Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 14/02/2020.
Τα ραδιοκύματα μακράς ή ακραίας συχνότητας το 2009.
Στο ραδιόφωνο, τα Ακραία κύματα ή μακρά (συντομογραφία LW), αναφέρονται σε τμήματα του ραδιοφάσματος με μήκος κύματος μεγαλύτερο από αυτό που αρχικά ονομάστηκε ζώνη μετάδοσης μέσου κύματος. Ο όρος είναι ιστορικός, που χρονολογείται από τις αρχές του 20ου αιώνα, όταν το ραδιοφάσμα θεωρήθηκε ότι αποτελείται από ραδιοζώνες μεγάλου μήκους (LW), μεσαίου κύματος (MW) και βραχέων κυμάτων (SW).
Στη σύγχρονη χρήση, ο όρος Ακραία δεν ορίζεται με ακρίβεια και το ακριβές του νόημα ποικίλλει. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ραδιοκύματα μήκους μεγαλύτερου των 1.000 μέτρων, δηλαδή συχνότητες έως 300 χιλιοκύκλους (kHz), συμπεριλαμβανομένης της χαμηλής συχνότητας (LF) της Διεθνούς Ένωσης Τηλεπικοινωνιών (ITU) kHz) και ζώνες πολύ χαμηλής συχνότητας (VLF) (3-30 kHz). Μερικές φορές το ανώτερο όριο θεωρείται ότι είναι υψηλότερο από 300 kHz, αλλά όχι πάνω από την έναρξη της ζώνης μεσαίου κύματος στα 520 kHz.
Στην Ευρώπη, στην Αφρική και τα μεγάλα τμήματα της Ασίας (Περιοχή 1 της Διεθνούς Ένωσης Τηλεπικοινωνιών), όπου χρησιμοποιείται μια σειρά συχνοτήτων μεταξύ 148,5 και 283,5 kHz για ραδιοτηλεοπτική εκπομπή εκτός από τη μεσαία ζώνη, ο όρος μακρά αναφέρεται συνήθως ειδικά αυτή η ζώνη εκπομπής, η οποία εμπίπτει εξ ολοκλήρου στη ζώνη χαμηλών συχνοτήτων του ραδιοφάσματος (30-300 kHz). Ο US Longwave Club της Αμερικής ενδιαφέρεται για "συχνότητες κάτω από τη ζώνη εκπομπής AM", δηλ. Όλες οι συχνότητες κάτω από 535 kHz.
Εκπομπή σήματος
Λόγω του μεγάλου μήκους κύματος τους, τα ραδιοκύματα σε αυτήν την περιοχή συχνοτήτων μπορούν να διαθλώσουν τα εμπόδια όπως οροσειρές και να ταξιδέψουν πέρα από τον ορίζοντα, ακολουθώντας το περίγραμμα της Γης. Αυτός ο τρόπος διάδοσης, που ονομάζεται κύμα εδάφους, είναι ο κύριος τρόπος στη ζώνη ακραίων κυμάτων. Η εξασθένιση της ισχύος σήματος με την απόσταση από την απορρόφηση στο έδαφος είναι χαμηλότερη από τις υψηλότερες συχνότητες και μειώνεται με τη συχνότητα. Τα κύματα εδάφους χαμηλής συχνότητας μπορούν να ληφθούν μέχρι 2.000 χιλιόμετρα (1.200 μίλια) από την κεραία μετάδοσης.
Τα κύματα χαμηλής συχνότητας μπορούν επίσης να ταξιδεύουν περιστασιακά σε μεγάλες αποστάσεις αντανακλώντας από την ιονόσφαιρα (ο πραγματικός μηχανισμός είναι ένας από τους παράγοντες διάθλασης), αν και αυτή η μέθοδος, που ονομάζεται κύμα του ουρανού, δεν είναι τόσο κοινή όσο στις υψηλότερες συχνότητες. Η αντανάκλαση λαμβάνει χώρα στο στρώμα της ιονόσφαιρας E ή F. Τα σήματα του "ουρανού" μπορούν να ανιχνευθούν σε αποστάσεις που υπερβαίνουν τα 300 χιλιόμετρα από την κεραία μετάδοσης.
