Ο Αλέκος Ζήνων γεννήθηκε στην Αθήνα το 1883.[2][3] Ο πατέρας του ήταν από τη Λεμεσό και είχε υπηρετήσει στην ελληνική διπλωματική υπηρεσία ως υποπρόξενος.[2][3] Φοίτησε στο Σχολαρχείο Λεμεσού.[2] Ακολούθως σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.[2][3] Το 1909 ξεκίνησε να εξασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου στη Λεμεσό.[2][3]
Πολέμησε ως εθελοντής στους Βαλκανικούς Πολέμους (1912-1913).[2] Πολέμησε στη Μάχη του Μπιζανίου στην Ταξιαρχία Ματθαιοπούλου.[2] Τις περιόδους 1913-1914 και 1917-1920 διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος Λεμεσού.[2][3] Την περίοδο 1914-1917 διετέλεσε αντιδήμαρχος Λεμεσού.[2][3]
Επιπλέον, διετέλεσε μέλος Επαρχιακής Εκπαιδευτικής Επιτροπείας (1911 και 1913), έφορος (1913) και πρόεδρος (1920-1926, 1927-1930) των Ελληνικών Εκπαιδευτηρίων Λεμεσού, καθώς και μέλος Εθνικού Συμβουλίου.[2][3] Ακόμη, ήταν αθλητής του ΓΣΟ,[3] έχοντας συνολικά δώδεκα πρώτες παγκύπριες νίκες.[4]
Ήταν νυμφευμένος με την Σώζοντος Λοϊζου.[2] Είχε ένα υιό και τρεις κόρες.[2] Απεβίωσε το 1968.[2][3]
Δημαρχεία Αλέκου Ζήνων
Στις εκλογές του 1920 αναμετρήθηκαν ο Αλέκος Ζήνων και ο Νικόλαος Λανίτης.[5] Ο Αλέκος Ζήνων κέρδισε τις εκλογές.[5] Επανεκλέχθηκε το 1923.[5]
Επί δημαρχίας Αλέκου Ζήνων (1920-1926), έγινε διαπλάτυνση και επισκευή των στενών τότε δρόμων της πόλης καθώς και καλλωπισμός και καθαριότητα της πόλης.[5] Αγοράστηκε αυτοκίνητο καταβρεχτήρας των δρόμων και ατμοκίνητη αντλία για τον Δημόσιο Κήπο.[5]
Ακόμη, βελτιώθηκαν σημαντικά οι δημοτικές πρόσοδοι και αγοράστηκαν διάφορα παραλιακά κτίρια για επέκταση της προκυμαίας.[5] Επίσης, κατασκευάστηκε γέφυρα και νέο φράγμα στην παλιά κοίτη του ποταμού Γαρύλλη.[5] Επιπλέον, ο Αλέκος Ζήνων κατάφερε να αποσβέσει διάφορα ογκώδη δάνεια του Δήμου Λεμεσού.[5]
Στις εκλογές του 1926 έχασε από τον Χριστόδουλος Χατζηπαύλου.[5] Ωστόσο, προσέφυγε στο δικαστήριο καταγγέλλοντας ότι οι εκλογές ήταν διαβλητές.[6] Οι εκλογές ακυρώθηκαν και προκηρύχθηκαν νέες για τις 25 Μαρτίου 1927.[6] Ο Αλέκος Ζήνων επανεκλέχθηκε δήμαρχος.[5][6]
