|
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|23|12|2024}} |
Ο Φριτς Βάλτερ Μάισνερ (Fritz Walther Meißner, Βερολίνο, 16 Δεκεμβρίου 1882 − Μόναχο, 15 Νοεμβρίου 1974) ήταν Γερμανός φυσικός, γνωστός από το ομώνυμο φαινόμενο.
Ο Μάισνερ σπούδασε μηχανολόγος μηχανικός στο Πολυτεχνείο του Μονάχου, αλλά συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στη Φυσική, κάνοντας διδακτορικό υπό τον Μαξ Πλανκ. Στη συνέχεια εργάσθηκε στο ινστιτούτο Φυσικής και Μετρολογίας Physikalisch-Technische Reichsanstalt. Από το 1922 ως το 1925 η ομάδα του κατασκεύασε τον τρίτο μεγαλύτερο υγροποιητή ηλίου στον κόσμο και με τη βοήθειά του ανακάλυψε το 1933 το γνωστό σήμερα ως Φαινόμενο Meissner, την «έξωση» δηλαδή των μαγνητικών πεδίων από το εσωτερικό των υπεραγωγών. Το 1934 κλήθηκε και ανέλαβε την έδρα της Τεχνικής Φυσικής στο Πολυτεχνείο του Μονάχου. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ο Μάισνερ έγινε πρόεδρος της Βαυαρικής Ακαδημίας Θετικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών. Το 1946 διορίσθηκε διευθυντής της πρώτης επιτροπής ερευνών χαμηλών θερμοκρασιών της Ακαδημίας. Τα εργαστήριά της βρίσκονταν στο Herrsching am Ammersee μέχρι το 1965, οπότε και μετακόμισαν στο Garching. Μετά τον θάνατό του, η επιτροπή αναβαθμίσθηκε σε ινστιτούτο και έλαβε το όνομά του. Ο Βάλτερ Μάισνερ δημοσίευσε πάνω από 200 επιστημονικές εργασίες.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
