Ο Βάγκλερ ήταν βοηθός του Γιόχαν Μπάπτιστ φον Σπιξ στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, όπου έδινε και διαλέξεις ζωολογίας.[9] Μελέτησε τις εκτεταμένες συλλογές που έφερε από τη Βραζιλία ο Σπιξ και δημοσίευσε (εν μέρει από κοινού με τον Σπιξ) βιβλία με θέμα τα ερπετά της Βραζιλίας. Συνέγραψε εξάλλου τη Monographia Psittacorum[6] (1832), που περιέχει την ονοματολογία των μπλε παπαγάλων μακάου.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Βάγκλερ γεννήθηκε στη Νυρεμβέργη, όπου ο πατέρας του ήταν πρόεδρος του δικαστηρίου της πόλεως (Wagler, 1884). Μετά από μια περίοδο ενασχολήσεώς του με τη γυμναστική στη Νυρεμβέργη, ο Γιόχαν Γκέοργκ άρχισε να δείχνει ένα μοναδικό ενδιαφέρον και προτίμηση για τη φυσική ιστορία. Ξεκίνησε έτσι την επιστημονική σταδιοδρομία του ως ερευνητικός βοηθός στο Πανεπιστήμιο του Ερλάνγκεν το 1818. Μετά την επιστροφή του Γιόχαν Μπάπτιστ φον Σπιξ από τη Βραζιλία το 1819, ο Βάγκλερ προσκλήθηκε να γίνει βοηθός του στο Μουσείο της Ακαδημίας Επιστημών στο Μόναχο, όπου αργότερα θα κατέληγε συνάδελφος του Σπιξ στο εκεί πανεπιστήμιο (Wagler, 1884). Το 1820, σε ηλικία 20 ετών, ο Βάγκλερ πήρε διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο της Λειψίας (Beolens, Watkins & Grayson, 2011). Το 1825 του ανατέθηκε από τον βασιλιά της Βαυαρίας Μαξιμιλιανός Α΄ Ιωσήφ να πραγματοποιήσει ένα ειδικό ταξίδι επισκέψεως στα μουσεία της Ολλανδίας, της Αγγλίας και της Γαλλίας (Wagler, 1884).
Σε αυτή την αποστολή στην Ευρώπη ο Βάγκλερ όχι μόνο γνώρισε προσωπικά μερικούς από τους πλέον αναγνωρισμένους φυσιοδίφες και επιστήμονες της εποχής, αλλά επέτυχε και να αποκτήσει σημαντικό αριθμό πολύτιμων δειγμάτων για το Μουσείο του Μονάχου (Beolens, Watkins & Grayson, 2011). Με τον θάνατο του φον Σπιξ το 1826, ο Βάγκλερ έγινε διευθυντής του Ζωολογικού Μουσείου του Πανεπιστημίου του Μονάχου και συνέχισε εκεί να εργάζεται πάνω στην εκτεταμένη βραζιλιανή συλλογή του Σπιξ (Beolens, B., Watkins, M., & Grayson, M, 2011). Το 1827 διορίσθηκε επίκουρος καθγητής στο πανεπιστήμιο. Ωστόσο μόλις πέντε χρόνια αργότερα, σε ηλικία 32 ετών τραυματίσθηκε κατά λάθος από πυροβολισμό του δικού του όπλου κατά τη διάρκεια κυνηγιού για τη συλλογή δειγμάτων πτηνών στο προάστιο Μόοσαχ του Μονάχου, και αυτός ο τραυματισμός επέφερε τον θάνατό του.[5][6][7] (Beolens, Watkins & Grayson, 2011).
Ερευνητικό έργο
Ο Γιόχαν Γκέοργκ Βάγκλερ πραγματοποίησε μερικές σημαντικές ανακαλύψεις στα πεδία της ερπετολογίας και της ορνιθολογίας (Beolens, Watkins & Grayson, 2011; Wagler, 1884). Υπήρξε ο πρώτος που περιέγραψε επιστημονικώς τρία είδη και γένη ερπετών, και οκτώ είδη πτηνών (Beolens, Watkins & Grayson, 2011). Σημαντικότερα ανάμεσά τους είναι το είδος Pteroglossus beauharnaesii (1831), το γένος Cylindrophis (1828) και το γένος Blanus (1830).[10] Επίσης συνέταξε μια ταξινομική των παπαγάλων, που εν μέρει είναι και σήμερα αποδεκτή γενικώς (1832). Ακόμα και σήμερα, τα έργα του Βάγκλερ χρησιμεύουν ως βάση για νέες ανακαλύψεις και ερευνητικές δραστηριότητες, τόσο στην ορνιθολογία όσο και στην ερπετολογία (Kieckbusch, Mader, Kaiser & Mecke, 2018).
Σχετικώς πρόσφατα οι ανακαλύψεις του Βάγκλερ βοήθησαν τους επιστήμονες να ταξινομήσουν και να ερευνήσουν ένα νεοανακαλυφθέν είδος στην Ιβηρική Χερσόνησο (Ceríaco & Bauer, 2018). Επίσης τον 21ο αιώνα βρέθηκε ένα νέο είδος φιδιού στην Ινδονησία, το οποίο παρουσίαζε πολλές ομοιότητες[11] με το γένος υπόγειων φιδιών Cylindrophis που είχε ανακαλύψει ο Βάγκλερ το 1828. Τελικώς το «νέο» είδος αναγνωρίσθηκε ως το Cylindrophis melanotus, που είχε ορισθεί από τον Βάγκλερ.
Δημοσιεύσεις
Από την ερευνητική του δραστηριότητα ο Γιόχαν Γκέοργκ Βάγκλερ συνέγραψε μόνος του ή μαζί με άλλους επιστήμονες πολλές εργασίες ερπετολογίας και της ορνιθολογίας, εκ των οποίων η γνωστότερη ήταν το βιβλίο για την ταξινομική των παπαγάλων, υπό τον τίτλο Monographia Psittacorum. Πολλά από τα άλλα του βιβλία, άρθρα και ερευνητικές δημοσιεύσεις είναι σήμερα διαθέσιμα στην «Biodiversity Heritage Library» (Beolens, Watkins & Grayson, 2011). Το 1884 εκδόθηκαν επιμελημένα τα «6 ορνιθολογικά υπομνήματα» του Βάγκλερ, που είχαν πρωτοδημοσιευθεί στο περιοδικό Isis. Αυτά περιέχουν ημιτελείς εργασίες μαζί με προσωπικές λεπτομέρειες των επιστημονικών ταξιδιών του (Wagler, 1884). Παραθέτουμε 4 έργα του Βάγκλερ που είναι διαθέσιμα στην «Biodiversity Heritage Library»[12]:
Monographia Psittacorum, Μόναχο 1832, το επιμελήθηκε και το συμπλήρωσε τον 20ό αιώνα ο Αμερικανός ορνιθολόγος Αλεξάντερ Γουέτμορ
Natürliches System der Amphibien, mit vorangehender Classification der Säugethiere und Vögel. Ein Beitrag zur vergleichenden Zoologie, Μόναχο 1830
Serpentum Brasiliensium species novae ou Histoire naturelle des espèces nouvelles de serpens, recueillies et observées pendant le voyage dans l'intérieur du Brésil dans les années 1817, 1818, 1819, 1820, Μόναχο 1824, μαζί με τον Γιόχαν Μπάπτιστ φον Σπιξ
Wagler's Six ornithological memoirs from the «Isis», επιμ. P.L. Sclater, Λονδίνο 1884
Ονομάσθηκαν προς τιμή του
Τρία είδη ερπετών ονομάσθηκαν προς τιμή του Γιόχαν Γκέοργκ Βάγκλερ, τα εξής:
↑«Wagler J.G. (1832)». Australian Faunal Directory. biodiversity.org.au. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2018. citation: Wagler, J.G.: Monographia Psittacorum, Abhandlungen K. Bayer Akademie Wissenschaftlichen München, 1: 463-750, Δεκέμβριος 1832
↑Balss, Heinrich (1926): «Die Zoologische Staatssammlung und das Zoologische Institut», στο Die wissenschaftlichen Anstalten der Ludwig-Maximilians-Universität, επιμ. Müller, σσ. 300-315
↑Ceríaco & Bauer (2018). «An integrative approach to the nomenclature and taxonomic status of the genus Blanus Wagler, 1830 (Squamata: Blanidae) from the Iberian Peninsula». Journal of Natural History52 (13-16): 849–880. doi:10.1080/00222933.2017.1422283.
↑Kieckbusch, Mader, Kaiser, & Mecke (2018). «A new species of Cylindrophis Wagler, 1828 (Reptilia: Squamata: Cylindrophiidae) from Boano Island, northern Maluku Province, Indonesia». Zootaxa3 (4486): 236-250. doi:10.11646/zootaxa.4486.3.2. PMID30313745.
Adler, Kraig (επιμέλεια): Contributions to the History of Herpetology, Society for the Study of Amphibians and Reptiles (SSAR), 1989, ISBN 978-0916984199
