Οι αδελφοί Γιάκομπ Λούντβιχ Καρλ Γκριμ (Jacob Ludwig Carl Grimm) και Βίλχελμ Καρλ Γκριμ (Wilhelm Carl Grimm) ήταν δύο ιδιαίτερα δημοφιλείς συλλέκτες παραδοσιακών παραμυθιών.
Βιογραφία
Ο Γιάκομπ Γκριμ γεννήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 1785 και ο Βίλχελμ Γκριμ στις 24 Φεβρουαρίου 1786 στο Χάναου της Γερμανίας.[1]Οι γονείς τους Φίλιπ Βίλχελμ Γκριμ και Ντοροτέα Τσίμμερ, είχαν συνολικά εννέα παιδιά, από τα οποία τα τρία απεβίωσαν όταν ήταν ακόμα βρέφη. Όταν ο Γιάκομπ, που ήταν και ο μεγαλύτερος εν ζωή γιος, ήταν ένδεκα ετών, ο πατέρας τους πέθανε.[2]
Πορτραίτο των αδελφών Γκριμ (από την Ελίζαμπετ Γέριχαου-Μπάουμαν, 1855, Κρατικά Μουσεία του Βερολίνου (Staatliche Museen zu Berlin), Βερολίνο.
Οι αδελφοί Γιάκομπ και Βίλχελμ τελείωσαν το Γυμνάσιο στο Κάσσελ και σπούδασαν νομικά στο Πανεπιστήμιο του Μάρμπουργκ. Αφού εργάστηκαν ένα διάστημα ως βιβλιοθηκάριοι στο Κάσσελ προσελήφθησαν ως καθηγητές στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν, ο Γιάκομπ το 1830 και ο Βίλχελμ πέντε χρόνια αργότερα. Όμως το 1837 απολύθηκαν επειδή διαμαρτυρήθηκαν μαζί με άλλους πέντε συναδέλφους τους κατά του βασιλιά Ερνέστου Αυγούστου Α΄, για την απόφασή του να καταργήσει το φιλελεύθερο σύνταγμα του βασιλείου του Αννόβερου. Η ομάδα των επτά, αυτών διαδηλωτών έγινε γνωστή ως "οι επτά του Γκέτινγκεν" (Göttinger Sieben).[3]
Ο Γιάκομπ Γκριμ δεν παντρεύτηκε. Ο Βίλχελμ παντρεύτηκε την Ενριέττε Ντοροτέα Βιλντ, με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά. Ο Βίλχελμ πέθανε στις 16 Δεκεμβρίου του 1859. Ο Γιάκομπ στις 20 Σεπτεμβρίου του 1863 στο Βερολίνο. Και οι δύο είναι θαμμένοι στο κοιμητήριο του Αγίου Ματθαίου στο Βερολίνο.[4]
Τα παραμύθια των αδελφών Γκριμ
Το εξώφυλλο του "Kinder - und Hausmärchen" (1812).
Οι Γκριμ ήταν συγγραφείς και συλλέκτες παραδοσιακών παραμυθιών, στα οποία ο Βίλχελμ Καρλ Γκριμ έδωσε λογοτεχνική μορφή και τα προσάρμοσε για παιδιά. Άρχισαν να συλλέγουν παραμύθια γύρω στο 1807, μια περίοδο που υπήρχε έντονο ενδιαφέρον για παρόμοια έργα, καθώς μεταξύ του 1805 και του 1809 οι Λούντβιχ Άχιμ φον Άρνιμ και Κλέμενς Μπρεντάνο είχαν κυκλοφορήσει μία συλλογή με παραδοσιακά ποιήματα ("Des Knaben Wunderhorn"), ενώ περίπου έναν αιώνα πριν ο Γάλλος Σαρλ Περρώ είχε εκδώσει και αυτός μια συλλογή με παραμύθια ονόματι "Ιστορίες της μαμάς μου της χήνας" (Contes de ma mere l’ oye, 1697).[5]
Τον πρώτο τόμο παραμυθιών τον εξέδωσαν το 1812. Ο τόμος, υπό το όνομα "Kinder - und Hausmärchen" ("Παιδικά και Οικογενειακά Παραμύθια"), περιείχε 86 ιστορίες. Ακολούθησαν άλλες 70 ιστορίες σε ένα δεύτερο τόμο, που εκδόθηκε το 1814. Μέχρι το 1857 επτά εκδόσεις των παραμυθιών είχαν εκδοθεί και περιείχαν συνολικά 211 παραμύθια. Ανάμεσα σε αυτά υπάρχουν γνωστά παραμύθια όπως η Κοκκινοσκουφίτσα, Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι, Ο Βασιλιάς Βάτραχος, Κουτσοκαλιγέρης, Χάνσελ και Γκρέτελ (βρίσκεται στη λίστα: Βιβλία με περισσότερα από 100 εκατομ. αντίτυπα), Ραπουνζέλ, Ο γενναίος ραφτάκος, Η Ωραία Κοιμωμένη, Σταχτοπούτα, Ο λύκος και τα εφτά κατσικάκια, Αδελφός και Αδελφή και άλλα. [5]Πίστευαν πως τα παραμύθια είχαν κοινή ρίζα και μετακινούνταν μαζί με τα ινδοευρωπαϊκά φύλα (ινδοευρωπαϊκή ή μονογενετική θεωρία), κάτι που περιέγραφαν στην εισαγωγή του έργου τους. Ακόμα, επέλεξαν 50 από αυτά και δημιούργησαν μία έκδοση αποκλειστικά για παιδιά, την "Kleine Ausgabe" ("Μικρή έκδοση").[6]
Μεταξύ του 1816 και του 1818 εξέδωσαν δύο τόμους με γερμανικούς θρύλους με τίτλο "Deutsche Sagen'' που περιείχαν 585 ιστορίες γραμμένες με χρονολογική σειρά. Ακόμα, κυκλοφόρησαν μία έκδοση με ιρλανδικές ιστορίες σχετικές με ξωτικά ("Irische Elfenmärchen") το 1826. Ήταν μετάφραση και σχολιασμός μέρους του έργου "Fairy Legends and Traditions of the South of Ireland" του Ιρλανδού Τόμας Κρόφτον Κρόκερ, καθώς και μία έκδοση με τον τίτλο "Deutsche Mythologie" ("Γερμανική Μυθολογία") το 1835. Τα παραμύθια ήταν πάρα πολύ όμορφα και παίχτηκαν σε πολλά θέατρα.[7]
Γλωσσολογικές εργασίες
Την εποχή που δούλευαν στο Κάσσελ, ο Γιάκομπ Γκριμ συνέγραψε την "Deutsche Grammatik" (Γερμανική Γραμματική), έργο που ασχολούνταν με την ιστορική εξέλιξη των γερμανικών γλωσσών. Το 1822 διατύπωσε, επιστημονικά, τη σειρά των μεταβολών των πρωτοϊνδοευρωπαϊκών κλειστών συμφώνων στην Πρωτογερμανική (ή Τευτονική) γλώσσα, η οποία αποτελεί τον κοινό πρόγονο όλων των γερμανικών γλωσσών. Οι κανόνες αυτοί ονομάστηκαν Νόμος του Γκριμ (την άποψη ότι το φαινόμενο παρουσιάζει μία κανονικότητα, πρωτοδιατύπωσε το 1818 ο Δανός Ράσμους Κρίστιαν Ρασκ). Επίσης, συστηματοποίησε το υλικό σχετικά με μια σειρά φωνολογικών μεταβολών, η οποία συνέβη στις νότιες διαλέκτους των δυτικών γερμανικών γλωσσών πιθανώς μεταξύ 3ου και 5ου αι. μ.Χ. και είχε σαν αποτέλεσμα να προκύψει μία γλώσσα γνωστή ως Παλαιά Άνω Γερμανική.
Οι αδελφοί Γκριμ εργάστηκαν στη σύνταξη του λεξικού της Γερμανικής Γλώσσας, "Deutsches Wörterbuch", από το 1838. Μέχρι το τέλος της ζωής τους είχαν καταφέρει να εργαστούν με τμήματα του λεξικού, το οποίο ολοκληρώθηκε το 1961.[8]
Διάφορα
Η μορφή των δύο αδελφών, ήταν αποτυπωμένη στο χαρτονόμισμα των 1000 μάρκων.
Μουσείο προς τιμήν τους έχει δημιουργηθεί στη πόλη όπου μεγάλωσαν, το Κάσσελ.
Το 2005, η UNESCO περιέλαβε χειρόγραφο αντίγραφο του Kinder- und Hausmärchen, από τους αδελφούς Γκριμ, στα έγγραφα παγκόσμιας κληρονομιάς.
Τα παραμύθια τους έχουν χρησιμοποιηθεί ως θέματα σε διάφορες ταινίες ή τηλεοπτικές σειρές.
Το 1962 βγαίνει η ταινία "The Wonderful World of the Brothers Grimm" σε σκηνοθεσία Χένρυ Λέβιν σχετικά με τους αδελφούς Γκριμ και τα παραμύθια τους και προτείνεται για διάφορες κατηγορίες στα Όσκαρ του 1963.[9]
Το 2005 βγαίνει η ταινία "The Brothers Grimm" (με σκηνοθέτη τον Τέρρυ Γκίλλιαμ), η οποία παρουσιάζει τους αδελφούς Γκριμ με διαφορετικό τρόπο από την πραγματικότητα, εμπνευσμένη από τα διάσημα παραμύθια τους.[10]
.cover.jpg)
