Ο Βικτορίνο δε λα Πλάσα (ισπανικά: Victorino de la Plaza, 2 Νοεμβρίου 1840 – 2 Οκτωβρίου 1919) ήταν Αργεντινός πολιτικός και δικηγόρος, ο οποίος διετέλεσε Πρόεδρος της Αργεντινής από τις 9 Αυγούστου 1914 έως τις 11 Οκτωβρίου 1916.
Ήταν ο δεύτερος γιος του Χοσέ Ρόκε Μαριάνο δε λα Πλάσα Ελεχάλδε και της Μανουέλα Σίλβα- ο μεγαλύτερος αδελφός του, Ραφαέλ δε λα Πλάσα, ήταν επίσης πολιτικός και διετέλεσε κυβερνήτης της επαρχίας Σαντιάγο δελ Εστέρο.[5]
Σπούδασε νομικά στο Μπουένος Άιρες και απέκτησε το διδακτορικό του το 1868, έγινε γραμματέας του Δαλμάσιο Βέλες Σάρσφιλντ και συνεργάστηκε στη συγγραφή του Αστικού Κώδικα της Αργεντινής, ενώ διετέλεσε υπουργός Οικονομικών υπό τον Νικολάς Αβελιανέδα (1876), αργότερα Διαμεσολαβητής στην επαρχία Κοριέντες (1878) και υπουργός Εξωτερικών (1882) και Οικονομικών (1883-1885) κατά την πρώτη κυβέρνηση του Χούλιο Αρχεντίνο Ρόκα. Εξελέγη αντιπρόεδρος της Εθνικής Ένωσης υπό την προεδρία του Ρόκε Σάενς Πένια το 1910, ενώ ανέλαβε την προεδρία μετά τον θάνατο του Σάενς Πένια και κυβέρνησε μεταξύ 1914 και 1916. Πέθανε από πνευμονία αφού αποσύρθηκε από την πολιτική.[6][7]
Ήταν ο τελευταίος πρόεδρος της λεγόμενης συντηρητικής περιόδου της ιστορίας της Αργεντινής. Η περίοδος αυτή ξεκίνησε το 1880 και κορυφώθηκε με την απώλεια της προεδρίας από τον Λα Πλάσα από τη Ριζοσπαστική Ένωση Πολιτών. Όλα αυτά έγιναν χάρη στον νόμο του Σάενς Πένια, ο οποίος καθιέρωσε τη μυστική, υποχρεωτική ψηφοφορία για όλους όσοι ήταν εγγεγραμμένοι στον εκλογικό κατάλογο, χάρη στην υποχρεωτική στρατιωτική θητεία.[8]
Παραπομπές
