Γεννήθηκε στις 26 Ιουλίου 1955 και η καριέρα του στο χώρο της πολιτικής ξεκίνησε ως βουλευτής. Από το 1993 ως το 1996 χρημάτισε υπουργός για θέματα περιβάλλοντος, στην κυβέρνηση της συζύγου του. Μέχρι το 1999 υπήρξε μέλος της Γερουσίας. Μετά την παραίτηση του Περβέζ Μουσάραφ εξελέγη πρόεδρος του Πακιστάν το 2008.
Καταγγελίες και σκάνδαλα
Το 1990 ο Ζαρντάρι κατηγορήθηκε για εκβιασμό και για τοποθέτηση βόμβας στον επιχειρηματία Μουρτάζα Μπουχαρί, με σκοπό να τον εξαναγκάσει να κάνει ανάληψη χρημάτων από τον τραπεζικό του λογαριασμό. Αποσύρθηκαν οι εναντίον του κατηγορίες το 1993.
Από το 1997 ως το 2004 τέθηκε υπό κράτηση κατηγορούμενος για σωρεία αδικημάτων, από διαφθορά μέχρι και φόνο. Αποφυλακίστηκε με εγγύηση τον Νοέμβριο του 2004 , έπειτα από πιέσεις, αλλά συνελήφθη εκ νέου στις 21 Δεκεμβρίου του 2004 έπειτα από την αποτυχία του να παραστεί στο δικαστήριο σε δίκη για φόνο στο Καράτσι.
Τον Αύγουστο του 2004 ο Ζαρντάρι παραδέχθηκε ότι ήταν κάτοχος πολυτελούς κατοικίας αξίας 6,35 εκατομμυρίων λιρών στο Σάρεϊ της Αγγλίας. Οι πακιστανικές αρχές τον κατηγόρησαν ότι τα χρήματα για την αγορά του διαμερίσματος ήταν παράνομα.[1] Του δόθηκε το προσωνύμιο «Ο Κύριος 10%» επειδή το ποσοστό αυτό ήταν η μείωση που συμφωνούνταν κατά τις παράνομες συναλλαγές του.[2].
Οι κατηγορίες εναντίον του Ζαρντάρι και εναντίον της συζύγου του, Μπούτο, διευρύνθηκαν και περιελάμβαναν ξέπλυμα βρόμικου χρήματος στην Ελβετία[3]. Ως αποτέλεσμα, ο πολιτικός εξέτισε πολλά χρόνια στη φυλακή για διαφθορά[4] . Μετά την αποφυλάκισή του, το 2004, ο Ζαρντάρι ισχυρίστηκε ότι υποβλήθηκε σε βασανιστήρια και πολλά από τα ατομικά του δικαιώματα καταπατήθηκαν ενόσω ήταν στη φυλακή.[5]
Εκτός από την Ελβετία, όπου το 2003 καταδικάστηκε για ξέπλυμα βρόμικου χρήματος, η πολωνική κυβέρνηση επίσης κατηγόρησε το Ζαρντάρι και την οικογένειά του για παράνομη αγορά ελκυστήρων.[6][7][8] Το 1998 κατηγορήθηκε και για εμπλοκή σε σκάνδαλο με την αεροπορική εταιρεία Ντασό, στη Γαλλία.[9]
Ψυχικές ασθένειες
Η βρετανική εφημερίδα Daily Telegraph has αποκάλυψε στις 26 Αυγούστου 2008 ότι ο Ζαρντάρι υποφέρει από διανοητικά προβλήματα[10]. Οι ψυχικές του ασθένειες πιστεύεται ότι σχετίζονται με την 11χρονη παραμονή του σε φυλακές του Πακιστάν.[11]
Πρώτη προεδρία
Στις 27 Δεκεμβρίου 2007 η σύζυγός του Μπεναζίρ Μπούτο, δολοφονήθηκε λίγο μετά την επιστροφή της από την εξορία. Στις 30 Δεκεμβρίου ο Ζαρντάρι έγινε πρόεδρος του Λαϊκού Κόμματος PPP, μαζί με το νεαρό γιο του Μπιλαγουάλ Μπούτο Ζαρντάρι, ο οποίος σπουδάζει στην Οξφόρδη.[12]
Ο πολιτικός επανέλαβε την πρόθεσή του να μη διεκδικήσει την πρωθυπουργία.[13][14] Ο Ζαρντάρι μαζί με άλλα κόμματα της Αντιπολίτευσης πέτυχαν νίκη στις εκλογές του 2008 και αποκαθήλωσαν τον Περβέζ Μουσάραφ από την εξουσία..[15]
Μετά την παραίτηση του Μουσάραφ, ο Ζαρντάρι εξελέγη πρόεδρος από το Κοινοβούλιο, στις 6 Σεπτεμβρίου του 2008 με 281 ψήφους επί συνόλου 426 εγκύρων ψηφοδελτίων.[16][17]
Αντίπαλοι του Ζαρντάρι (τον οποίο υποστήριξε το Λαϊκό Κόμμα) ήταν ο πρώην δικαστικός Σαϊντουζαμάν Σιντικί , που υποστηρίχθηκε από τον Μουσουλμανικό Σύνδεσμο του Πακιστάν του Ναγουάζ Σαρίφ (PML-N) και ο Μουσαλίντ Χουσάιν Σαγιέντ, υποστηριζόμενος από τον Πακιστανικό Μουσουλμανικό Σύνδεσμο (Quaid-e-Azam) (PML-Q), ο οποίος υποστήριξε και το Μουσάραφ.
Διαδοχή
Ο διάδοχός του, Μαμνούν Χουσαΐν εξελέγη στις 30 Ιουλίου 2013. Στις 8 Σεπτεμβρίου 2013 ο Ζαρντάρι έγινε ο πρώτος πρόεδρος της χώρας που ολοκλήρωσε την προεδρική του θητεία με βάση το Σύνταγμα και παρέδωσε σε δημοκρατικά εκλεγμένο διάδοχό του.[18]
Δεύτερη προεδρία
Στις 3 Μαρτίου 2024, ο Πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης του Πακιστάν επιβεβαίωσε ότι το πακιστανικό κοινοβούλιο θα συνέλθει στις 9 Μαρτίου 2024 για να εκλέξει τον νέο πρόεδρο του Πακιστάν,[19] με τον Ζαρντάρι να εκλέγεται πρόεδρος με 411 ψήφους από τις εθνικές και επαρχιακές συνελεύσεις επικρατώντας του Μαχμούντ Χαν Ατσακζάι.[20]
