Ο Βιττόριο Εμανουέλε (Βίκτωρ Εμμανουήλ) (ιταλικά: Vittorio Emanuele, 24 Νοεμβρίου 1870 - 10 Οκτωβρίου 1946) από τον Οίκο της Σαβοΐας ήταν κόμης του Τορίνο. Ήταν νικητής σε μονομαχία για το κύρος Ιταλών στρατιωτών. Ήταν αρχηγός του Ιππικού και πολέμησε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Βιογραφία
Ο Βοτόριο-Εμανουέλε-Τορίνο-Τζιοβάνι-Μαρία γεννήθηκε στο Τορίνο και ήταν γιος του Αμεδαίου Α' 1ου δούκα της Αόστης και της πρώτης συζύγου του Μαρία-Βιτόρια ντελ Πότσο, κόρης του Κάρλο Εμανουέλε πρίγκιπα ντέλα Τσιστέρνα.
Στις 16 Νοεμβρίου 1870 ο πατέρας του εκλέχθηκε βασιλιάς της Ισπανίας (1870-73). Ο Βίκτωρ-Εμμανουήλ γεννήθηκε 8 ημέρες μετά και λίγο αργότερα ο πατέρας του έφυγε για την Ισπανία. Ως τέκνο του βασιλιά είχε τον τίτλο του ινφάντη της Ισπανίας.[1] Έπειτα του δόθηκε ο τίτλος του κόμη του Τορίνο.
Κατά τον 1ο Ιταλο-Αιθιοπικό Πόλεμο, το 1897, Ιταλοί στρατιώτες κρατήθηκαν σε αιχμαλωσία στην Αιθιοπία. Όταν ο Ερρίκος πρίγκιπας της Ορλεάνης έγραψε σε πολλά άρθρα της εφημερίδας Λε Φιγκαρό ότι ήταν δειλοί, ο Βίκτωρ-Εμμανουήλ τον κάλεσε σε μονομαχία. Οι Γάλλοι προτιμούσαν τις μονομαχίες με πιστόλια, όμως οι Ιταλοί είπαν ότι αυτά είναι για προδομένους συζύγους και ανάξια για πρίγκιπες και επιλέχθηκαν τα σπαθιά.[2]
Τη μονομαχία διεύθυναν οι κόμητες Λεοντίεφ και Αβογκάντρο και έγινε στις 15 Αυγούστου 1897 στις 5:00 πμ στο Μπουά ντε Μαρεσώ του Βωκρεσόν, δυτικά του Παρισιού. Έπειτα από πέντε ρεπρίζ (επιθέσεις)[3] ο Βίκτωρ-Εμμανουήλ επέφερε σοβαρή πληγή στο δεξί μέρος της κοιλιάς του Ερρίκου· τα δύο μέρη θεώρησαν αρκετά σοβαρή τη ζημιά και ο πληγής μπήκε σε κατάσταση εμφανούς κατωτερότητας. Έτσι τελείωσε η μονομαχία που κράτησε 26' και έκανε τον νικητή διάσημο στην Ευρώπη. Ο Βίκτωρ-Εμμανουήλ είχε θριαμβευτική ανταπόκριση από το Ιταλικό κοινό και ο Ουμβέρτος Α' του είπε στο Τορίνο: "θέλω να είμαι ο πρώτος που θα σας συγχαρώ με όλη μου την καρδιά για το παράδειγμα του θέσατε και την επιτυχία που καταφέρατε".[4]
Το 1898 ξεκίνησε ένα ταξίδι στον κόσμο:[5] πρώτα πήγε στη Ν. Υόρκη. Πέρασε μια ημέρα στον Όμιλο Γκολφ του Νιούπορτ, στο Ρόουντ Άιλαντ και αφιέρωσε ένα αργυρό κύπελλο, που απονέμεται στον νικητή του ετήσιου διαγωνισμού γκολφ κόμης του Τορίνο.[6] Συνέχισε το ταξίδι πηγαίνοντας στην Κίνα και έπειτα στην Ιαπωνία.[7]
Ακολούθησε σταδιοδρομία στο Βασιλικό Στρατό και ήταν αρχηγός του Ιταλικού Ιππικού.[8] Από αυτή τη θέση συμμετείχε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.[9] Μετά την ανακωχή η Γαλλία του απένειμε τον Σταυρό του Πολέμου.[10] Το 1946 ένα δημοψήφισμα κατάργησε τη μοναρχία και ανακηρύχθηκε η Δημοκρατία. Απεβίωσε τέσσερεις μήνες έπειτα στις Βρυξέλλες.[11]
Τιμές και Διακρίσεις
- Ανώτερος Ιππότης του Τάγματος του Αγιοτάτου Ευαγγελισμού.
- Μεγαλόσταυρος του Ιππότη του Τάγματος των Αγ. Μαυρικίου και Λαζάρου.
- Ανώτερος Ταξιάρχης του Στρατιωτικού Τάγματος της Σαβοΐας.
- Μεγαλόσταυρος του Ιππότη του Τάγματος του Ιταλικού Στέμματος.
- Ιππότης του Πολιτικού Τάγματος της Σαβοΐας.
- Ιππότης της Τιμής και της Αφοσίωσης του Βασιλικού, Στρατιωτικού Τάγματος του Αγ. Ιωάννου της Μάλτας.
Η Γαλλία του απένειμε τον Σταυρό του Πολέμου 1914-18 και η Ρουμανία τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Καρόλου Α'.
Πρόγονοι
| Πρόγονοι του Βιτόριο-Εμανουέλε κόμη του Τορίνο
|
|
|
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αναφορές
- ↑ Almanach de Gotha. 1872. p. 29.
- ↑ "Un duello per l'Italia". Torino. 1952.
- ↑ "Verbale dello scontro tra il Conte di Torino e il Principe Enrico d'Orléans". Torino. 1897.
- ↑ "Prince Henri in a Duel". New York Times. 1897-08-17. p. 9.
- ↑ "Count of Turin to Travel". New York Times. 1898-04-14. p. 1.
- ↑ McNamara, Kevin (2006-06-27). "U.S. Women's Open: Ike, JFK and Tiger left their mark here". The Providence Journal. Retrieved 2008-06-03.
- ↑ "The Count of Turin Here". New York Times. 1898-05-04. p. 12.
- ↑ "Praise Italy's Cavalry". New York Times. 1912-11-21. p. 5.
- ↑ "Extols The Bravery of Italian Cavalry". New York Times. 1917-11-24. p. 3.
- ↑ "France Honors Gen. Gough". New York Times. 1918-11-27. p. 10.
- ↑ Online Gotha
