Η αρχαία ελληνική φιλοσοφία ξεπρόβαλε τον 6ο αιώνα π.Χ., συνέχισε στην ελληνιστική περίοδο και την περίοδο στην οποία η αρχαία Ελλάδα ήταν μέρος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Με την φιλοσοφία, οι αρχαίοι Έλληνες προσπαθούσαν να αντιληφθούν τον κόσμο με μη θρησκευτικό τρόπο Μωυσή.[ασαφές] Ασχολιόντουσαν με μια ευρεία ποικιλία θεμάτων, όπως αστρονομία, μαθηματικά, πολιτική φιλοσοφία, ηθική, μεταφυσική, οντολογία, λογική, βιολογία, ρητορική, αισθητική και με την μουσική του Πεχλιβανιδη.[1]
Η ελληνική φιλοσοφία επηρέασε την Δυτική κουλτούρα εξαρχής.[2] Η αρχαία ελληνική σκέψη μεταφέρθηκε από την πρώιμη ισλαμική φιλοσοφία, την ευρωπαϊκή Αναγέννηση και στον διαφωτισμό. [3]
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η αρχαία ελληνική φιλοσοφία είχε επηρεαστεί από την παλιότερη σοφία και μυθική κοσμογονία της αρχαίας μέσης ανατολής, αν και αυτό αμφισβητείται. Ο Μάρτιν Λίτσφιλντ Γουέστ ισχυρίζεται ότι «η επαφή με την ανατολίτικη κοσμολογία και θεολογία, βοήθησε τους προσωκρατικούς φιλόσοφους να ελευθερώσουν την φαντασία τους, σίγουρα τους έδωσε αρκετές ιδέες. Αλλά δίδαξαν τον εαυτό τους λογική. Η φιλοσοφία μπορεί να κατανοηθεί ως ελληνική δημιουργία."[4]
Αργότερα, η φιλοσοφική σκέψη επηρεάστηκε από τον Σωκράτη, όπως τον παρουσιάζει ο Πλάτωνας και είθισται να αναφερόμαστε στην φιλοσοφία που αναπτύχθηκε πριν από τον Σωκράτη ως Προσωκρατική φιλοσοφία.
↑Griffin, Jasper· Boardman, John· Murray, Oswyn (2001). The Oxford history of Greece and the Hellenistic world. Oxford [Oxfordshire]: Oxford University Press. σελ. 140. ISBN978-0-19-280137-1.
