Στην Κροατία, υπάρχουν πάνω από 2.900 άτομα, που θεωρούν τους εαυτούς τους Γερμανούς, οι περισσότεροι από αυτούς είναι Σουηβοί του Δούναβη.[2] Οι Γερμανοί αναγνωρίζονται επίσημα ως αυτόχθονη εθνική μειονότητα, και ως εκ τούτου, εκλέγουν έναν ειδικό εκπρόσωπο στο Κροατικό κοινοβούλιο, το οποίο μοιράζεται με μέλη των έντεκα άλλων εθνικών μειονοτήτων. [3] Είναι κυρίως συγκεντρωμένοι στην περιοχή γύρω από το Όσιγιεκ ( γερμανικά : Esseg ) στην ανατολική Σλαβονία.
Εθνολογία
Η κοινότητα κατοικήθηκε παραδοσιακά στη βόρεια Κροατία και τη Σλαβονία. Στην Πρώιμη σύγχρονη περίοδο είχαν εγκατασταθεί από άλλα εδάφη στη Μοναρχία των Αψβούργων, και σε αυτό που είναι σήμερα τα Κροατικά κυρίως εδάφη των Στρατιωτικών Συνόρων. [4] Οι Σουηβοί του Δούναβη, που κατοικούσαν στη Δυτική Σλαβονία υπέστησαν ισχυρή κροατικοποίηση. [5] Η Κροατική διανόηση αναγνώρισε μόνο μια γερμανική μειονότητα το 1865. [4]
Ιστορία
Εθνικοί Γερμανοί σε Αυστροουγγρικά εδάφη, απογραφή του 1890
Με τη διάλυση της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας και την ίδρυση του Βασιλείου των Σέρβων, Κροατών και Σλοβενών, οι Γερμανοί της Κροατίας έγιναν μειονότητα. Το 1920, οι Γερμανοί ίδρυσαν τον πολιτιστικό σύλλογο Kulturbund. Το Kulturbund απαγορεύτηκε στις 11 Απριλίου 1924 από τον Υπουργό Εσωτερικών Σβετοζάρ Πριμπίτσεβιτς. [6] Η ακόλουθη κυβέρνηση του Λιούμπομιρ Νταβίντοβιτς και του Δημοκρατικού Κόμματος είδαν την άρση της απαγόρευσης.
Το 1922, ίδρυσαν το γερμανικό κόμμα (Partei der Deutschen). [7] Το κόμμα υπήρχε μέχρι που απαγορεύτηκε ως μέρος της δικτατορίας του Βασιλιά Αλεξάνδρου το 1929.
Ο κροατικός γερμανικός πληθυσμός έφτασε τα 85.781 στην απογραφή του 1900, ενώ αυτός ο αριθμός έπεσε κατακόρυφα μετά την φυγή και απέλαση των Γερμανών (1945-1950) μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. [8] Η Αυστροουγγρική απογραφή του 1910 κατέγραψε 134.000 Γερμανούς. [9] Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, 100.000 Γιουγκοσλάβοι Γερμανοί κατέφυγαν στην Αυστρία. [10] Αυτός ο πληθυσμός δεν αντιμετωπίστηκε στη Συμφωνία του Πότσνταμ, που τους εμπόδισε να επαναπατριστούν στη Γερμανία. Οι Σύμμαχοι τους θεωρούσαν πολίτες της Γιουγκοσλαβίας και ζήτησαν τον επαναπατρισμό τους εκεί. Ωστόσο, στις 4 Ιουνίου το Κομμουνιστικό Κόμμα της Γιουγκοσλαβίας εξέδωσε διάταγμα, που ακύρωσε την υπηκοότητα των Γιουγκοσλαβικών Γερμανών. Η περιουσία τους κατασχέθηκε πλέον και η πλειοψηφία εγκαταστάθηκε στη Γερμανία και την Αυστρία. Κάποιοι κατάφεραν να επιστρέψουν στη Γιουγκοσλαβία και επέστρεψαν στα σπίτια τους.[11]
Η ιστορικά κατά κύριο λόγο γερμανική πόλη Τσέμινατς έχτισε την ενοριακή Εκκλησία της Ιερής Καρδιάς του Χριστού το 1906-1907. [12] Ο γερμανικός πληθυσμός στην πόλη αναγκάστηκε να φύγει το 1945. Μετά από δημοκρατικές αλλαγές στην Κροατία το 1990, πρώην κάτοικοι της πόλης, που ζούσαν κυρίως στη Γερμανία, επισκεύασαν την εκκλησία. Ωστόσο, στις 10 Απριλίου 1992 η εκκλησία κάηκε από σερβικές δυνάμεις στο πλαίσιο του Κροατικού Πολέμου της Ανεξαρτησίας. Το 2001, διάφορα επίπεδα της κροατικής κυβέρνησης συνέβαλαν στις επισκευές της, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν έως το 2005.
Το 1996, η Κροατία και η Γερμανία υπέγραψαν συμφωνία για τη διευκόλυνση της σήμανσης των γερμανικών τάφων από τους παγκόσμιους πολέμους στην Κροατία. [13] Υπάρχουν γερμανικά στρατιωτικά νεκροταφεία στην Πούλα, το Σπλιτ και το Ζάγκρεμπ. Το 2005, η κροατική κυβέρνηση ψήφισε έναν περιεκτικό νόμο σχετικά με την επιστροφή της εθνικοποιημένης αυστριακής περιουσίας στους νόμιμους ιδιοκτήτες της. [14]
Δημογραφικά στοιχεία
Σύμφωνα με την απογραφή της Κροατίας το 2001, υπάρχουν 2.902 Γερμανοί στην Κροατία. [15]
Υπήρχαν πολλοί Γερμανικοί οικισμοί στην παρακείμενη περιοχή της Σύρμιας (Symrien). Υπάρχει ακόμα ένα χωριό που ονομάζεται Νίγεμτσι, το οποίο κυριολεκτικά μεταφράζεται σε "Γερμανοί". Οι κύριες τοποθεσίες στο Κροατικό τμήμα της Σύρμιας, που παλαιότερα είχαν εγκατασταθεί Γερμανοί περιλαμβάνουν:
Νόβο Σέλο (Νόιντορφ), τώρα το δυτικό τμήμα του Βινκόβτσι
Οπάτοβατς (Σανκτ Λόρεντς)
Λόβας (Λόβας)
Γιάρμινα (Γιαρμάιν)
Μπεράκ
Τομπογιέβτσι
Τοβάρνικ (Σανκτ Γκέοργκ)
Ίλατσα (Ίλατς)
Σβινιαρέβτσι
Μπάπσκα (Μπάμπσκα)
Όρολικ
Μπάνοβτσι
Νόβι Γιάνκοβτσι (Νόι-Γιάνκοβτζι)
Ερνεστίνοβο (Ερνεστίνενχοφ)
Γερμανικοί οικισμοί στη Δυτική Σλαβονία:
Χράστοβατς (Άιχεντορφ)
Μπλαγκορόντοβατς (Μπλαγκορόντοβατς)
Φιλίποβατς
Αντούνοβατς
Ντόμπροβατς
Μάλι Μπαστάτζι
Βέλικι Μιλετίνατς
Τζούλοβατς (Βέρκε)
Νόβο Ζβέτσεβο (Πάπουκ)
Πολιτισμός
Οργανισμοί
Οι Γερμανοί και οι Αυστριακοί έχουν δημιουργήσει την Εταιρεία Γερμανών και Αυστριακών της Κροατίας. Υπάρχει ένα γερμανικό πολιτιστικό κέντρο στο Όσιγιεκ, και ένας μικρός αριθμός γερμανικών σχολείων στην περιοχή.
Από την πτώση του κομμουνισμού και της ανεξαρτησίας της Κροατίας, η μειονότητα διοργανώνει ετήσιο ακαδημαϊκό συνέδριο με τίτλο Γερμανοί και Αυστριακοί στον Κροατικό πολιτιστικό κύκλο . [16]
Ανθρωπολογία
Επώνυμα
Παραδείγματα κροατικών γερμανικών επωνύμων στην Κροατία περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων τα παρακάτω επώνυμα: Ajhner (Eichner), Bahman (Bachmann), Birer (Bührer), Ceglec (Ziegler), Cukerić (Zucker), Flajs (Fleiss), Fresel (Fressl), Goldštajn (Goldstein), Gotvald (Gottwald), Helfrich (Helfricht), Hohšteter (Hochstädter), Kunštek (Kunst), Majer, Majerić, Majerović (from Mayer/Meyer/Meier), Šmit (Schmidt), Šnidarić, Šnidaršić (Schneider), Špic (Spitz), Špicmiler (Spitzmüller), Šturmer (Stürmer), Šuflaj (Schufflei), Šuper (Schupper), Švarc (Schwarz), Tabajner (Tappeiner), Tišlarić (Tischler), Tunkel (Dunkel), Vinšer (Wünscher), Vitman (Wittman), κλπ. [17] Μεταξύ των επωνύμων που έχουν διατηρήσει την αρχική τους μορφή, (Mayer / Meyer, Schmidt, Hermann, Bauer, Wolf, Fischer, Schneider, Schwarz, Richter, Müller, Zimmermann, Wagner), είναι παραδείγματα αυτών, που βρέθηκαν σε μεγαλύτερο αριθμό. [17]
Geiger, V. (2006). «Folksdojčeri u Hrvatskoj 1945.». 1945.-Razdjelnica Hrvatske Povijest (Hrvatski institut za povijest): 271–287.
Richembergh, G. B. (2010). «Nijemci, Austrijanci i Hrvati: prilozi za povijest njemačko-austrijske nacionalne manjine u Hrvatskoj i Bosni i Hercegovini». Synopsis.
Škiljan, F. (2014). «Nacionalne manjine u hrvatskoj Baranji između čekića i nakovnja-slučaj baranjskih Nijemaca». Srpsko-hrvatski politički odnosi u 20..
Ščukanec, A. (2010). «Njemačka prezimena u Zagrebu i okolici i načini njihova prilagođivanja hrvatskom jezičnom sustavu». Folia Onomastica Croatica18: 149–169.
Geiger, V., 2008. Josip Broz Tito και sudbina jugoslavenskih Nijemaca. Časopis za suvremenu povijest, 40 (3), σελ.789-818.
Mira Kolar-Dimitrijević, Skrivene biografije nekih Nijemaca i Austrijanaca u Hrvatskoj 19. i 20. stoljeća, Osijek, 2001.
Kolar-Dimitrijević, M., 1994. Nijemci u podravini. U: GB Richembergh (πριρ. ), Nijemci u Hrvatskoj: Jučer i danas (Zbornik). Ζάγκρεμπ: Volksdeutsche Gemeinschaft, σελ. 43-50.
