Ο Γιόχαν Λόρεμπεργκ (γερμανικά: Johann Lauremberg, Ρόστοκ, Γερμανία1590 - Σόρε, Δανία1658) ή Γιοχάνες Λόρεμπεργκ ή Γιόχαν Βίλχελμ Λόρεμπεργκ, ήταν Γερμανός πολυμαθής με τις ιδιότητες του μαθηματικού, χαρτογράφου, ιατρού, και ποιητή της πρώιμης μπαρόκ περιόδου.[1][2] Ως ψευδώνυμα χρησιμοποιούσε τις ονομασίες Χανς Ουίλμσεν Λ. Ρόστ (Hans Willmsen L. Rost) και Τζέκελ φον Άχτερν (Jeckel von Achtern). Πατέρας του ήταν ο Βίλχελμ Λόρεμπεργκ, καθηγητής στο Ρόστοκ και ο αδερφός του ο Πήτερ Λόρεμπεργκ, συγγραφέας στο επάγγελμα. Στα έργα του χρησιμοποιούσε τη μορφή της χαμηλής γερμανικής γλώσσας, καθώς και λατινικά και ελληνικά.
Εκπαίδευση
Ξεκίνησε τις σπουδές του το 1605 στο Ρόστοκ[3] και το 1610 απέκτησε τον πανεπιστημιακό του τίτλο. Μεταξύ του 1612 και 1617 συμμετείχε σε εκπαιδευτικά ταξίδια στην Ολλανδία, Αγγλία, Γαλλία και Ιταλία, και κατά το ίδιο χρονικό διάστημα σπούδασε ιατρική στο Παρίσι και τη Ρενς από το 1613 έως το 1616, έτος κατά το οποίο απέκτησε το πτυχίο ιατρικής του. Από το 1618 έως το 1623 ήταν καθηγητής ποίησης στο πανεπιστήμιο του Ρόστοκ και κατά την διαμονή του εκεί το 1622 σχεδίασε ένα χάρτη του Μέκλενμπούργκ (Mecklenburg) -περιοχή της Βόρειας Γερμανίας-, ο οποίος αργότερα συμπεριλήφθηκε στο Μέγα Άτλα του Ροστόκ το 1664.
Παράλληλα με τις διάφορες μαθηματικές και χαρτογραφικές εργασίες του, παρήγαγε επίσης και μια γεωγραφική πραγματεία για την αρχαία Ελλάδα, την Γκρέτσια Αντίκα (Grecia Antiqua) η οποία εκδόθηκε το 1660, μια τραγωδία γραμμένη στα Λατινικά (την Pompejus Magnus), καθώς και ποιήματα και κωμωδίες στα λατινικά, ελληνικά και γερμανικά αντίστοιχα. Το 1652, χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο του εξέδωσε μια σάτιρα στην οποία διακωμωδούσε διάφορες ασχολίες της εποχής του όπως τη μόδα, η οποία δύο χρόνια αργότερα το 1654 μεταφράστηκε στην Υψηλή γερμανική από τον Κονσταντίν Κρίστιαν Ντέτεκιντ (Constantin Christian Dedekind), καθώς και στη δανική γλώσσα.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στο Σόρε της Δανίας, όπου έγινε καθηγητής μαθηματικών και όπου ο μελλοντικός βασιλιάς της Δανίας και πρώην μαθητής του, Φρειδερίκος Γ´, φρόντισε να έχει μια άνετη ζωή μέχρι το θάνατο του το 1658.
Έργογραφία
Pompejus Magnus (Μέγας Πομπήιος), τραγωδία γραμμένα στα λατινικά, 1610
Venus navigans (Η Αφροδίτη πλέουσα), γαμήλιο ποίημα στα ελληνικά και λατινικά, 1614-1618
Logarithmus seu canon numerorum (Κανόνες των αριθμητικών λογάριθμων), μαθηματική πραγματεία, 1628
Zwo Comoedien. Bey dem HochFürstlichen Beylager, κωμωδίες, 1635
Triumphus Nuptialis Danicus (Γαμήλιος θρίαμβος του Δανικού), 1635
Ocium Soranum sive Epigrammata, φιλολογική πραγματεία, 1648
Musicalisch Schawspiel , μουσική πραγματεία, 1655
Veer Schertzgedichte, σατιρικά ποιήματα στα γερμανικά, 1652, οι οποίες επανεκδόθηκαν 10 φορές κατά τον 17ο αιώνα.
Graecia Antiqua. Hrg. von Samuel Pufendorf, Amsterdam: Johannes Jansson 1660 (Digitalisat), γεωγραφική πραγματεία σχετικά με την αρχαία Ελλάδα, εκδόθηκε 2 έτη μετά το θάνατο του.
(Αγγλικά) Mara R. Wade: German Court Culture and Denmark. Triumphus Nuptialis Danicus. The „Great Wedding“ of 1634 Harrassowitz, Wiesbaden 1996, ISBN 3-447-03899-3
(Γερμανικά) Klaus Peter: Der Humor in den niederdeutschen Dichtungen Johann Laurembergs: Seine Struktur und Funktion. Köln 1967
(Γερμανικά) Hermann Weimer: Laurembergs Scherzgedichte. Die Art und Zeit ihrer Entstehung. Diss. Marborg 1899
(Γερμανικά) Gerhard Dünnhaupt: Johannes Lauremberg (1590–1658). In: Personalbibliographien zu den Drucken des Barock. Band 4. Hiersemann, Stuttgart 1991, ISBN 3-7772-9122-6, S. 2512–2530 (Werk- und Literaturverzeichnis)
(Γερμανικά) Klaus Peter: Der Humor in den niederdeutschen Dichtungen Johann Laurembergs. Seine Struktur und Funktion. Böhlau, Köln und Graz 1967 (zugl. Dissertation, Universität Marburg 1964)
(Γερμανικά) Hermann Weimer: Laurembergs Scherzgedichte. Die Art und Zeit ihrer Entstehung. Dissertation, Universität Marburg 1899
(Γερμανικά) Willi Passig: Sie sollten nicht vergessen sein. Plattdeutsches Dichterbuch für Mecklenburg. Elmenhorst/Vorpommern: Edition Pommern 2013, ISBN 978-3-939680-14-7