Το Έρωτας και τίποτα άλλο είναι μια αμερικανική ρομαντική κωμωδία του 2003, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γούντι Άλεν[7] με πρωταγωνιστές τους Τζέισον Μπιγκς, Κριστίνα Ρίτσι, Γούντι Άλεν, Στόκαρντ Τσάνινγκ, Ντάνι Ντε Βίτο και Τζίμι Φάλον. Η ταινία προβλήθηκε ως ταινία έναρξης στο 60ο ετήσιο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας. Κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους στις 19 Σεπτεμβρίου 2003, λαμβάνοντας ανάμεικτες κριτικές και σημειώνοντας εμπορική αποτυχία.
Πλοκή
Ο Τζέρι Φαλκ (Τζέισον Μπιγκς), ένας επίδοξος συγγραφέας που ζει στη Νέα Υόρκη, έχει δεσμό με την Μπρουκ (Κα Ντι Στρίκλαντ). Ερωτεύεται την Αμάντα (Κριστίνα Ρίτσι) και κάνει δεσμό και μαζί της. Η Μπρουκ μαθαίνει την απιστία του Τζέρι και τον εγκαταλείπει. Η Αμάντα, με τη σειρά της, αφήνει τον δικό της φίλο για τον Τζέρι. Ο Τζέρι στρέφεται στον ηλικιωμένο, ταλαιπωρημένο καλλιτέχνη Ντέιβιντ Ντόμπελ (Γούντι Άλεν) που λειτουργεί ως μέντοράς του, πο υπροσπαθεί να βοηθήσει στη διευθέτηση της ερωτικής ζωής του Τζέρι. Ο Ντόμπελ λέει στον Τζέρι ότι, όταν είπε σε έναν ταξιτζή όλες τις ανησυχίες και τις φοβίες του στη ζωή, αυτός του απάντησε: "Είναι όπως οτιδήποτε άλλο".
Ο Ντόμπελ προσπαθεί να πείσει τον Τζέρι ότι ο μάνατζέρ του δεν τον αφήνει να εξελιχθεί και ότι η σχέση του με την Αμάντα είναι η πιο καταστροφική δύναμη στη ζωή του. Η Αμάντα απατά συνεχώς τον Τζέρι, φεύγει και μετά επιστρέφει. Οι νευρώσεις του Τζέρι επιδεινώνονται. Τελικά, ο Τζέρι φεύγει από την πόλη καθώς ο Ντόμπελ τού βρίσκει δουλειά ως συγγραφέα για την τηλεόραση στην Καλιφόρνια. Η Αμάντα τα φτιάχνει με τον γιατρό που την παρακολουθεί και φεύγει μαζί του. Ο Τζέρι τούς βλέπει μαζί να γελούν καθώς το ταξί τον πηγαίνει προς το αεροδρόμιο. Ο Τζέρι μιλάει στον ταξιτζή για τον έρωτα και τις σχέσεις και εκείνος του απαντά: "Είναι όπως οτιδήποτε άλλο".
Στον ιστότοπο Rotten Tomatoes η ταινία έχει βαθμολογία αποδοχής 40%, με βάση κριτικές από 137 κριτικούς. Η συναίνεση του ιστότοπου αναφέρει: «Πάρα πολλά στοιχεία από καλύτερες ταινίες του Γούντι Άλεν ανακυκλώνονται εδώ». [9] Στον ιστότοπο Metacritic η ταινία έχει μέσο όρο βαθμολογίας 43 στα 100, με βάση κριτικές από 37 κριτικούς. [10]
Ο Ρότζερ Ίμπερτ από την εφημερίδα Chicago Sun Times έδωσε στην ταινία 3 στα 4 και έγραψε: «Σε μια εποχή που τόσες πολλές αμερικανικές ταινίες περιορίζουν τους διαλόγους στο ελάχιστο ώστε να έχουν μεγαλύτερη επιτυχία στο εξωτερικό, τι ευχαρίστηση να ακούς έξυπνους ανθρώπους των οποίων η συνομιλία είναι σαν κωμική μουσική». [11]
Τον Αύγουστο του 2009, η ταινία αναφέρθηκε από τον Κουέντιν Ταραντίνο ως μία από τις 20 αγαπημένες του ταινίες από το 1992, όταν ξεκίνησε η καριέρα του ως σκηνοθέτης. [12][13]
