Γερμανός Δημάκος

Γερμανός Δημάκος
Ο παπα-Ανυπόμονος σε βουνοκορφή της Ρούμελης, ιστορική φωτογραφία του Σπύρου Μελετζή.
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Γερμανός Δημάκος (Ελληνικά)
Όνομα γεννήσεως	Γεώργιος Δημάκος
Γέννηση	1912 Αγριδάκι Αρκαδίας
Θάνατος	9  Ιουνίου 2004 Λαμία
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Ελλάδας Β΄ Ελληνική Δημοκρατία Ελλάδα
Θρησκεία	Ορθόδοξη Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ελληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ιερέας

Ο καθηγούμενος Γερμανός Δημάκης (1912 - 9 Ιουνίου 2004) ήταν ένας από τους πιο ονομαστούς ιερείς που πήρανε μέρος στην Αντίσταση, γνωστός ως «Πάπα-Ανυπόμονος».

Βιογραφία

Γεννήθηκε το 1912 στο Αγρύδιο Γορτυνίας. Το κόσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος και όταν χειροτονήθηκε έλαβε το Γερμανός. Χειροτονήθηκε Διάκονος το 1934 στις 29 Ιουλίου. Όταν ο Βελουχιώτης, στις 14 Μαΐου του 1943 συγκροτούσε το αντιστασιακό σώμα και στρατολογούσε άνδρες στη περιοχή δυτικά του χωρίου Κουκουβίστα της Γκιώνας, πήγε και τον βρήκε ο αρχιμανδρίτης Γερμανός, ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγάθωνος, μια μονή κοντά στην Υπάτη όπου ήταν και πρόεδρος της κοινότητας και ταυτόχρονα επίτροπος της Μονής Δαδιού-Αμφίκλειας. Ύστερα από παρότρυνση του, αφού τον καταζητούσανε πλέον οι Ναζί, προσχώρησαν στον ΕΛΑΣ και ο μητροπολίτης Κοζάνης Ιωακείμ και ο μητροπολίτης Ηλείας Αντώνιος. Είχε χαρίσει ως φυλαχτό στον Άρη Βελουχιώτη ένα σταυρό, που ο αντιστασιακός καπετάνιος, κουβάλαγε πάντα μαζί του. Ως έμπιστος του Άρη Βελουχιώτη έμεινε γνωστός ως ο «παπάς του Άρη» και επειδή ριχνόταν πρώτος στη μάχη και παρότρυνε και τους συμπολεμιστές έμεινε πιο γνωστός ως «Πάπα-Ανυπόμονος». Διορίστηκε ως Στρατιωτικός Ιερέας του Γενικού Αντιστασιακού Στρατηγείου. Το 1946 μετά τη περίφημη Συμφωνία της Βάρκιζας επέστρεψε στο μοναστήρι του Αγάθωνος, όπου και έμεινε ως ηγούμενος όλα τα επόμενα χρόνια. Η συμμορία του εθνικόφρονα Βουρλάκη απήγαγε τον ηρωικό μοναχό και τον βασάνισε μέχρι να υποσχεθεί ότι θα αναθεματίσει τους Αριστερούς της Φθιώτιδας. Η Χούντα των Συνταγματαρχών δεν τον άφησε να ξεκουραστεί και να ασχοληθεί με το συγγραφικό του έργο. Τον κατήγγειλε ως ακραίο αριστερό και άπιστο χριστιανό και τον οδήγησε το 1968 στο Συνοδικό Δικαστήριο, το οποίο όμως τον αθώωσε. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του η εκκλησία τον αναγνώρισε ως ήρωα, και ως έναν από τους ελάχιστους κληρικούς που συμμετείχε στον αγώνα εναντίον του κατακτητή με τα όπλα και τις σφαίρες, ενώ η πολιτεία τον τίμησε ως σύμβολο της Αντίστασης. Το 2000 συγκεκριμένα η Ιερά Σύνοδος έκδωσε έναν τόμο με τίτλο «Μνήμες και Μαρτυρίες από το ’40 και την Κατοχή» με αναφορές στη δράση του τον καιρό της Κατοχής. Δεν ξέχναγε ποτέ ως ανθρωπιστής ιερέας να υπενθυμίζει στους ανώτερους κληρικούς ότι έχουν χρέος να νοιάζονται και για τις ανάγκες των κατοίκων τις επαρχίας. Συγκεκριμένα τον Ιανουάριο του 1998 συνομιλώντας με τον Μητροπολίτη Φθιώτιδας Νικόλαο ήθελε να αποστείλει στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Σεραφείμ μερικές ιδέες του για να ανακατασκευάσουν την ιστορική γέφυρα του Γοργοποτάμου, αναπλάθοντας και τη γύρω περιοχή.

Συνέγραψε το βιβλίο: Στο βουνό με τον Σταυρό, κοντά στον Άρη.

Πέθανε στις 9 Ιουνίου του 2004 σε ηλικία 92 χρονών σε κλινική της Λαμίας.

Πηγές

• Ι. Μ. Αγάθωνος – (Δήμος Λαμιέων / Δ.Ε. Υπάτης, ypati.gr).

• ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, Πέμπτη 10 Ιουνίου 2004
• ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, «Έφυγε» ο Πάπα-Ανυπόμονος της Αντίστασης, τεύχος 96, εκδόσεις ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ, Αύγουστος 2004
• «ΑΡΗΣ Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΩΝ ΑΤΑΚΤΩΝ», Διονύση Χαριτόπουλου, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2003
• Ριζοσπάστης, Πέμπτη 10 Ιουνίου 2004