Ο Γρηγόριος Λαμποβιτιάδης (1908-1945) ήταν Έλληνας πατριώτης, εκπρόσωπος της ελληνικής κοινότητας στη νότια Αλβανία και ακτιβιστής του Βορειοηπειρώτικου κινήματος. Εκτελέστηκε από τις αρχές της Λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας ως "εχθρός του κράτους".
Ζωή
Ο Λαμποβιτιάδης γεννήθηκε σε μια ελληνική οικογένεια στο χωριό Δούβιανη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το οποίο σήμερα ανήκει στη νότια Αλβανία (μέρος της Βορείου Ηπείρου). Μετά την ολοκλήρωση των βασικών σπουδών στο χωριό του, μετακόμισε στην Κέρκυρα. Σπούδασε στην οδοντιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ'όπου αποφοίτησε το 1935.[1]
Το 1940, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Λαμποβιτιάδης οργάνωσε ομάδες ελληνικής αντίστασης στην επαρχία Αργυροκάστρου και στο κοντινό Δέλβινο. Μετά την απόσυρση των δυνάμεων του Άξονα, η περιοχή τέθηκε υπό τον έλεγχο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας. Ο Λαμποβιτιάδης διαμαρτυρήθηκε για τους χειρισμούς του νέου καθεστώτος.[1] Αργότερα, ο Λαμποβιτιάδης, μαζί με άλλους Έλληνες ακτιβιστές, θεωρήθηκαν "εχθροί του κράτους" και συνελήφθησαν. Αφού βασανίστηκαν στη φυλακή, δικάστηκαν και εκτελέστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες.[1][2]
Οικογένεια
Η γυναίκα του Λαμποβιτιάδη (Μαρία, το γένος Σπετσαρία) πέθανε και αυτή στη φυλακή, λίγο αργότερα. Ο γιος τους Γεώργιος φυλακίστηκε και εξορίστηκε από το τοπικό καθεστώς. Μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Αλβανία (1991) συμμετείχε στην τοπική πολιτική, ιδίως στην υπεράσπιση των μειονοτικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων της τοπικής ελληνικής κοινότητας. Ήταν ο πρόεδρος της οργάνωσης Ομόνοια το 1996-1999.[2][3]
Παραπομπές
