Διχλωριούχο τιτάνιο

Χλωριούχο(II) Τιτάνιο
Γενικά
Άλλες ονομασίες	Διχλωριούχο Τιτάνιο
Χημικά αναγνωριστικά
Μοριακή μάζα	118.77 g/mol^-1
Αριθμός CAS	10049-06-6
SMILES	Ti+2].[Cl-].[Cl-]
InChI	InChI=1S/2ClH.Ti/h2*1H;/q;;+2/p-2 Y Κλειδί: ZWYDDDAMNQQZHD-UHFFFAOYSA-L InChI=1/2ClH.Ti/h2*1H;/q;;+2/p-2 Key: ZWYDDDAMNQQZHD-NUQVWONBAH
PubChem CID	66228
Φυσικές ιδιότητες
Σημείο τήξης	1035°C (1308K)
Σημείο βρασμού	1500°C (1773K)[1]
Πυκνότητα	3.13 g/cm^3,
Χημικές ιδιότητες
Επικινδυνότητα
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Το διχλωριούχο τιτάνιο είναι η χημική ένωση με τον τύπο TiCl₂. Το μαύρο στερεό έχει μελετηθεί μόνο μέτρια, ίσως λόγω της υψηλής δραστικότητάς του.^[2] Το διχλωριούχο τιτάνιο είναι ένας ισχυρός αναγωγικός παράγοντας: έχει υψηλή ελξη με το οξυγόνο και αντιδρά αμετάκλητα με το νερό παράγοντας H₂. Η συνηθής παρασκευή του είναι με θερμική ανισοκατανομή του τριχλωριούχου τιτανίου στους 500°C. Η ισορροπία οδηγείται από την αστάθεια των πτητικών του τετραχλωριούχου τιτανίου:

2 TiCl₃ → TiCl₂ + TiCl₄

Η μέθοδος είναι παρόμοια με την μετατροπή Τριχλωριούχου βαναδίου σε Διχλωριούχο βανάδιο και Τετραχλωριούχο βανάδιο.

Το διχλωριούχο τιτάνιο αποκρυσταλλώνεται ως η δομή του ιωδιούχου καδμίου. Έτσι, το τιτάνιο είναι οκταεδρικά συντονισμένα με τους 6 δεσμούς του χλωρίου^[3][4].

Παραγωγές

Οι μοριακές συμπλοκλές γνωστές ως TiCl₂(chel)₂, όπου το chel είναι DMPE ((CH₃)₂PCH₂CH₂P(CH₃)₂) και TMEDA ((CH₃)₂NCH₂CH₂N(CH₃)₂).^[5].

Παραπομπές

1. Lide, David R. (1998). Handbook of Chemistry and Physics (87 έκδοση). Boca Raton, FL: CRC Press. σελίδες 491. ISBN 0-8493-0594-2. 
2. Holleman, A. F.; Wiberg, E. "Inorganic Chemistry" Academic Press: San Diego, 2001. ISBN 0-12-352651-5.
3. Gal'perin, E. L.; Sandler, R. A. (1962). «TiCI₂». Kristallografiya 7: 217–19.. 
4. Baenziger, N. C.; Rundle, R. E. (1948). «TiCI₂». Acta Cryst. 1 (5): 274–274. doi:10.1107/S0365110X48000740. 
5. Girolami, G. S.; Wilkinson, G.; Galas, A. M. R.; Thornton-Pett, M.; Hursthouse, M. B. (1985). «Synthesis and properties of the divalent 1,2-bis(dimethylphosphino)ethane (dmpe) complexes MCl₂(dmpe)₂ and MMe₂(dmpe)₂ (M = Ti, V, Cr, Mn, or Fe). X-Ray crystal structures of MCl₂(dmpe)₂ (M = Ti, V, or Cr), MnBr₂(dmpe)₂, TiMe_1.3Cl_0.7(dmpe)₂, and CrMe₂(dmpe)₂». J. Chem. Soc., Dalton Transactions: 1339–1348.