Γεννήθηκε στις 9 Ιουνίου 1932 στη Λάρνακα.[1][2][3] Αποφοίτησε από το Ελληνικό Γυμνάσιο Λεμεσού.[1] Σπούδασε νομικά στο Λίνκολνς Ιν του Λονδίνου.[1] Το 1954 επέστρεψε στην Κύπρο. Εργάστηκε ως δικηγόρος.[1] Την περίοδο του αγώνα της ΕΟΚΑ ήταν συνήγορος υπεράσπισης πολλών μελών της οργάνωσης.[1]
Την περίοδο 1958-1960 διετέλεσε πταισματοδίκης στην Πάφο.[1] Την περίοδο 1960-1964 ήταν επαρχιακός δικαστής στην Πάφο.[1] Την περίοδο 1964-1970 ήταν επαρχιακός δικαστής στη Λευκωσία.[1]
Ήταν νυμφευμένος με την Μαίρη Cahalane και είχε 3 κόρες και 1 υιό.[1] Απεβίωσε στις 20 Απριλίου 2019.[1][2][3]
Την περίοδο 1975-1978 διετέλεσε πρέσβης επικεφαλής της Μόνιμης Αντιπροσωπείας της Κύπρου στο Γραφείο του ΟΗΕ στη Γενεύη.[1] Εκπροσωπούσε την Κυπριακή Δημοκρατία στους διεθνείς οργανισμούς που έδρευαν εκεί, όπως των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Εργασίας.[1] Την περίοδο 1979-1982 ήταν μόνιμος αντιπρόσωπος της Κύπρου στην έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη.[1] Επιπρόσθετα, εξελέγη πρόεδρος του Οικονομικού και Κοινωνικού Συμβουλίου του ΟΗΕ (ECOSOC).[1]
Το 1982 επέστρεψε στην Κύπρο. Ανέλαβε Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εξωτερικών έως το 1989.[1] Από τη θέση του συμμετείχε στις συνομιλίες για την επίλυση του κυπριακού προβλήματος ως εκπρόσωπος της ελληνοκυπριακής πλευράς.[1] Το 1989 ανέλαβε και πάλι μόνιμος αντιπρόσωπος της Κύπρου στην έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, έως το 1992 που αφυπηρέτησε.[1]
Επιπλέον, διετέλεσε για 10 χρόνια πρόεδρος επιτροπής για τα αστικά και πολιτικά δικαιώματα των Ηνωμένων Εθνών.[1] Το 2006 εξελέγη πρόεδρος της Επιτροπής σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών κατά των βασανιστηρίων.[1] Είχε αναλάβει πολλές φορές το ρόλο του εισηγητή (rapporteur) του ΟΗΕ, με αποστολές στην Κούβα, το Ιράκ κ.α..[1]
Ακόμη, ήταν ο πρώτος πρόεδρος της Επιτροπής Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας στην Κύπρο.[1] Επιπρόσθετα, ήταν μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας που βοηθούσε τον πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια στις συνομιλίες για επίλυση του κυπριακού προβλήματος.[1][3]
