| Έφη Οικονόμου |
|---|
![]() |
Όνομα στη
μητρική γλώσσα | Έφη Οικονόμου (Ελληνικά) |
|---|
| Γέννηση | 1938
Πειραιάς |
|---|
| Θάνατος | 2 Αυγούστου 2016 (78 ετών) |
|---|
| Εθνικότητα | Ελλάδα ! Ελλάδα |
|---|
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελληνική |
|---|
| Σπουδές | Δραματική Σχολή Κωστή Μιχαηλίδη
Σχολή Μουσικού Θεάτρου Μενέλαου Θεοφανίδη |
|---|
| Ιδιότητα | Ηθοποιός |
|---|
| Εν ενεργεία | 1959-1994 |
|---|
| Σύζυγος | Χάρης Παναγιώτου (1970–2016) |
|---|
| δεδομένα (π • σ • ε
) |
Η Ευτυχία (Έφη) Οικονόμου (1938 - 2 Αυγούστου 2016)[1] ήταν Ελληνίδα ηθοποιός του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης.
Πρώτα χρόνια και καριέρα
Γεννημένη το 1938 στον Πειραιά σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη και στη Σχολή Μουσικού Θεάτρου του Μενέλαου Θεοφανίδη. Το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο το έκανε το 1959 με την ταινία Ματωμένο ηλιοβασίλεμα[2] σε σκηνοθεσία του Ανδρέα Λαμπρινού και συμπρωταγωνιστή τον Σπύρο Φωκά. Πήρε μέρος σε 78 συνολικά ταινίες εκ των οποίων 49 από αυτές σε διάστημα 4 ετών (1962-1965). Υποδυόταν ρόλους συνήθως «κακιάς» ηρωίδας σε μελοδράματα όπως Είναι μεγάλος ο καημός (1964) του Χρήστου Κυριακόπουλου και Με ιδρώτα και δάκρυα (1965) του Σπύρου Ζιάγκου, ενώ συμμετείχε και σε κωμικές ταινίες όπως οι Δέκα μέρες στο Παρίσι (1962) του Ορέστη Λάσκου, και Ο παράς κι ο φουκαράς (1964) του Κώστα Καραγιάννη.
Το θεατρικό της ντεμπούτο το πραγματοποίησε το 1968 με τον θίασο του Νίκου Αθερινού στο θέατρο «Κολωνός», ενώ κατά τα τελευταία χρόνια της μακρόχρονης καριέρας της δίδασκε υποκριτική στη Δραματική Σχολή «Περίακτος» του Βασίλη Ρίτσου.
Προσωπική ζωή
Από το 1970 μέχρι το θάνατο της υπήρξε σύζυγός του επίσης ηθοποιού Χάρη Παναγιώτου. Τα τελευταία χρόνια παραθέριζε στο Διακοφτό, όπου στήριζε με διάφορους τρόπους την τοπική Θεατρική Ομάδα. Πέθανε στο Αίγιο το 2016.[1][3]
Φιλμογραφία
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
