Γιος δικηγόρου από τη Μάνη, ο Αλέκος Αλεξανδράκης φοίτησε στο σχολείο Μπερζάν[2] και μεγάλωσε σε ένα σπίτι γεμάτο βιβλία. Το αγαπημένο του άθλημα ήταν η ξιφασκία και στα 15 έγινε μέλος της εθνικής ομάδας. Ένα χρόνο αργότερα μπήκε στη Σχολή Δοκίμων, θέλοντας να γίνει αξιωματικός του Ναυτικού.[3] Επιθυμούσε παράλληλα να σπουδάσει κινηματογραφική σκηνοθεσία στις ΗΠΑ.[4] Μία παράσταση του Καρόλου Κουν με πρωταγωνίστρια την Έλλη Λαμπέτη του άλλαξε τη ζωή. Παράλληλα, ο φίλος του και ηθοποιός Νίκος Καζής, σπουδαστής στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, τον παρακινεί να παρακολουθήσει μαθήματα στη Σχολή.[4] Αποφάσισε να δώσει εξετάσεις στο Βασιλικό Θέατρο (Ελλάδα) και πέρασε πρώτος.
Ο Δημήτρης Χορν ήταν τόσο σίγουρος για το ταλέντο του Αλεξανδράκη, που είχε στοιχηματίσει για την επιτυχία του. Εκείνη την εποχή, η Κατερίνα Ανδρεάδη έψαχνε για έναν ζεν πρεμιέ για το έργο Φθινοπωρινή Παλίρροια. Ο νεαρός ηθοποιός την επισκέφτηκε με λουλούδια στο σπίτι της, μαζί με την Άννα Συνοδινού, και πήρε τον ρόλο.
Καριέρα
Έκανε τα πρώτα του βήματα στο θέατρο στις 9 Ιουλίου του 1949 και άφησε καλές εντυπώσεις σε κριτικούς και κοινό, με τον Αιμίλιο Χουρμούζιο να γράφει στην Καθημερινή: "Παρουσιάστε Όπλα! Επιτέλους ένας εραστής στο ελληνικό θέατρο". Εντύπωση έκανε και στον Φιλοποιμένα Φίνο, ο οποίος του πρότεινε να παίξει στον κινηματογράφο.[5] Την ίδια κιόλας χρονιά έκανε το ντεμπούτο του στη μεγάλη οθόνη με την ταινία Δύο κόσμοι, σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Γρηγορίου.[6] Ακολούθησαν αμέτρητες άλλες και όλοι συμφωνούσαν πως επρόκειτο για έναν μεγάλο ηθοποιό και τον μεγαλύτερο γόη της εποχής.
Επίσης, πρωταγωνίστησε σε πολλές τηλεοπτικές σειρές με μεγάλη επιτυχία. Ο Παράξενος Ταξιδιώτης, που προβλήθηκε από την ΕΙΡΤ το 1972-73, γνώρισε πρωτοφανή επιτυχία σε βαθμό να οδηγήσει την αντίπαλη σειρά, Ο Άγνωστος Πόλεμος, στο τέλος της. Το 1976 επέστρεψε στην τηλεόραση με την μεταφορά του μυθιστορήματος Γιούγκερμαν του Μ. Καραγάτση στην ΥΕΝΕΔ. Το 1979 προβλήθηκε η σειρά Οι μυστικοί αρραβώνες του Γρηγορίου Ξενόπουλου με τεράστια επιτυχία-αναδείχθηκε το δημοφιλίστερο πρόγραμμα της περιόδου. Μετά από μια περίοδο αποχής -και αφού μεσολάβησε η σειρά Ξενοδοχείο, που δεν συγκέντρωσε την αναμενόμενη τηλεθέαση- επέστρεψε με σειρές όπως: Ο Χαρτοπαίχτης, Ξενοδοχείο Αμόρε, Τμήμα ηθών, Οι δικηγόροι της Αθήνας, Ανατομία ενός εγκλήματος, Η αίθουσα του θρόνου, Να με προσέχεις και άλλες.
Προσωπική ζωή
Είχε δεσμό για περίπου έξι μήνες με την Έλλη Λαμπέτη. Ο δεσμός τους δεν κράτησε πολύ, καθώς ο Αλεξανδράκης προτίμησε να ακολουθήσει την Κατερίνα Ανδρεάδη σε μία περιοδεία.[7]
Στο Σουδάν γνώρισε την πρώτη του σύζυγο, Μαρτζ Βάλβη, με την οποία παντρεύτηκε λίγο αργότερα στην Αθήνα.[8] Ο γάμος τους κράτησε τρία χρόνια, όσο κι ο δεύτερος με την Γαλλίδα Κλοντ Σαμπαντού.[9] Το 1956 παντρεύτηκε την ηθοποιό Αλίκη Γεωργούλη.[10] Μαζί ανέβασαν το Πικ-νικ στο θέατρο Γκλόρια της Πλατείας Αμερικής, ενώ συμμετείχαν από κοινού σε πορείες ειρήνης και δημοκρατικά συλλαλητήρια. Ύστερα από τέσσερα χρόνια χώρισαν. Ο τέταρτος γάμος του ήταν το 1964 με την Ελβετή Βερένα Γκάουερ, με την οποία απέκτησε έναν γιο, τον Βάσια και μία κόρη, τη Γιοχάνα.[11][12] Το 1969 οδηγήθηκε και αυτός ο γάμος σε διαζύγιο, αφού ο Αλεξανδράκης είχε στο μεταξύ ερωτευτεί τη Νόνικα Γαληνέα, την οποία γνώρισε στο Θέατρο Μετροπόλιταν, όπου συμπρωταγωνιστούσαν. Με τη Γαληνέα χώρισαν το 1990, μετά από 21 χρόνια σχέσης.[13]
Πολιτική δράση
Ο Αλεξανδράκης ήταν μαχητικός αριστερός[14][15][16] και πολλές φορές οι προοδευτικές απόψεις του είχαν προκαλέσει διαμάχες στους κύκλους της τέχνης και της κοινής γνώμης, όπως όταν είχε στηρίξει τον Μανώλη Γλέζο τη δεκαετία του 1960. Σε διάφορες συνεντεύξεις του έχει σχολιάσει την πολιτική, την αριστερά, τη δεξιά, αλλά και την ΕΠΟΝ.[17]
Θάνατος
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του δίδασκε υποκριτική στο Εργαστήρι του Διαμαντόπουλου. Το 2001 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος του απένειμε τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής για την προσφορά του στην τέχνη.[8] Πέθανε στις 8 Νοεμβρίου του 2005 έπειτα από πολυετή αντιμετώπιση καρκίνου.[18]
Αυτός ο κατάλογος ενημερώνεται περιοδικά με μηχανικό τρόπο από ένα bot. Επεξεργασίες σε αυτό τον κατάλογο από χρήστες με το συνηθισμένο «χειροκίνητο» τρόπο θα αναιρεθούν με την επόμενη ανανέωση από το bot!
↑Εξάρχου, Καλλιόπη (2021). Δωσίλογοι και μαυραγορίτες στον ελληνικό κινηματογράφο από τη δεκαετία του 1940 έως και τη δεκαετία του 1970. Αθήνα: ΕΑΠ. σελ. 32.
