|
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 24/12/2014. |
Το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα (γαλλ. Parti communiste français ή PCF) είναι πολιτικό Κόμμα της Γαλλίας.
Παρόλο που τα εκλογικά του αποτελέσματα έχουν μειωθεί τα τελευταία χρόνια, το κόμμα διατηρεί αυξημένο αριθμό μελών, καθώς μόνο η Ένωση για ένα Λαϊκό Κίνημα το ξεπερνά σε αριθμό μελών. Επίσης, διατηρεί σημαντική επιρροή στην πολιτική ζωή της Γαλλίας, πίσω από το Σοσιαλιστικό Κόμμα και την Ένωση για ένα Λαϊκό Κίνημα, καθώς έχει εκλεγμένους δύο γενικούς συμβούλους, 186 έδρες σε τοπικά κοινοβούλια και περίπου 800 δημάρχους.
Δημιουργήθηκε το 1920, ενώ συμμετείχε σε τρεις κυβερνήσεις: στην προσωρινή κυβέρνηση μετά την Απελευθέρωση (1944-1947), στο ξεκίνημα της προεδρίας του Φρανσουά Μιτεράν και στην κυβέρνηση υπό του Λιονέλ Ζοσπέν. Ήταν επίσης το μεγαλύτερο αριστερό κόμμα από το 1945 μέχρι τη δεκαετία του 1970, όταν και ξεπεράστηκε από το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Στην τοπική αυτοδιοίκηση, πολλοί πολιτικοί του κόμματος συνέβαλαν στην ανάπτυξη διαφόρων δημοσίων έργων.
Από τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση του Φρανσουά Μιτεράν, το Κομμουνιστικό Κόμμα έχει χαρακτηριστεί από την ακροαριστερά ως σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Το ίδιο το κόμμα πάντως ανέκαθεν απέρριπτε το χαρακτηρισμό '' ακροαριστερό'', τίτλο που έδινε σε όσους κινούνταν αριστερότερα του Κομμουνιστικού Κόμματος, δηλαδή κυρίως στους τροτσκιστές και τους μαοϊστές.Υποστηρίζει το κίνημα της εναλλακτικής παγκοσμιοποίησης, ασκεί, ωστόσο, ορισμένες φορές κριτική κυρίως για την έλλειψη οργάνωσής του.
Το κόμμα είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Κόμματος της Αριστεράς και της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς-Βόρειας Πράσινης Αριστεράς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Από το 2013 το κόμμα δεν έχει πια το σφυροδρέπανο ως επίσημο σύμβολό του, αλλά ένα πεντάκτινο αστέρι, που αντιπροσωπεύει την Ευρωπαϊκή Αριστερά. Ο Γενικός Γραμματέας του κόμματος δικαιολόγησε την ενέργεια, στα πλαίσια του εκσυγχρονισμού του ίδιου του κόμματος.[1][2]
Στο κόμμα έχουν ενταχθεί στο παρελθόν πολλοί σπουδαίοι άνθρωποι της διανόησης,όπως ο Πάμπλο Πικάσο, ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ, ο Λουί Αραγκόν, ο Ροζέ Γκαρωντύ, ο Τριστάν Τζαρά, η Σιμόν ντε Μποβουάρ, ο Λουί Αλτουσέρ, ο Αλμπέρ Καμί, ο Μισέλ Φουκώ , o Ετιέν Μπαλιμπάρ, ο Πωλ Ελυάρ, ο Ζαν-Κλωντ Ιζζό, ο Ζαν-Πιερ Βερνάν, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν παρέμειναν για πάντα, κυρίως λόγω των Σοβιετικών επεμβάσεων σε χώρες του Ανατολικού μπλοκ.
Έδρες σε κοινοβούλια
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
.svg)
