|
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|27|12|2024}} |
Ο Βιτόρε Πιζάνι (Vittore Pisani, Ρώμη 1899 — Κόμο 1990), ήταν Ιταλός γλωσσολόγος.
Βιογραφικά στοιχεία
Αυτοδίδακτος στην εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας και στα σανσκριτικά με την επιτήρηση του Έλληνα καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης Νικόλαο Φέστα (Nicola Festa) (1860-1940) παρέδωσε το 1916 στο πανεπιστήμιο της Σόφιας, όπου σπούδαζε, τη διατριβή του Ελένη του Ευριπίδη . Καθηγητής από το 1933 της συγκριτικής ιστορίας των κλασικών γλωσσών στη Φλωρεντία και από το 1935 έπισκέπτης καθηγητής της Γλωσσολογίας στο Κάλιαρι και από το 1939 αντεπιστέλλον μέλος του «Ινστιτούτου Επιστημών και Γραμμάτων της Λομβαρδίας», έγινε πλήρες μέλος στο 1952. Το 1946 ίδρυσε το περιοδικό Παιδεία η οποία προώθησε διάφορα διεθνή συνέδρια. Συμμετείχε στην « ιταλική εγκυκλοπαίδεια στο τμήμα της γλώσσας και το 1985 τιμήθηκε με το Βραβείο «Feltrinelli» για τη φιλολογική και γλωσσική του προσφορά.
Κύρια έργα
- Γραμματική της αρχαίας Ινδίας (1930 - 1933)
- Ιστορία της αρχαίας λογοτεχνίας της Ινδίας (1954 )
- Ινδοευρωπαϊκή και Ευρώπη (1974)
- Γλώσσες της προ-ρωμαϊκής Ιταλίας: προέλευση και πορεία (1978)
- Μαθήματα για το αγγλικό λεξικό, Εκδόσεις Παιδεία, Μπρέσια, 1967, 1976 (δεύτερη έκδοση)
- Εγχειρίδιο ιστορίας της ελληνικής γλώσσας, Εκδόσεις Παιδεία, Μπρέσια, 1973, 1947 (πρώτη έκδοση, Sansoni, Firenze)
Πηγές
- Ciro Santoro, Maria Teresa Laporta. Βιβλιογραφία των γραπτών, Galatina, Farewell, 1991.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
