Εδουάρδος Πλανταγενέτης, 17ος κόμης του Γουόρικ

Εδουάρδος Πλανταγενέτης, 17ος κόμης του Γουόρικ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Edward Plantagenet (Αγγλικά)
Γέννηση	25  Φεβρουαρίου 1475 Warwick Castle
Θάνατος	28  Νοεμβρίου 1499 Tower Hill
Αιτία θανάτου	αποκεφαλισμός
Τόπος ταφής	αββαείο του Μπίσαμ
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Αγγλίας
Θρησκεία	Καθολικισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αριστοκράτης
Οικογένεια
Γονείς	Γεώργιος, 1ος δούκας του Κλάρενς[1][2] και Ισαβέλλα Νέβιλ, δούκισσα του Κλάρενς[1][2]
Αδέλφια	Μαργαρίτα Πολ, 8η κόμισσα του Σόλσμπερι[2]
Οικογένεια	Οίκος της Υόρκης
Θυρεός

Ο Εδουάρδος Πλανταγενέτης, 17ος κόμης του Γουόρικ (Γουόρικ, 25 Φεβρουαρίου 1475 - 28 Νοεμβρίου 1499) από τον Οίκο της Υόρκης ήταν γιος του Γεωργίου Πλανταγενέτη, 1ου δούκα του Κλάρενς και της Ισαβέλλας Νέβιλ, δούκισσα του Κλάρενς, μικρότερος αδελφός της Μαργαρίτας Πολ, 8ης κόμισσας του Σόλσμπερι. Ο Εδουάρδος Πλανταγενέτης ήταν διεκδικητής του θρόνου της Αγγλίας την εποχή των θείων του Ριχάρδου Γ΄ της Αγγλίας και Ερρίκου Ζ΄ της Αγγλίας.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στο Γουόρικ, στο οικογενειακό σπίτι της μητέρας του κόμισσας του Κλάρενς που ήταν κόρη του Ριχάρδου Νέβιλ, 16ου κόμη του Γουόρικ. Η κομητεία του Γουόρικ δημιουργήθηκε αμέσως μετά την εκτέλεση του πατέρα του για προδοσία (1478), ο Εδουάρδος έγινε ο αμέσως επόμενος σε σειρά διαδοχής μετά τον πρώτο ξάδελφο του Εδουάρδο Ε΄ της Αγγλίας όταν αποκλείστηκε λόγω νοθείας από την διαδοχή (1483). Ο θείος του Ριχάρδος Γ΄ τον έστεψε ιππότη τον Σεπτέμβριο του 1483.^[3] Ο θετός γιος του Εδουάρδου Δ΄ Τόμας Γκρέυ, 1ος μαρκήσιος του Ντόρσετ τοποθέτησε τον μικρό Εδουάρδο στην συνοδεία του, σαν κηδεμόνας είχε δικαίωμα να επιλέξει την νύφη του.^[4][5]

Ο ιστορικός Κλέμεντς Μάρκχάμ (1830 - 1916) γράφει το 1906 ότι ο Ριχάρδος Γ΄ τον απελευθέρωσε από τον Πύργο του Λονδίνου που είχε τοποθετηθεί από τον Ντόρσετ αλλά η πληροφορία δεν υποστηρίζεται από πηγές αφού ο Ντόρσετ ήταν ήδη Κοντόσταυλος του Πύργου.^[6] Ο Ντομινίκ Μανσίνι γράφει ότι ο Ριχάρδος όταν έγινε βασιλιάς διέταξε "ο Εδουάρδος και ο μικρότερος αδελφός του Ριχάρδος να έρθουν να τον συναντήσουν, στην συνέχεια τους αιχμαλώτισε και τους τοποθέτησε στο νοικοκυριό της συζύγου του". Ο Τζον Ρους (1411 - 1491) γράφει ότι όταν πέθανε ο μοναδικός νόμιμος γιος του Ριχάρδου Γ΄ Εδουάρδος του Μίντλεχαμ ο Ριχάρδος όρισε διάδοχο τον Εδουάρδο Πλανταγενέτη αλλά ούτε αυτή η πληροφορία στηρίζεται σε πηγές. Θα ήταν παράλογο ωστόσο για τον Ριχάρδο να ισχυριστεί ότι τον είχε αποκλείσει ο πατέρας του από τον θρόνο αφού τον είχε ορίσει διάδοχο του.^[7]

Αιχμαλωσία και εκτέλεση

Όταν πέθανε ο Ριχάρδος Γ΄ (1485) ο Γουόρικ ήταν μόλις 10 ετών και κρατήθηκε αιχμάλωτος στον Πύργο του Λονδίνου από τον Ερρίκο Ζ΄, παρέμεινε ισχυρή απειλή για τον βασιλιά ιδιαίτερα μετά την εξέγερση του Λάμπερτ Σιμνέλ (1487) αλλά πήρε τον τίτλο του κόμη του Γουόρικ χάρη στα δικαιώματα της μητέρας του (1490). Παρέμεινε αιχμάλωτος στον Πύργο του Λονδίνου μέχρι την εποχή που δραπέτευσε και συμμετείχε σε νέα εξέγερση του Πέρκιν Γουάμπρεκ (1499). Ο Εδουάρδος Πλανταγενέτης εμφανίστηκε στις 21 Νοεμβρίου 1499 στο Ουεστμίνστερ και δικάστηκε για προδοσία από συμβούλιο υπό την προεδρία του Τζων ντε Βερ, κόμητος της Οξφόρδης, κρίθηκε ένοχος και αποκεφαλίστηκε στην Γέφυρα του Λονδίνου. Ο Ερρίκος Ζ΄ μετέφερε το σώμα του για ταφή στο αβαείο του Μπίσαμ στο Μπέρκσαϊρ^[8] Πολλοί πιστεύουν ότι ο πραγματικός λόγος της εκτέλεσης οφείλεται στο ότι οι Καθολικοί βασιλείς Φερδινάνδος Β΄ της Αραγωνίας και Ισαβέλλα Α΄ της Καστίλης πίεζαν έντονα τον Ερρίκο Ζ΄ να παντρέψει τον γιο και διάδοχο του Αρθούρο της Ουαλίας με την κόρη τους Αικατερίνη της Αραγονίας. Η Αικατερίνη πραγματικά υπέφερε αργότερα από τύψεις για την εκτέλεση αυτή και έφτασε σε σημείο να ζητήσει την τιμωρία των δικαστών που τον καταδίκασαν.^[9]

Πολλοί ιστορικοί σημειώνουν ότι ο Γουόρικ υπέφερε από μια μορφή διανοητικής αστάθειας λόγω της αυστηρότητας με την οποία ήταν αιχμάλωτος, ο ιστορικός Έντουαρντ Χαλλ σημειώνει "ήταν τόσο απομονωμένος που δεν έβλεπε ποτέ ούτε ανθρώπους ούτε ζώα σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορούσε να ξεχωρίσει την χήνα από την τροφή της."^[10] Με τον θάνατο του Εδουάρδου Πλανταγενέτη, 17ου κόμη του Γουόρικ η νόμιμη γραμμή των Πλανταγενετών ξεκληρίστηκε, οι γιοι της θείας του Ελισάβετ της Υόρκης, δούκισσας του Σάφοκ διεκδίκησαν τον θρόνο από τον Οίκο της Υόρκης.

Πρόγονοι

Παραπομπές

1. Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
2. «Kindred Britain»
3. Christine Carpenter, ‘Edward, styled earl of Warwick (1475–1499)’, Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004; online edn, Jan 2008
4. Calendar of the Patent Rolls, 1476-1485, p212
5. Charles Ross, Edward IV. Yale University Press, 1997.
6. Richard III, His Life and Character
7. Hazel Pierce, Margaret Pole, Countess of Salisbury 1473-1541 (University of Wales Press, 2009), p. 9.
8. Ian Arthurson, The Perkin Warbeck Conspiracy, 1491-1499 (Sutton, 1997), p. 215.
9. The Life of Jane Dormer, Duchess of Feria, preface: "She applied these miseries and disasters to have specially happened for the death of Prince Edward Plantagenet, son of the Duke of Clarence, brother to King Edward the Fourth ; whom (most innocent) Henry VII. put to death to make the kingdom more secure to his posterity, and to induce King Ferdinand to give his daughter, this Catharine, in marriage to Prince Arthur".
10. Pierce, p. 23.

Πηγές

• Charles Ross, Edward IV. Yale University Press, 1997.
• Christine Carpenter, ‘Edward, styled earl of Warwick (1475–1499)’, Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004
• Hazel Pierce, Margaret Pole, Countess of Salisbury 1473-1541 (University of Wales Press, 2009)
• Ian Arthurson, The Perkin Warbeck Conspiracy, 1491-1499 (Sutton, 1997)