Ο Γιόχαν Μπάρτολντ Γιόνγκιντ (ολλανδικά: Johan Barthold Jongkind) (1819 - 1891) ήταν Ολλανδόςζωγράφος και χαράκτης. Ζωγράφισε τοπία και θαλασσογραφίες συνεχίζοντας την παράδοση των Ολλανδών τοπιογράφων και θεωρείται πρόδρομος του ιμπρεσιονισμού.[12]
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Γιόχαν Γιόνγκιντ γεννήθηκε στις 3 Ιουνίου 1819 στην πόλη Λάτροπ στην επαρχία Οφεράισσελ της Ολλανδίας κοντά στα σύνορα με τη Γερμανία. Αρχικά σπούδασε στην Ακαδημία τέχνης στη Χάγη με δάσκαλο τον Αντρέας Σέλφχουτ. Το 1846 εγκαταστάθηκε στο Μονπαρνάς στο Παρίσι της Γαλλίας όπου μαθήτευσε κοντά στον Εζέν Ιζαμπέ και τον Φρανσουά Εντουάρ Πικό. Δύο χρόνια αργότερα, το Σαλόν του Παρισιού δέχτηκε το έργο του για την έκθεσή του και έλαβε θετικές κριτικές από τον κριτικό Σαρλ Μπωντλαίρ και αργότερα από τον Εμίλ Ζολά. Στην έκθεση του 1852 πήρε μετάλλιο. Ωστόσο, επρόκειτο να γνωρίσει μικρή επιτυχία καθώς υπέφερε από κρίσεις κατάθλιψης που περιπλέκονταν από αλκοολισμό.[13]
Ο Γιόνγκιντ επέστρεψε για να ζήσει στο Ρότερνταμ το 1855, και παρέμεινε εκεί μέχρι το 1860. Επιστρέφοντας στο Παρίσι το 1861 νοίκιασε ένα εργαστήριο στο Μονπαρνάς, όπου μερικοί από τους πίνακές του άρχισαν να δείχνουν τις αναλαμπές της ιμπρεσιονιστικής τεχνοτροπίας που θα ακολουθούσε.
Στη δεκαετία του 1860, δούλεψε και εξέθεσε με ζωγράφους της σχολής της Μπαρμπιζόν. Η κλίση του για θαλασσινά τοπία τον τράβηξε στις ακτές της Νορμανδίας, τη Χάβρη, την Ονφλέρ και την Τρουβίλ, μεταξύ άλλων. Το 1862 συναντήθηκε στην Ονφλέρ με καλλιτέχνες, όπως ο Αλφρέ Σισλέ, ο Εζέν Μπουντέν και ο νεαρός Κλωντ Μονέ, στους οποίους άσκησε μεγάλη επιρροή. Ο Μονέ αργότερα αναφέρθηκε στον Γιόνγκιντ ως «...ένας ήσυχος άνθρωπος με τέτοιο ταλέντο που είναι απερίγραπτο» και απέδωσε την «οριστική εκπαίδευσή του» όσον αφορά την απόδοση της ατμόσφαιρας, τη μελέτη των φευγαλέων εντυπώσεων και τον αντικατοπτρισμό του φωτός στον Γιόνγκιντ. Το 1863 ο ζωγράφος απορρίφθηκε από το Σαλόν και εξέθεσε στο πρώτο Σαλόν των Απορριφθέντων. Προσκλήθηκε να συμμετάσχει στην πρώτη έκθεση της ομάδας των Ιμπρεσιονιστών το 1874, αλλά αρνήθηκε.[14]
Σε όλη του τη ζωή, ο καλλιτέχνης πάλευε με ψυχικές ασθένειες και αλκοολισμό, κάτι που συχνά οδήγησε φίλους του και εμπόρους τέχνης να του προσφέρουν οικονομική βοήθεια.[12]
Το 1878, ο Γιόνγκιντ και η σύντροφός του Ζοζεφίν Φεσέ εγκαταστάθηκαν στη μικρή πόλη Λα Κοτ-Σαιντ-Αντρέ κοντά στη Γκρενόμπλ στο νομό Ιζέρ στα νοτιοανατολικά της Γαλλίας, όπου συνέχισε να ζωγραφίζει. Στις αρχές του 1891 μεταφέρθηκε σε ψυχιατρείο, όπου πέθανε στις 9 Φεβρουαρίου 1891. Ενταφιάστηκε στο κοιμητήριο του Λα Κοτ-Σαιντ-Αντρέ.
Το πιο συχνό θέμα του Γιόνγκιντ ήταν η θαλασσογραφία, στην Ολλανδία ζωγράφισε απόψεις των ολλανδικών καναλιών και στη Γαλλία κυρίως τις ακτές της Νορμανδίας. Πολλά από τα έργα του απεικονίζουν τον Σηκουάνα, ιδιαίτερα την περιοχή κοντά στον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων και παλιές γραφικές συνοικίες της πόλης. Ζωγράφιζε ακουαρέλεςσε εξωτερικούς χώρους και τις χρησιμοποιούσε ως σκίτσα για ελαιογραφίες που φιλοτεχνούσε στο εργαστήριό του. Οι πίνακές του χαρακτηρίζονται από ζωηρές πινελιές και έντονες αντιθέσεις. Όπως οι Ολλανδοί τοπιογράφοι του 17ου αιώνα της Χρυσής Εποχής της Ολλανδικής ζωγραφικής, συνέθετε συνήθως τα τοπία του με χαμηλό ορίζοντα, επιτρέποντας στον ουρανό να κυριαρχήσει.[16]
Επιλογή έργων
Παρίσι, Παναγία των Παρισίων, άποψη από την προκυμαία Τουρνέλ (1852), Παρίσι, Πετί παλαί
