδικού «Παιδική Χαρά»[1].
↑Χριστοφίδη, Α. (Οκτώβριος 1962), σελ. 38. «Έχουμε τώρα την ευκαιρία να δούμε συγκεντρωμένο ένα μέρος του δημοσιευμένου έως τώρα έργου της μαζί με μερικά αδημοσίευτα ποιήματα...λείπουν από τη συλλογή δημοσιευμένα ποιήματα από τα καλύτερα που έγραψε ως τώρα η δ. Παναγή.».
