Ο Σιγισμόνδος Β΄ της Πολωνίας, Βασιλέας της Πολωνίας και Μέγας Δούκας της Λιθουανίας, είχε συνείδηση των επεκτατικών βλέψεων της Ρωσίας. Η επέκτασή της στη Λιβονία θα σήμαινε όχι μόνον την ενίσχυση ενός πολιτικού αντιπάλου, αλλά και την απώλεια επικερδών εμπορικών οδών[4]. Ως αποτέλεσμα, ο Σιγισμόνδος υποστήριξε τον ξάδερφό του, Αρχιεπίσκοπο της Ρίγας, Γουλιέλμος του Βρανδεμβούργου-Άνσμπαχ, ενάντια στον Γιόχαν Βίλχελμ φον Φύρστενμπεργκ, landmeister του Τάγματος της Λιβονίας[5]. Ο Σιγισμόνδος ήλπιζε πως η Λιβονία, καθώς και το Δουκάτο της Πρωσίας, θα καθίσταντο βασσάλοι της Πολωνίας-Λιθουανίας[6]. Καθώς δεν διέθετε ισχυρούς συμμάχους εντός της Λιβονίας[5], ο Αρχιεπίσκοπος εξαρτώταν σε μεγάλο βαθμό από εξωτερικούς υποστηρικτές. Μεταξύ των λιγοστών συμμάχων του εντός της Λιβονίας, περιλαμβανόταν ο landmarschall Γιάσπερ φον Μύνστερ, μαζί με τον οποίο σχεδίασε, τον Απρίλιο του 1556, επίθεση εναντίον των αντιπάλων του, η οποία προέβλεπε τη στρατιωτική υποστήριξη του Σιγισμόνδου Β΄ και του Αλβέρτου[7]. Ωστόσο, ο Σιγισμόνδος δίστασε, καθώς η συμμετοχή του πιθανώς να άφηνε το Βοϊβοδάτο του Κιέβου εκτεθειμένο σε ενδεχόμενη ρωσική επίθεση[7]. Όταν ο Φον Φύρστενμπεργκ έλαβε γνώση του συγκεκριμένου σχεδίου, οδήγησε τα στρατεύματά του εντός των εδαφών της Αρχιεπισκοπής της Ρίγας και κατέλαβε τα φρούρια του Κόκενχουζεν και του Ρόνεμπουργκ τον Ιούνιο του 1556[7]. Ο Γιάσπερ φον Μύνστερ τράπηκε σε φυγή προς τη Λιθουανία, ωστόσο ο Αρχιεπίσκοπος και ο πρωτοσύγκελλός του συνελήφθησαν ως αιχμάλωτοι και φυλακίστηκαν στο Άντσελ και το Τράιντεν.
Συνελήφθη ως αιχμάλωτος, το 1560, από τον Ρώσο πρίγκιπα Αντρέι Κούρμπσκι στη διάρκεια του Πολέμου της Λιβονίας και, πιο συγκεκριμένα, κατά την κατάληψη της πόλεως του Φέλλιν, όπου ο Γιόχαν Βίλχελμ φον Φύρστενμπεργκ είχε αποσυρθεί ως κυβερνήτης της πόλεως[8]. Στη συνέχεια, φυλακίστηκε στη Ρωσία, όπου και τέθηκε υπό κατ'οίκον περιορισμό στο Γιαροσλάβλ. Οι διπλωματικές προσπάθειες των Τευτόνων Ιπποτών για την αποφυλάκισή του αποδείχθηκαν μάταιες. Αντιθέτως, ο Ιβάν ο Τρομερός πρότεινε στον Φύρστενμπεργκ την παραχώρηση ενός εκκοσμικευμένου δουκάτου, πρόταση την οποία ο Φύρστενμπεργκ απέρριψε. Ύστατο μήνυμα του Φύρστενμπεργκ ήταν η ευγνωμοσύνη του προς το Τευτονικό Τάγμα, στις 2 Ιανουαρίου1568, για τις προσπάθειες που το τελευταίο κατέβαλε για την απελευθέρωσή του. Πιθανολογείται πως απεβίωσε λίγο καιρό αργότερα.
(Γερμανικά) Hartmann, Stefan (2005). Herzog Albrecht von Preussen und Livland (1551–1557). Regesten aus dem Herzoglichen Briefarchiv und den Ostpreußischen Folianten. Köln/Weimar: Böhlau. ISBN978-3-412-12505-9. LCCN2005421820.
