Γεννημένος στο Λένινγκραντ, ο Μπελόφ ήταν το αστέρι της Σπαρτάκ Λένινγκραντ (αργότερα γνωστή ως Σπαρτάκ Αγίας Πετρούπολης), καθώς οδήγησε τον σύλλογο στην κατάκτηση του τίτλου του Πρωταθλήματος Σοβιετικής Ένωσης το 1975, καθώς και σε τρία Ευρωπαϊκά Κύπελλα Κυπελλούχων (Κύπελλο Σαπόρτα), τα έτη 1971, 1973 και 1975. Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του στο σύλλογο, ο Μπελόφ επιλέχθηκε δύο φορές σε FIBA All-Star Games, τα έτη 1971 και 1972.[1]
Ο τρόπος παιχνιδιού του δυνατός και έξυπνος του επέτρεπε να αντιμετωπίσει ψηλότερους αντιπάλους γεγονός που αποδείχθηκε χρήσιμο τόσο στις εγχώριες διοργανώσεις όσο και διεθνώς.
Το 2016, ο σύλλογος στον οποίον αγωνίστηκε ο Μπελόφ μετονομάστηκε σε Κοντράσιν Μπελόφ, για μικρό χρονικό διάστημα. Ο σύλλογος μετονομάστηκε προς τιμή τόσο του Μπελόφ, όσο και του πρώην θρυλικού προπονητή του συλλόγου Βλαντίμιρ Κοντράσιν, με τον οποίο ο παίκτης χάνει ήταν στενά συνδεδεμένος κατά τη διάρκεια τηςκαριέρας του.[3]
Στον δέκατο γύρο του NBA Ντραφτ του 1975, οι Νιου Ορλίνς Τζαζ επέλεξαν τον Μπελόφ με την 161η επιλογή του ντραφτ. Όμως, όπως η συντριπτική πλειοψηφία των Σοβιετικών παικτών που επιλέχθηκαν σε αθλητικά πρωταθλήματα της Βόρειας Αμερικής, δεν θα κατέληγε ποτέ στην ομάδα που τον επέλεξε. Μόνο το 1989, ο πρώτος Σοβιετικός παίκτης, ο Λιθουανός Σαρούνας Μαρτσουλιόνις, θα έπαιζε στο NBA.
Εθνική ομάδα
Έκανε το ντεμπούτο του στη διεθνή σκηνή σε ηλικία 17 ετών, όταν έπαιξε στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα εφήβων στο Βίγκο της Ισπανίας το 1968. Ο μέσος όρος των 7 πόντων του δεν άφηνε να εννοηθεί ότι θα εξελιχθεί σε αστέρι, αλλά κέρδισε το πρώτο του χρυσό μετάλλιο. Στον τελικό, η ΕΣΣΔ νίκησε την ισχυρή Γιουγκοσλαβία με καθοδηγούμενη από τον Ζόραν Σλάβνιτς, με 82–73. Ένα χρόνο αργότερα, έπαιζε ήδη με την ομάδα ανδρών στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στην Ιταλία. Είχε επίσης διακριτικούς αριθμούς (4 πόντους) αλλά δεν ήταν ακόμη 18 ετών.
Ο Μπελόφ κέρδισε τέσσερα χρυσά μετάλλια με την Εθνική Σοβιετικής Ένωσης. Ενώ εκπροσωπούσε την ΕΣΣΔ, ο Μπελόφ κέρδισε χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 1969 και χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1970. Κέρδισε επίσης χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ 1971.[1]
Η κορυφαία στιγμή της σταδιοδρομίας του ήταν κατά τη διάρκεια των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1972, όταν σημείωσε το νικητήριο καλάθι στον τελικό του Ολυμπιακού τουρνουά με αντίπαλο τις ΗΠΑ, που χάρισε στη Σοβιετική Ένωση το χρυσό μετάλλιο, στην πρώτη ήττα των Αμερικανών σε αντίστοιχη διοργάνωση μετά από 16 συνεχείς επιτυχίες.[4][5][6] Μέχρι σχεδόν το τέλος της συνάντησης η Σοβιετική Ενωση προηγούνταν (26–21 στο ημίχρονο, ενώ αργότερα άνοιξαν τη διαφορά στους δέκα πόντους, 48–38) φτάνοντας στα τελευταία τρία δευτερόλεπτα να βρίσκεται πίσω με ένα πόντο διαφορά (49–50). Η αμφιλεγόμενη επανάληψη των τριών τελευταίων δευτερολέπτων κατόπιν εντολής του τότε γενικού γραμματέα της FIBA παρατηρώντας λάθος του χρονόμετρου που έτρεξε σε χρόνο χωρίς αγωνιστική δράση, οδήγησε στο τελικό 51–50 στην κόρνα της λήξης από καλάθι με μακρινή πάσα στον Μπελόφ που δε δυσκολεύτηκε από μικρή απόσταση και με δύο αντιπάλους εξουδετερωμένους να δώσει την οριστική νίκη.[7][8][9] Σε εκείνο το παιχνίδι είχε 8 πόντους και 8 ριμπάουντ, ενώ ήταν πρώτος σκόρερ της σοβιετικής ομάδας στη διοργάνωση με 14,4 πόντους.[10] Μετά από αυτό, κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1974, όπου ήταν από τους κορυφαίους της διοργάνωσης με μέσο όρο 14,6 πόντους συμπεριλαμβανομένος στην καλύτερη τιμή πεντάδα[11][3] το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ 1975 και το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1976.[2]
Θάνατος
Ο Μπελόφ πέθανε στο Λένινγκραντ στις 3 Οκτωβρίου 1978, σε ηλικία 26 ετών. Η αιτία θανάτου του ήταν μια πολύ σπάνια νεοπλασματική ασθένεια, το αγγειοσάρκωμα.[12]
