Ο Γιάννης Ρουσινέλης (1930, Κολωνός, Αθήνα - 23 Φεβρουαρίου 2015, Αιγάλεω) ήταν Έλληνας εικαστικός καλλιτέχνης, ζωγράφος, τραγουδιστής και συνθέτης.
Με καταγωγή από τη Μύκονο, έζησε από 7 ετών μέχρι και το θάνατό του στο Αιγάλεω, όπου και ξεκίνησε την καλλιτεχνική του πορεία. Το 1956 εντάχθηκε στη χορωδία και την ορχήστρα του Δήμου Αιγάλεω και το 1960 εισήλθε στο μουσικό στερέωμα, ως οργανοπαίκτης (κιθάρα) και ερμηνευτής ("Όμορφη Αθήνα", "Να τι θα πει Ελλάδα", "Το παλιό το ταβερνάκι", "Παλιά Λατέρνα" κλπ) σε μεγάλα κέντρα της εποχής, όπως τα "Φλοίσβος", "Μύθος", "Ερωτρόκριτος" κ.α. Έχει συνεργασθεί με τους συνθέτες Γ. Μουζάκη, Γ. Ζαμπέτα, Τόλη Χάρμα, Χάρη Λεμονόπουλο, Κορώνη-Φίλανδρο κ.α., ενώ υπήρξε και μέλος του "Τρίο Κιτάρα"[1].
Δική του είναι η σύνθεση του τραγουδιού "Ύμνος για το Σίτυ" (2003[2]) (αναφερόμενο στην ιστορία της ποδοσφαιρικής ομάδας του Αιγάλεω Α.Ο.), σε στίχους Γ. Αθανασούλα και ενορχήστρωση Βασίλη Ιωάννου.
Είχε δημιουργήσει ζωγραφικά έργα[3][4] που εντάσσονται στο είδος του εξπρεσιονισμού, έχει θητεύσει δίπλα στον Γιώργο Βακιρτζή και πίνακές του έχουν εκτεθεί[5] σε αίθουσες Τέχνης ("Εκλογή", "Αντήνωρ" κλπ). Έργα του βρίσκονται επίσης στο Μουσείο Βορρέ και στο Μουσείο Χατζησάββα. Έχει σχεδιάσει γιγαντοαφίσες για ταινίες του ελληνικού σινεμά, ενώ υπήρξε συνεργάτης γνωστών σκηνογράφων, όπως ο Γιώργος Ανεμογιάννης.
Πηγές
- Εύη Ρουσουνέλη, βιβλίο Γιάννης Ρουσινέλης, 70 χρόνια δημιουργίας, βιογραφικό του καλλιτέχνη, σελ. 3 - 9 (Αθήνα, Δεκέμβριος, 2012)
- Εφημερίδα "Η Πόλη μας", φύλλο 304, Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013.
- Παναγιώτης Χατζηαντώνογλου, Γιάννης Ρουσινέλης, ένας γνήσιος λαϊκός καλλιτέχνης (σε βιβλιαράκι, Αθήνα, 2013, ανάτυπο του αφιερώματος της 30ης Ιανουαρίου 2013 από την εφημερίδα "ΑΙΓΑΛΕΩ Η Πόλη μας").
Παραπομπές
