Αλφρέδο Κράους

Αλφρέδο Κράους
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Alfredo Kraus (Ισπανικά)
Γέννηση	24  Νοεμβρίου 1927[1][2][3] Λας Πάλμας ντε Γκραν Κανάρια[1]
Θάνατος	10  Σεπτεμβρίου 1999[4][5][6] Μαδρίτη[1]
Αιτία θανάτου	καρκίνος στο πάγκρεας
Χώρα πολιτογράφησης	Ισπανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ισπανικά[7]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	λυρικός τραγουδιστής καθηγητής φωνητικής
Εργοδότης	Reina Sofía School of Music
Περίοδος ακμής	1956 - 1999
Οικογένεια
Τέκνα	Πατρίθια Κράους
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Βραβείο Πριγκίπισσα της Αστουρίας για τις τέχνες (1991) Χρυσό μετάλλιο της Αξίας στις καλές τέχνες (1981)[8] Μεγαλόσταυρος του Αστικού Τάγματος του Αλφόνσου Ι΄ του Σοφού (1996)[9] Knight Grand Officer of the Order of Isabella the Catholic Διοικητής του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Λας Πάλμας, Γκραν Κανάρια (1992)[10] Μεγαλόσταυρος Στρατιωτικής Αξίας - Λευκή Διεμβολή (1992)[11]
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα

Αναμνηστική πλάκα στο σπίτι που γεννήθηκε ο Α. Κράους στην οδό Calle de Colón του Λας Πάλμας των Κανάριων Νήσων

Ο Αλφρέδο Κράους Τρουχίγιο (Alfredo Kraus Trujillo, 24 Νοεμβρίου 1927 – 10 Σεπτεμβρίου 1999), γνωστός επαγγελματικά διεθνώς ως Αλφρέντο Κράους, ήταν διακεκριμένος Ισπανός τενόρος αυστριακής καταγωγής, γνωστός για την ερμηνεία ρόλων μπελ κάντο της όπερας.^[12] Ο Κράους θεωρείτο επίσης εξέχοντας ερμηνευτής του ρόλου του Βερθέρου στην ομώνυμη όπερα του Μασνέ, και ιδίως της περίφημης άριάς της «Pourquoi me réveiller?»^[13]

Οικογένεια και σπουδές

Ο Κράους γεννήθηκε στο Λας Πάλμας των Κανάριων Νήσων. Ο πατέρας του ήταν Αυστριακός και η μητέρα του Ισπανίδα. Ξεκίνησε τη γνωριμία του με τον κόσμο της μουσικής με μαθήματα πιάνου από την ηλικία των τεσσάρων ετών, ενώ από τα οκτώ του τραγουδούσε στη σχολική χορωδία. Ο λίγο μεγαλύτερος αδελφός του μέλετησε μουσική και κλασικό τραγούδι μαζί του, και έγινε βαρύτονος, γνωστός ως Φρανθίσκο Κράους Τρουχίγιο (Francisco Kraus Trujillo, 1926-2016). Κόρη του Αλφρέδο Κράους είναι η Ιταλοϊσπανίδα τραγουδίστρια Πατρίθια Κράους, που εκπροσώπησε την Ισπανία στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision του 1987.

Σταδιοδρομία

Αφού πρώτα εξάσκησε την τεχνική του τραγουδώντας ισπανικές θαρθουέλες στη Μαδρίτη και τη Βαρκελώνη, ο Κράους ερμήνευσε για πρώτη φορά επαγγελματικά στην καθεαυτό όπερα το 1956, τραγουδώντας στο Κάιρο τον ρόλο του Δούκα στον Ριγκολέττο, που έμελλε να καταστεί ένας από τους ρόλους που τον χαρακτήρισαν. Το 1958 ερμήνευσε τον ρόλο του Αλφρέδου στην Τραβιάτα, στο Εθνικό Θέατρο του Σάου Κάρλους της Λισαβόνας, με τη Μαρία Κάλλας στον πρωταγωνιστικό ρόλο, μια παράσταση της οποίας ζωντανή ηχογράφηση κυκλοφόρησε αργότερα.

Ο Κράους εμφανίσθηκε για πρώτη φορά στον «ναό της όπερας», τη Σκάλα του Μιλάνου, στον ρόλο του Ελβίνο στην Υπνοβάτιδα το 1960. Στις ΗΠΑ εμφανίσθηκε για πρώτη φορά στη Λυρική Όπερσ του Σικάγου το 1962 και στη «Μετροπόλιταν» της Νέας Υόρκης το 1966 στον Ριγκολέττο, τον ρόλο που ερμήνευσε και στην τελευταία εμφάνισή του εκεί, το 1994.

Μετά το 1970 ο Κράους επεξέτεινε το ρεπερτόριό του σε περισσότερες ιταλικές όπερες, όπως τις Λουκρητία Βοργία, Η κόρη του συντάγματος, Δον Πασκουάλε και Φαβορίτα του Ντονιτσέττι, αλλά και σε γαλλικές όπερες, όπως τις Ρωμαίος και Ιουλιέτα, Τα Παραμύθια του Χόφμαν, Φάουστ και Λακμέ, ενώ συνέχισε να ερμηνεύει και τους ρόλους που τον χαρακτήριζαν. Επίσης ηχογράφησε μερικές γαλλικές όπερες που παίζονταν σπανίως, όπως τις Η ωραία κόρη του Περθ, Αλιείς μαργαριταριών (αμφότερες του Ζoρζ Μπιζέ) και Η μουγκή του Πόρτιτσι του Ωμπέρ.

Ο Κράους κατέληξε να ταυτίζεται με ρόλους «λυρικού τενόρου», όπως αυτούς του Βέρθερου, του Φάουστ, του Ντον Οττάβιο (από τον Ντον Τζοβάννι), του Νεμορίνο (από Το ελιξίριο του έρωτα) και του Αρτούρο (από τους Πουριτανούς). Ωστόσο ήταν γνωστός και για τις ερμηνείες του στα ισπανικά, με πολλούς κλασικούς ρόλους από το ρεπερτόριο της θαρθουέλας, τους οποίους συνέχισε να ερμηνεύει ζωντανά σε σκηνές της Ισπανίας μέχρι το τέλος της σταδιοδρομίας του. Πολλούς από αυτούς ηχογράφησε για λογαριασμό της ισπανικής θυγατρικής της EMI, αλλά και της δικής του εταιρείας, της «Carillon».

Κατά τη διάρκεια της μακράς σταδιοδρομίας του, ο Κράους ερμήνευσε σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων του Τεάτρο Κολόν στο Μπουένος Άιρες, του Δημοτικού Θεάτρου του Καράκας, του Δημοτικού Θεάτρου του Σαντιάγο, του Δημοτικού Θεάτρου του Ρίο ντε Τζανέιρο και του Λισέου στη Βαρκελώνη.

Το 1991 ο Κράους τιμήθηκε με το Βραβείο της Πριγκίπισσας των Αστουριών. Το 1997 η γενέτειρά του πόλη Λας Πάλμας ντε Γκραν Κανάρια εγκαινίασε το μέγαρο μουσικής «Alfredo Kraus Auditorium» ονομάζοντάς το έτσι προς τιμή του.

Τεχνική

Χάρη στην τεχνική του, με την προσεκτική χρήση των φωνητικών του οργάνων, ο Κράους μπόρεσε να τραγουδά στη σκηνή μέχρι τις αρχές της όγδοης δεκαετίας της ζωής του. Είχε σπουδάσει αυτή τη φωνητική τεχνική στο Μιλάνο, με δασκάλα την Ισπανίδα Μερθέδες Γιόπαρτ.

Ο Κράους ξεχώριζε για την εξαιρετικά εκλεπτυσμένη μουσικότητα των ερμηνειών του, η οποία συνοδευόταν από τη φαινομενική απουσία προσπάθειας να «πιάνει» τις υψηλές νότες. Ως αποτέλεσμα, πολλοί ειδήμονες της όπερας τον θεωρούσαν και τον θεωρούν έναν από τους καλύτερους τενόρους του β΄ μισού του 20ού αιώνα. Θαυμαζόταν επίσης για τη μουσική του καλλιέργεια και τον πλήρη σεβασμό του για την τέχνη του: Η πρώτη του προτεραιότητα ήταν η ακεραιότητα της καλλιτεχνικής του ερμηνείας μιας άριας, παρά η επίδειξη του εκπληκτικού φωνητικού του εύρους και της άριστης τεχνικής του.

Προσωπικά και θάνατος

Ο θάνατος της συζύγου του το 1997 επηρέασε τον Κράους τόσο, ώστε σταμάτησε να τραγουδά επί ένα οκτάμηνο. Ως άνθρωπος με υπερηφάνεια και ισχυρή θέληση, ωστόσο, επέστρεψε τελικώς στη σκηνή, καθώς και στη διδασκαλία φωνής στη Σχολή Μουσικής Βασίλισσα Σοφία στη Μαδρίτη. Είπε τότε: «Δεν έχω τη θέληση να τραγουδήσω, αλλά πρέπει να το κάνω επειδή κατά κάποιο τρόπο είναι ένα σημάδι ότι έχω ξεπεράσει την τραγωδία. Το τραγούδι είναι μια μορφή αναγνωρίσεως του ότι είμαι ζωντανός.»

Ο Αλφρέδο Κράους απεβίωσε στη Μαδρίτη σε ηλικία 71 ετών, μετά από μακρά ασθένεια.

Φωτογραφίες

• 
  Η αίθουσα συναυλιών «Alfredo Kraus auditorium» στο Λας Πάλμας
• 
  Η αίθουσα συναυλιών «Alfredo Kraus auditorium»
• 
  Ανδριάντας του Α. Κράους έξω από το auditorium
• 
  Ο Αλφρέδο Κράους (τρίτος από δεξιά) στο Αλτζινέτ, 1973

Παραπομπές

1. Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 991. Ανακτήθηκε στις 3  Δεκεμβρίου 2020.
2. (Αγγλικά) Find A Grave. 59410121. Ανακτήθηκε στις 14  Φεβρουαρίου 2024.
3. Opera Vivra. tenors/kraus-alfredo. Ανακτήθηκε στις 14  Φεβρουαρίου 2024.
4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
5. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 13896148j. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
6. (Αγγλικά) SNAC. w6223qv5. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
7. CONOR.SI. 85066339.
8. BOE-A-1981-13989.
9. BOE-A-1996-9715.
10. www.ulpgc.es/rectorado/doctores-honoris-causa-ulpgc.
11. BOE-A-1992-234.
12. Kozinn, Allan (September 11, 1999). «Alfredo Kraus, Lyric Tenor Revered for Phrasing, Was 71». The New York Times. https://www.nytimes.com/1999/09/11/arts/alfredo-kraus-lyric-tenor-revered-for-phrasing-was-71.html?sec=&spon=&pagewanted=print. Ανακτήθηκε στις 11 November 2019. 
13. Matheopoulos, Helena (1989). Bravo – The World's Great Male Singers Discuss Their Roles. Victor Gollancz Ltd. σελίδες 111-116. 

Πηγές

• Forbes, Elizabeth: Νεκρολογία για τον Α. Κράους στην εφημερίδα The Independent, 14 Σεπτεμβρίου 1999
• Hamilton, David: The Metropolitan Opera Encyclopedia: A Comprehensive Guide to the World of Opera, Simon & Schuster, 1987, σελ. 182, ISBN 0-671-61732-X
• Sadie, Stanley και Christina Bashford: The New Grove Dictionary of Opera, Macmillan Publishers Ltd., Λονδίνο 1992, σελ. 1039, ISBN 0-935859-92-6
• Sadie, Stanley και John Tyrrell: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, Macmillan Publishers Ltd., Λονδίνο 2001, τόμ. 13, σσ. 874-875, ISBN 0-333-60800-3
• Rosenthal, Harold και John Warrack: The Concise Oxford Dictionary of Opera, Oxford University Press, 1979 (η 2η έκδ.), σελ. 265, ISBN 0-19-311318-X
• Warrack, John και Ewan West: (The Concise Oxford Dictionary of Opera, Oxford University Press, Νέα Υόρκη 1996 (3η έκδ.), σελ. 271, ISBN 0-19-280028-0

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Βιογραφία και δισκογραφία (στην ισπανική)
• Βιογραφία στο Opera Vivrà
• Το «Alfredo Kraus Auditorium»
• Δισκογραφία (κατάλογοι ηχογραφήσεων όπερας του Capon)
• Συνέντευξη με τον Αλφρέντο Κράους, 7 Δεκεμβρίου 1981