Γη του Ποταμού Σεχά

Η τοποθεσία της γης του ποταμού Σεχά

Η Γη του ποταμού Σεχά ήταν βασίλειο που υπήρχε στην Μικρά Ασία στην μετέπειτα Εποχή του Χαλκού όπως προκύπτει από τα Χιττίτικα κείμενα. Στα νότια υπήρχε το Βασίλειο της Μίρας και στα βόρεια η Βιλούσα που ταυτίζεται με την Ομηρική Τροία, κατά περιόδους περιείχε και την γειτονική νήσο Λέσβος.^[1] Η Γη του ποταμού Σεχά ήταν υποτελές βασίλειο στην αυτοκρατορία των Χιττιτών και η ιστορία της παρουσιάζει πολλές αναταραχές. Ο πρώτος Χετταίος βασιλιάς που κατέκτησε την περιοχή από τους Αχιγιάβα ήταν ο Τουδαλίγιας Α΄ ως αντίποινα για την επίθεση των Αχιγιάβα στην Κύπρο. Η γη του ποταμού Σεχά και η γειτονική Μίρα έγιναν ενιαίο βασίλειο με το όνομα Ασσούβα ή Αρζάβα, βασιλιάς ορίστηκε από τον Τουδαλίγιας Α΄ ο εξόριστος από τους Αχιγιάβα βασιλιάς της Κύπρου Μαντουβάττα. Την εποχή του νεαρού βασιλιά Μουρσίλις Β΄ (περί το 1320 π.Χ.) ξέσπασε γενική εξέγερση σε όλη την Αρζάβα εναντίον των Χετταίων με την υποκίνηση των Αχιγιάβα, συμμετείχε και η Γη του ποταμού Σεχά αν και σε μικρότερο βαθμό. Ο Μουρσίλις Β΄ ήταν αποφασισμένος να καταστρέψει την πόλη αλλά έκανε πίσω από τα δυνατά παρακάλια της μητέρας του βασιλιά Μανάπα Ταρχούντα που είχε ευεργετηθεί στο παρελθόν από τον Χετταίο βασιλιά. Ο Μανάπα Ταρχούντα παρέμεινε τελικά στην θέση του με τον όρο να είναι υποτελής στον Μουρσίλις Β΄ και να του παρέχει στρατιωτική βοήθεια στην εκστρατεία του. Στην Επιστολή του Μανάπα Ταρχούντα εμφανίζεται ξανά ο Μανάπα Ταρχούντα να παρακαλεί τον Μουρσίλις Β΄ να τον συγχωρέσει επειδή δεν μπόρεσε να του στείλει την απαιτούμενη στρατιωτική βοήθεια.^[1][2] Ο διάδοχος του Μουρσίλις Β΄ Μουβατάλις Β΄ φαίνεται ότι εκθρόνισε τον Μανάπα Ταρχούντα και τον αντικατέστησε με τον Μαστουρί, πιθανότατα να ήταν γιος του, παρέμειναν πιστοί στους Χετταίους. Οι κάτοικοι του Σεχά φαίνεται ότι επαναστάτησαν άλλη μια φορά με την υποκίνηση των Αχιγιάβα όταν ο Μαστουρί ανατράπηκε από τον Ταρχούντα Ραντού. Ο Χετταίος βασιλιάς Τουδαλίγιας Δ΄ συνέτριψε την επανάσταση και τοποθέτησε στον θρόνο της γης του ποταμού Σεχά έναν απόγονο του Μανάπα Ταρχούντα.^[1][2]

Τοποθεσία

Οι αρχαιολόγοι διχάζονται σχετικά με τον προσδιορισμό του ποταμού Σεχά, σύμφωνα με μερικούς είναι ο Κάικος ποταμός, με άλλους ο Έρμος ποταμός, τα όρια του βασιλείου δεν έχουν διευκρινιστεί.^[3] Η πρωτεύουσα ήταν πιθανότατα η σημερινή Τουρκική πόλη Καϊμακτσί Τεπέ όπου πραγματοποιήθηκαν ανασκαφές (2014) και βρέθηκε Ακρόπολη της Εποχής του Χαλκού τέσσερεις φορές μεγαλύτερη από την αντίστοιχη της γειτονικής Βιλούσας ή Τροίας.^[4][5]

Παραπομπές

1. Bryce, Trevor (2011). "The Late Bronze Age in the West and the Aegean". In Steadman, Sharon; McMahon, Gregory (eds.). The Oxford Handbook of Ancient Anatolia. Oxford University Press. σσ. 366-367
2. Beckman, Gary; Bryce, Trevor; Cline, Eric (2012). The Ahhiyawa Texts. Brill. σσ. 45–49, 143–144, 156–157
3. Bryce, Trevor (2005). The Trojans and their Neighbours. Taylor & Francis. σ. 86
4. Roosevelt, Christopher; Luke, Christina (2017). "The story of a forgotten kingdom? Survey archaeology and the historical geography of central western Anatolia in the second millennium BC" (PDF). European Journal of Archaeology. 20 (1): 120–147
5. Meriç, Recep (2020). "The Arzawa lands. The historical geography of İzmir and its environs during Late Bronze Age in the light of new archaeological research". TÜBA-AR Türkiye Bilimler Akademisi Arkeoloji Dergisi. 27

Πηγές

• Bryce, Trevor (2011). "The Late Bronze Age in the West and the Aegean". In Steadman, Sharon; McMahon, Gregory (eds.). The Oxford Handbook of Ancient Anatolia. Oxford University Press.
• Bryce, Trevor (2005). The Trojans and their Neighbours. Taylor & Francis.
• Beckman, Gary; Bryce, Trevor; Cline, Eric (2012). The Ahhiyawa Texts. Brill.
• Roosevelt, Christopher; Luke, Christina (2017). "The story of a forgotten kingdom? Survey archaeology and the historical geography of central western Anatolia in the second millennium BC" (PDF). European Journal of Archaeology. 20 (1): 120–147
• Meriç, Recep (2020). "The Arzawa lands. The historical geography of İzmir and its environs during Late Bronze Age in the light of new archaeological research". TÜBA-AR Türkiye Bilimler Akademisi Arkeoloji Dergisi. 27