Γραφεία του Scientific American στην οδό Παρκ Ρόου 37, στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, 1859
Το Scientific American (προφέρεται: [Σαϊεντίφικ Αμέρικαν]), ανεπίσημη συντομογραφία SciAm ή μερικές φορές SA, είναι αμερικανικόδημοφιλές επιστημονικόπεριοδικό. Πολλοί διάσημοι επιστήμονες, συμπεριλαμβανομένων των Άλμπερτ Αϊνστάιν και Νίκολα Τέσλα, έχουν συνεισφέρει άρθρα σε αυτό. Σε έντυπη μορφή από το 1845, είναι το παλαιότερο περιοδικό που εκδίδεται συνεχώς στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το Scientific American ανήκει στην Springer Nature, η οποία με τη σειρά της είναι θυγατρική της Holtzbrinck Publishing Group.
Το Scientific American ιδρύθηκε από τον εφευρέτη και εκδότη Ρούφους Πόρτερ το 1845 ως τετρασέλιδη εβδομαδιαία εφημερίδα. Το πρώτο τεύχος της εφημερίδας μεγάλου μεγέθους κυκλοφόρησε στις 28 Αυγούστου 1845.
Κατά τη διάρκεια των πρώτων χρόνων του, δόθηκε μεγάλη έμφαση στις αναφορές για το τι συνέβαινε στο Γραφείο Ευρεσιτεχνιών των ΗΠΑ. Ανέφερε επίσης για ένα ευρύ φάσμα εφευρέσεων, συμπεριλαμβανομένων των μηχανών αέναης κίνησης, μιας συσκευής του 1860 για σημαδούρα πλοίων από τον Αβραάμ Λίνκολν και του καθολικού συνδέσμου που μπορεί πλέον να βρεθεί σε σχεδόν κάθε αυτοκίνητο. Τα τρέχοντα τεύχη περιλαμβάνουν μια ενότητα «αυτή η ημερομηνία στην ιστορία», που περιλαμβάνει αποσπάσματα από άρθρα που δημοσιεύτηκαν αρχικά 50, 100 και 150 χρόνια νωρίτερα. Τα θέματα περιλαμβάνουν χιουμοριστικά περιστατικά, λανθασμένες θεωρίες και αξιοσημείωτες εξελίξεις στην ιστορία της επιστήμης και της τεχνολογίας. Ξεκίνησε ως εβδομαδιαία έκδοση τον Αύγουστο του 1845 πριν μετατραπεί σε μηνιαίο τον Νοέμβριο του 1921.[2]
Ο Πόρτερ πούλησε την εφημερίδα στον Άλφρεντ Ίλι Μπιτς και τον Όρσον Ντεσέν Μαν μόλις δέκα μήνες μετά την ίδρυσή της. Μέχρι το 1948, παρέμεινε στην ιδιοκτησία της Munn & Company. Υπό τη διαχείριση του εγγονού του Μαν, Όρσον Ντεσέν Μαν Γ΄, είχε εξελιχθεί σε κάτι σαν μια έκδοση «πάγκου εργασίας», παρόμοια με την ενσάρκωση του 20ου αιώνα του Popular Science.
Στα χρόνια μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το περιοδικό έπεσε σε παρακμή. Το 1948, τρεις συνεργάτες που σχεδίαζαν να ξεκινήσουν ένα νέο δημοφιλές επιστημονικό περιοδικό, που θα ονομαζόταν The Sciences, αγόρασαν τα περιουσιακά στοιχεία του παλιού Scientific American και έβαλαν το όνομά του στα σχέδια που είχαν δημιουργήσει για το νέο τους περιοδικό. Έτσι οι εταίροι — ο εκδότης Τζέραρντ Πίελ, ο εκδότης Ντένις Φλάναγκαν και ο γενικός διευθυντής Ντόναλντ Χ. Μίλερ ο νεώτερος — ουσιαστικά δημιούργησαν ένα νέο περιοδικό.[3] Ο Μίλερ συνταξιοδοτήθηκε το 1979, ο Φλάναγκαν και ο Πίελ το 1984, όταν ο γιος του Τζέραρντ Πίελ, Τζόναθαν, έγινε πρόεδρος και εκδότης. Η κυκλοφορία είχε δεκαπενταπλασιαστεί από το 1948. Το 1986, πουλήθηκε στον γερμανικό εκδοτικό όμιλο Holtzbrinck, ο οποίος το έλαβε στην κατοχή του μέχρι τη συγχώνευση Springer Nature. Το φθινόπωρο του 2008, το Scientific American τέθηκε υπό τον έλεγχο του τμήματος Nature Publishing Group του Holtzbrinck.[4]
Ο Ντόναλντ Μίλερ πέθανε το Δεκέμβριο του 1998,[5] ο Τζέραρντ Πίελ τον Σεπτέμβριο του 2004 και ο Ντένις Φλάναγκαν τον Ιανουάριο του 2005. Η Μαριέτ ΝτιΚριστίνα έγινε αρχισυντάκτρια μετά την παραίτηση του Τζον Ρένι τον Ιούνιο του 2009[4] και παραιτήθηκε η ίδια τον Σεπτέμβριο του 2019. Τον Απρίλιο του 2020, η Λόρα Χέλμουθ ανέλαβε το ρόλο της αρχισυντάκτριας.
Το περιοδικό είναι το παλαιότερο περιοδικό που εκδίδεται συνεχώς στις Ηνωμένες Πολιτείες.[6][7]
Το 2009, ο εκδότης ενημέρωσε τις συλλογικές βιβλιοθήκες ότι οι ετήσιες τιμές συνδρομής για το περιοδικό θα αυξάνονταν κατά σχεδόν 500% για έντυπα και 50% για διαδικτυακή πρόσβαση, στα 1.500 $ ετησίως.[8]
Το 2013, η Ντανιέλ Λ. Λι, μια επιστήμονας που έγραψε blog στο Scientific American, αποκαλέστηκε «πόρνη» σε ένα email από έναν συντάκτη στον επιστημονικό ιστότοπο Biology Online, αφού αρνήθηκε να γράψει επαγγελματικό περιεχόμενο χωρίς αποζημίωση. Όταν η Λι, εξοργισμένη για το email, έγραψε μια διάψευση στο ιστολόγιό της Scientific American, η αρχισυντάκτρια του Scientific American, Μαριέτ ΝτιΚριστίνα, αφαίρεσε την ανάρτηση. Η ΝτιΚριστίνα ανέφερε νομικούς λόγους για την διαγραφή του ιστολογίου.[9][10][11] Ο συντάκτης του Biology Online απολύθηκε μετά το περιστατικό.
Η διαμάχη διευρύνθηκε τις επόμενες μέρες. Ο συντάκτης του ιστολογίου του περιοδικού, Μπόρα Ζίβκοβιτς, ήταν αντικείμενο καταγγελιών για σεξουαλική παρενόχληση από μια άλλη μπλόγκερ, τη Μόνικα Μπερν.[12][13] Αν και το υποτιθέμενο περιστατικό είχε συμβεί περίπου ένα χρόνο νωρίτερα, η συντάκτρια Μαριέτ ΝτιΚριστίνα ενημέρωσε τους αναγνώστες ότι το περιστατικό είχε ερευνηθεί και επιλυθεί προς ικανοποίηση του Μπερν.[14] Ωστόσο, το περιστατικό που αφορούσε τη Λι είχε ωθήσει τον Μπερν να αποκαλύψει την ταυτότητα του Ζίβκοβιτς, μετά την υποστήριξη της Λι από τον τελευταίο. Ο Ζίβκοβιτς παραδέχτηκε ότι το περιστατικό με την Μπερν είχε συμβεί.[15] Ζήτησε συγγνώμη από την Μπερν και χαρακτήρισε το περιστατικό ως «μοναδικό», δηλώνοντας ότι η συμπεριφορά του δεν «εμπλέκτηκε πριν ή μετά».[15]
Ο Ζίβκοβιτς παραιτήθηκε από το διοικητικό συμβούλιο του Science Online, του δημοφιλούς επιστημονικού συνεδρίου blogging που ίδρυσε μαζί με τον Άντον Ζούικερ.[16] Μετά την παραδοχή του Ζίβκοβιτς, αρκετές γυναίκες μπλόγκερ, συμπεριλαμβανομένων άλλων μπλόγκερ για το περιοδικό, έγραψαν τους δικούς τους λογαριασμούς, αναφέροντας πρόσθετα περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης, αν και κανένας από αυτούς τους λογαριασμούς δεν ερευνήθηκε ανεξάρτητα.[13][17][18][19] Μια μέρα μετά από αυτές τις νέες αποκαλύψεις, ο Ζίβκοβιτς παραιτήθηκε από τη θέση του στο Scientific American.[20]
Τα Γραφεία του Scientific American περιέλαβαν το Park Row 37 στο Μανχάταν, καθώς και το Woolworth Building το 1915, το οποίο είχε μόλις ολοκληρωθεί 2 χρόνια νωρίτερα το 1913.[1] Το Woolworth Building ήταν εκείνη την εποχή ένας από τους πρώτους ουρανοξύστες της πόλης και το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο.[1]
Διεθνείς εκδόσεις
Το Scientific American δημοσίευσε την πρώτη ξένη έκδοσή της το 1890, την ισπανόφωνηLa America Cientifica. Η δημοσίευση ανεστάλη το 1905 και θα περνούσαν άλλα 63 χρόνια πριν εμφανιστεί μια άλλη ξενόγλωσση έκδοση: Το 1968 κυκλοφόρησε μια ιταλική έκδοση, Le Scienze και μια ιαπωνική έκδοση, Nikkei Science [ja], ακολούθησε τρία χρόνια αργότερα. Μια νέα ισπανική έκδοση, Investigación y Ciencia κυκλοφόρησε στην Ισπανία το 1976, ακολουθούμενη από μια γαλλική έκδοση, Pour la Science [fr] στη Γαλλία το 1977 και μια γερμανική έκδοση, Spektrum der Wissenschaft [de] στη Γερμανία το 1978. Μια ρωσική έκδοση, V Mire Nauki (ρωσικά: «В мире науки»), κυκλοφόρησε στη Σοβιετική Ένωση το 1983 και συνεχίζεται στη σημερινή Ρωσική Ομοσπονδία.[21] Το Kexue (科学, «Επιστήμη» στα κινέζικα), μια απλοποιημένη κινεζική έκδοση που κυκλοφόρησε το 1979, ήταν το πρώτο δυτικό περιοδικό που δημοσιεύτηκε στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Το απλοποιημένο κινεζικό περιοδικό, που ιδρύθηκε στο Τσονγκτσίνγκ, μεταφέρθηκε στο Πεκίνο το 2001. Αργότερα το 2005, κυκλοφόρησε μια νεότερη έκδοση, η Global Science (环球科学), αντί του Kexue, η οποία έκλεισε λόγω οικονομικών προβλημάτων. Μια παραδοσιακή κινεζική έκδοση, γνωστή ως Scientist (magazine) [zh], εισήχθη στην Ταϊβάν το 2002. Η ουγγρική έκδοση, Tudomány, υπήρχε μεταξύ 1984 και 1992. Το 1986, μια αραβική έκδοση, Oloom Magazine [ar], δημοσιεύτηκε. Το 2002, μια πορτογαλική έκδοση κυκλοφόρησε στη Βραζιλία.
Σήμερα, το Scientific American δημοσιεύει 18 ξενόγλωσσες εκδόσεις σε όλο τον κόσμο: αραβικά, πορτογαλικά Βραζιλίας, απλοποιημένα κινεζικά, παραδοσιακά κινέζικα, τσεχικά, ολλανδικά, γαλλικά, γερμανικά, ελληνικά, εβραϊκά, ιταλικά, ιαπωνικά, κορεάτικα, λιθουανικά (διακόπηκε μετά από 15 τεύχη), πολωνικά, ρουμανικά, ρωσικά και ισπανικά.
Από το 1902 έως το 1911, το Scientific American επέβλεψε τη δημοσίευση της Encyclopedia Americana, η οποία κατά τη διάρκεια ορισμένης περιόδου ήταν γνωστή ως The Americana.
Communications, Computers, and Networks (Επικοινωνίες, Υπολογιστές και Δίκτυα) – Σεπτέμβριος 1991
Ιστότοπος
Τον Μάρτιο του 1996, το Scientific American κυκλοφόρησε τον δικό του ιστότοπο, που περιλάμβανε άρθρα από τρέχοντα και προηγούμενα τεύχη, λειτουργίες μόνο για το διαδίκτυο, καθημερινές ειδήσεις, ειδικές εκθέσεις και trivia, μεταξύ άλλων. Ο ιστότοπος εισήγαγε ένα paywall τον Απρίλιο του 2019, με τους αναγνώστες να μπορούν να βλέπουν μερικά άρθρα δωρεάν κάθε μήνα.[27]
SCIENTIFIC AMERICAN SUPPLEMENT Νο. 1100, 30 Ιανουαρίου 1897, με ναυτικά πυροβόλα Canet για τα ελληνικοά τεθωρακισμένα
Από το 1983 έως το 1997, το Scientific American είχε δημιουργήσει ένα σύνολο εγκυκλοπαίδειας τόμων από το εκδοτικό της τμήμα, την Scientific American Library. Αυτά τα βιβλία δεν πωλήθηκαν σε καταστήματα λιανικής, αλλά ως επιλογή Βιβλίο του Μήνα με τιμή από 24,95 $ έως 32,95 $. Τα θέματα κάλυψαν δεκάδες τομείς επιστημονικής γνώσης και περιελάμβαναν σε βάθος δοκίμια σχετικά με: Το Μυαλό των Ζώων, Ατμόσφαιρα, Κλίμα και Αλλαγή, Πέρα από την Τρίτη Διάσταση, Κοσμικά σύννεφα, Κύκλοι Ζωής • Πολιτισμός και Βιόσφαιρα, Η ανακάλυψη των υποατομικών σωματιδίων, Ποικιλομορφία και το τροπικό δάσος, Σεισμοί και Γεωλογική Ανακάλυψη, Εξερευνώντας Πλανητικούς Κόσμους, Μοιραία έλξη της βαρύτητας, Φωτιά, Απολιθώματα και η ιστορία της ζωής, Από τα Κουάρκ στον Κόσμο, Ξενάγηση στο Ζωντανό Κύτταρο, Ανθρώπινη Ποικιλομορφία, Αντίληψη, Το ηλιακό σύστημα, Ήλιος και Γη, Η Επιστήμη των Λέξεων (Γλωσσολογία), Η Επιστήμη του Μουσικού Ήχου, Ο Δεύτερος Νόμος (της Θερμοδυναμικής), Αστέρια, Υπερυπολογιστές και ο Μετασχηματισμός της Επιστήμης.[28]
Το Scientific American ξεκίνησε ένα εκδοτικό αποτύπωμα το 2010 σε συνεργασία με τον εκδοτικό οίκο Farrar, Straus και Giroux.[29]
Επιστημονική και πολιτική συζήτηση
Τον Απρίλιο του 1950, η Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας των ΗΠΑ διέταξε το Scientific American να σταματήσει τη δημοσίευση ενός τεύχους που περιείχε ένα άρθρο του Χανς Μπέτε που φαινόταν να αποκαλύπτει απόρρητες πληροφορίες σχετικά με τη θερμοπυρηνική βόμβα υδρογόνου. Η επακόλουθη εξέταση του υλικού διαπίστωσε ότι η Επιτροπή είχε αντιδράσει υπερβολικά. Το περιστατικό ήταν σημαντικό για τη «νέα» ιστορία του Scientific American, καθώς η απόφαση της Επιτροπής να κάψει 3.000 αντίτυπα μιας πρώιμης έκδοσης του περιοδικού που περιείχε το προσβλητικό υλικό φαινόταν ότι ήταν «καύση βιβλίων σε μια ελεύθερη κοινωνία» όταν ο εκδότης Τζέραρντ Πίελ διέρρευσε το περιστατικό στον Τύπο.[30]
Το τεύχος του Μαΐου 2007 περιείχε μια στήλη του Μάικλ Σέρμερ, που ζητούσε την απόσυρση των Ηνωμένων Πολιτειών από τον πόλεμο του Ιράκ.[31] Σε απάντηση, ο διαδικτυακός αρθρογράφος της The Wall Street JournalΤζέιμς Ταράντο, χαρακτήρισε αστειευόμενος το Scientific American «ένα φιλελεύθερο πολιτικό περιοδικό».[32]
Ένα άρθρο στο τεύχος Σεπτεμβρίου 2016 του Scientific American επιτέθηκε στον υποψήφιο για την προεδρία των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ για «αντιεπιστημονικές» στάσεις και ρητορική. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που το περιοδικό σχολίασε την προεδρική πολιτική των ΗΠΑ.
Το τεύχος Οκτωβρίου 2020 του περιοδικού, ενέκρινε τον Τζο Μπάιντεν για τις προεδρικές εκλογές του 2020, επικαλούμενο την απόρριψη επιστημονικών στοιχείων από τον Ντόναλντ Τραμπ, ειδικά κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στη στήλη που αναφέρει την έγκριση, οι συντάκτες του περιοδικού είπαν: «Το Scientific American δεν έχει υποστηρίξει ποτέ έναν υποψήφιο για την προεδρία στα 175 χρόνια ιστορίας της. Φέτος είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε. Δεν το κάνουμε επιπόλαια».
Βραβεία
2010: Βραβείο IQ για τη γερμανική έκδοση Spektrum der Wissenschaft
↑Lewenstein, Bruce V. (1989). «Magazine Publishing and Popular Science after World War II». American Journalism6 (4): 218–234. doi:10.1080/08821127.1989.10731208.
↑«Donald H. Miller». The New York Times. December 27, 1998. https://www.nytimes.com/1998/12/27/classified/paid-notice-deaths-miller-donald-h.html. «Miller-Donald H., Jr. Vice President and General Manager of the magazine Scientific American for 32 years until his retirement in 1979. Died on December 22, at home in Chappaqua, NY. He was 84. Survived by his wife of 50 years, Claire; children Linda Itkin, Geoff Kaufman, Sheila Miller Bernson, Bruce Miller, Meredith Davis, and Donald H. Miller, M.D.; nine grandchildren and one great-grandchild; and brother Douglas H. Miller. The memorial service will be held on Saturday, January 30, at 2 PM at the Unitarian Universalist Fellowship of Northern Westchester in Mount Kisco, NY. In lieu of flowers, contributions may be made to Hospice Care in Westchester, 100 So. Bedford Road, Mount Kisco, NY 10549.»
↑Byrne, Monica. Zivkovic said of the meeting, "within five minutes, it was clear that SciAm wasn't a good match for her professional goals. [He] stayed for the coffee out of politeness, but found her offputting and uninteresting as a person. So much emphasis has been put on the subject matter of their conversation, but for [Zivkovic] this was no different than talking to an entomologist about insects: all the writing samples she sent were related to sex and relationships. I was mortified to hear that she understood the conversation as inappropriate, and I did apologize, but not for harassment (there was none), for causing her any discomfort. As a naturalized American, I wasn't raised with all the subtleties that the American madonna/whore culture exposes. And I didn't understand how she could write and talk so freely about sex and yet be offended by our conversation, which was mild in comparison. My interest in her, sexually or otherwise, was zero.""This Happened", October 14, 2013. Retrieved on 24 October 2013.
↑«Munn, Charles Allen». Princeton University Library Finding Aids. Princeton University. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2015.
↑Santora, Marc (January 17, 2005). «Dennis Flanagan, 85, Editor of Scientific American for 37 Years». The New York Times. https://www.nytimes.com/2005/01/17/obituaries/17flanagan_obit.html. Ανακτήθηκε στις 2008-04-01. «Dennis Flanagan, who as editor of Scientific American magazine helped foster science writing for the general reader, died at his home in Manhattan on Friday. He was 85. The cause of death was prostate cancer, according to his wife, Barbara Williams Flanagan. Mr. Flanagan, who worked at Scientific American for more than three decades beginning in 1947, teamed editors directly with working scientists, publishing pieces by leading figures like Albert Einstein, Linus Pauling and J. Robert Oppenheimer.»
↑Lewenstein, B. V. (1987). 'Public Understanding of Science' in America, 1945–1965. Unpublished Ph.D. dissertation, University of Pennsylvania, pp. 280–284
.jpg)
.jpg)
