PROFILBARU.COM

Ford Granada
Ford Granada
	Ford Granada 2.8 Ghia Automatic του 1982
Σύνοψη
Κατασκευαστής	/ Ford Motor Company
Παραγωγή	1972 — 1985
Αμάξωμα και σασί
Κατηγορία	Μεσαίο πολυτελές αυτοκίνητο
Αμάξωμα	4-πορτο σεντάν; 4-πορτο στέισον βάγκον
Διαμόρφωση	Κινητήρας μπροστά, πίσω κίνηση
Χρονολόγιο
Προηγούμενο μοντέλο	Ford P7; Ford Zephyr
Επόμενο μοντέλο	Ford Scorpio; Hyundai Grandeur (για μοντέλα Hyundai)

Το Ford Granada (που πήρε το όνομά του από την πόλη της Ανδαλουσίας Γρανάδα) ήταν ένα μεσαίο πολυτελές αυτοκίνητο με κίνηση στους πίσω τροχούς, που παράχθηκε από τη Ford. Κατασκευάστηκε από την άνοιξη του 1972 έως τις αρχές του 1985 στην Κολωνία και στο Ντάγκενχαμ σε δύο γενιές.^[1]

Το Granada ήταν ο διάδοχος του Taunus 20M/26M της σειράς P7 και του βρετανικού Ford Zephyr. Δεν είχε καμία σχέση με το αμερικανικό μοντέλο αυτού του χαρακτηρισμού.

Το κάπως απλούστερο παράλληλο μοντέλο με το Granada ήταν το Consul, διάδοχος του 17M (P7), που εξυπηρετούσε τη μεσαία τάξη, ενώ το πιο πολυτελές Ford Granada στόχευε στην ανώτερη κατηγορία. Μέχρι τη συγχώνευση της σειράς μοντέλων την άνοιξη του 1975, το Consul και το Granada διέφεραν εξωτερικά, μεταξύ άλλων, από διαφορετικές μάσκες ψυγείου και πίσω επένδυση, και είχαν επίσης διαφορετικό εξοπλισμό και κινητήρες.^[2]

Ως διάδοχος του Taunus 17M, το Consul πωλήθηκε κυρίως με τετρακύλινδρους βενζινοκινητήρες, αλλά προσφέρθηκαν και οι βενζινοκινητήρες 2.3 V6 (L και GT) και 3.0 V6 (GT). Συγκριτικά, η Granada είχε πολύ καλύτερο εξοπλισμό και ήταν διαθέσιμη μόνο με κινητήρες V6 έως το 1975.

Granada '73/'76 (1972–1977)

Η ανάπτυξη αυτού του σεντάν για την ευρωπαϊκή αγορά ξεκίνησε ήδη από το 1968. Μετά από επενδύσεις 500 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων, το Granada παρουσιάστηκε στο κοινό στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο του 1972. Μετά το Escort και το Taunus TC, το Granada ήταν το τρίτο μοντέλο που δημιουργήθηκε από μια συνεργασία μεταξύ των αγγλικών και γερμανικών τμημάτων ανάπτυξης της Ford. Αν και το Granada φαινόταν αρκετά ογκώδες, το αμάξωμα ήταν κατά 10 εκατοστά πιο συμπαγές από την προηγούμενη σειρά. Παρόλα αυτά, ανάλογα με το μοντέλο, ήταν τουλάχιστον 140 κιλά βαρύτερο.

Με διπλά ψαλίδια μπροστά και ανεξάρτητη ανάρτηση στους πίσω βραχίονες με ελατήρια πίσω, το πλαίσιο όχι μόνο ήταν πιο περίτεχνο και πολύ πιο μοντέρνο από τα προηγούμενα μοντέλα, αλλά έφτασε και στο επίπεδο των πολύ ακριβότερων σύγχρονων ανταγωνιστικών προϊόντων. Στο νέο μοντέλο χρησιμοποιήθηκε πλέον και η κολώνα του τιμονιού ασφαλείας, που ήταν διαθέσιμη εδώ και καιρό από τους ανταγωνιστές.

Οι κινητήρες V μεταφέρθηκαν από τα προηγούμενα μοντέλα. συμπληρώνεται από έναν κινητήρα V 3,0 λίτρων αγγλικής προέλευσης (ο λεγόμενος κινητήρας "Essex" από το εργοστάσιο της Ford στο Ντάγκενχαμ, στην κομητεία Έσσεξ). Μόνο ο εν σειρά κινητήρας 2,0 λίτρων με εκκεντροφόρο πάνω από το Taunus TC που ήταν εγκατεστημένος στο Consul ήταν νεότερος σχεδιασμός.

Το Granada προσφερόταν επίσης ως στέισον βάγκον - που ονομαζόταν "Turnier" - και κουπέ, με την τελευταία παραλλαγή να πωλούνταν αρχικά με κούνια ισχίου ως "fastback sedan" (ή καθομιλουμένη "κινητό ισχίο κουπέ") και προοριζόταν να κάνει ένα δίπορτο σεντάν περιττό. Αφού αυτό προστέθηκε στο πρόγραμμα πωλήσεων στις αρχές του 1973, στο "Fastback sedan" δόθηκε επίσημα το όνομα "Coupé". Στις αρχές του 1974 ισιώθηκε και η ισχιακή αιώρηση του κουπέ.

Ford Granada Turnier (1972–1975)
Ford Granada Fastback (1972–1974)
Ford Granada Coupé (1974–1975)
Ανώτατο Ford Granada GXL

Πριν αντικατασταθεί το Granada '75, υπήρχε ένα ειδικό μοντέλο που ονομαζόταν Granada Saphir σε μια έκδοση 1000 τεμαχίων με φινίρισμα δύο τόνων (είτε σε σκούρο μπλε στο πάνω μέρος και ασημί μεταλλικό στο κάτω μέρος είτε σε μπεζ το επάνω μέρος και χρυσό μεταλλικό στο κάτω μέρος) και ένα σήμα μοντέλου με διαδοχικό αριθμό παραγωγής στο εσωτερικό. Ο εξοπλισμός ήταν λίγο πιο κάτω από αυτόν του Ghia.

Ανανέωση

Τον Μάρτιο του 1975, το Consul και το Granada συγχωνεύτηκαν για να σχηματίσουν τη σειρά μοντέλων Granada '75, η οποία από τότε εξυπηρετούσε ολόκληρη την ανώτερη μεσαία κατηγορία με μια μεγάλη γκάμα κινητήρων και εξοπλισμού. Από τον βασικό εξοπλισμό μέχρι το Ghia, όλες οι εκδόσεις ήταν καλύτερα εξοπλισμένες και από τον Ιούλιο του 1975 διατίθεται σύστημα κλιματισμού για τα εξακύλινδρα μοντέλα με επιπλέον κόστος 1528 DM. Τα μοντέλα ήταν εξωτερικά αναγνωρίσιμα από τη μαύρη ματ μάσκα του ψυγείου, τα μαύρα κουφώματα των θυρών, τις τροποποιημένες πλαϊνές λωρίδες και τις μαύρες λαστιχένιες κόρνες του προφυλακτήρα. Για να βελτιωθεί η ορατότητα, τα μπροστινά καθίσματα έχουν ανυψωθεί και το μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου έχει χαμηλώσει κατά 12 χλστ. Το επίπεδο εξοπλισμού Ghia, που παρουσιάστηκε τον Φεβρουάριο του 1974, διατήρησε τη χρωμιωμένη του επένδυση και είναι επίσης αναγνωρίσιμο από μια διαφορετική μάσκα.

Το Ford Granada της πρώτης σειράς ήταν προμηθευτής ανταλλακτικών για διάφορους άλλους κατασκευαστές οχημάτων. Η βρετανική κατασκευάστρια σπορ αυτοκινήτων TVR, για παράδειγμα, χρησιμοποίησε μεμονωμένες παραλλαγές κινητήρων και τις χειρολαβές των θυρών για το Tasmin και οι προβολείς τοποθετήθηκαν τόσο στο De Tomaso Longchamp όσο και στο Panther Rio. Στα μέσα του 1977, ωστόσο, η αποθήκη ανταλλακτικών της Ford στην Κεντρική Ευρώπη κάηκε στο μεγαλύτερο μέρος της, καθιστώντας τη σημερινή προμήθεια ανταλλακτικών πολύ δύσκολη.

Στο εσωτερικό, ο πίνακας οργάνων άλλαξε για το Granada '75, το οποίο πλέον συνδύαζε όλες τις οθόνες πίσω από έναν κοινό μεγάλο πλαστικό δίσκο και στον εξοπλισμό GL και Ghia, εκτός από τη χωρητικότητα του ρεζερβουάρ και τη θερμοκρασία του ψυκτικού, ενδείξεις για το ρεύμα φόρτισης τυπικά της εποχής και είναι ασυνήθιστα σήμερα με τη μορφή ενός αμπερόμετρου και ενός μετρητή πίεσης λαδιού. Ο χρονοδιακόπτης είχε μετακινηθεί από τη θέση στη μέση πάνω από τον αποθηκευτικό χώρο του συνοδηγού στην κεντρική κονσόλα και σχεδιάστηκε με τη μορφή ψηφιακού ρολογιού στην επένδυση Ghia. Ο αναπτήρας μετακινήθηκε δεξιά από το τασάκι σε ένα «χώρο καπνίσματος» που μπορούσε να κλείσει με ξεχωριστό πτερύγιο.

Granada '78/'82 (1977–1985)

Γενικότερα

Τον Αύγουστο του 1977, εμφανίστηκε η εξωτερικά εκσυγχρονισμένη Granada '78. Το σχέδιο ήταν του Uwe Bahnsen και ήταν ένα διευρυμένο λίφτινγκ που επηρέασε το τμήμα της οροφής, το μπροστινό και το πίσω μέρος. Το Turnier παρέμεινε αμετάβλητο εκτός από το μπροστινό σχέδιο και τον πίσω προφυλακτήρα, μόνο τα χρωμιωμένα πλαίσια των πίσω φώτων παραλείφθηκαν και η λαβή του καπό του πορτμπαγκάζ μειώθηκε σε μέγεθος.

Με βάση το Granada '78, δημιουργήθηκε επίσης το περιορισμένο ειδικό μοντέλο Granada Chasseur, το οποίο ήταν διαθέσιμο μόνο ως Turnier (βάγκον), το οποίο βασιζόταν στη σειρά εξοπλισμού Granada GLS και περιλάμβανε, μεταξύ άλλων, ειδικά υφασμάτινα καλύμματα, δίχρωμη ειδική βαφή, μπρονζέ γυαλί, ταιριαστή σειρά θηκών και κινητήρα V6 (2,3 λίτρα, 114 ίπποι).^[3]

Ένα Granada Coupé, από την άλλη, δεν κατασκευαζόταν πλέον από αυτή τη γενιά. Το μόνο δίθυρο μοντέλο στη σειρά ήταν το notchback saloon, η παραγωγή του οποίου σταμάτησε στα τέλη του καλοκαιριού του 1981 λόγω της συνεχώς μειωμένης ζήτησης.

Ένα Granada Coupé, από την άλλη, δεν κατασκευαζόταν πλέον από αυτή τη γενιά. Το μόνο δίθυρο μοντέλο στη σειρά ήταν το notchback saloon, η παραγωγή του οποίου σταμάτησε στα τέλη του καλοκαιριού του 1981 λόγω της συνεχώς όλο και λιγότερης ζήτησης.

Ford Granada (1981–1985)
Πίσω μέρος
Ford Granada Turnier (1981–1985)
Ford Granada Ghia (1982)
Ford Granada 2-πορτο (1982)

Ανανέωση

Ως μέρος ενός μοντέλου λίφτινγκ τον Σεπτέμβριο του 1981, το όχημα ήταν γνωστό ως Granada '82 με 2.214 βελτιωμένα εξαρτήματα, κυρίως στον τομέα της τεχνολογίας. Το δίθυρο σεντάν δεν παρήχθη πλέον.

Η Granada παραγγέλθηκε κατά προτίμηση με κινητήρες V6 που κατασκευάζονταν στην Κολωνία, οι οποίοι είχαν ήδη παρουσιαστεί το 1964 με τα προηγούμενα μοντέλα. Από τότε και έως τη διακοπή της Granada, η Ford παρήγαγε τα περισσότερα εξακύλινδρα οχήματα με κινητήρα στην Ευρώπη. Το 1977, το μερίδιο αγοράς της Ford στην Ευρώπη ήταν 17,2%, ένα ρεκόρ το οποίο δεν έχει ακόμα επιτευχθεί εκ νέου.

Η Granada κατασκευάστηκε ως σεντάν και ως στέισον βάγκον Turnier σε σύνολο 1,619 εκατομμυρίων αντιτύπων μέχρι τον Μάρτιο του 1985. Η Ford χρησιμοποίησε το όνομα «Granada» ως επίσημη ονομασία τύπου για τον διάδοχο Ford Scorpio πρώτης γενιάς έως το 1994 που έληξε η παραγωγή της πρώτης γενιάς του Scorpio, λόγω του υψηλού πρεστίζ του ονόματος «Granada» στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Οι κινητήρες των Consul/Granada, Granada '78 και Granada '82 ήταν οι εξής, ξεκινώντας με τους βενζινοκινητήρες:

Τετρακύλινδρος R4 OHC 1,6 λίτρων (73 ίπποι) 1981–1983
τετρακύλινδρος V4 1,7 λίτρων (70 ίπποι) 1978–1981
τετρακύλινδρος V4 1,7 λίτρων (75 ίπποι) 1972–1981
τετρακύλινδρος R4 OHC 2,0 λίτρων (99 ίπποι) 1972–1975
Τετρακύλινδρος V4 2,0 λίτρων (82 ίπποι) "Essex", διατέθηκε μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Τετρακύλινδρος R4 2,0 λίτρων (101 ίπποι) από το 1981: 105 ίπποι (NEK)
Εξακύλινδρος V6 2,0 λίτρων (90 ίπποι) από το 1975
Εξακύλινδρος V6 2,3 λίτρων (108 ίπποι) 1972–1983
Εξακύλινδρος V6 2,3 λίτρων (114 ίπποι) 1983–1985
Εξακύλινδρος V6 2,5 λίτρων (120 ίπποι) "Essex", διατέθηκε μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Εξακύλινδρος V6 2,6 λίτρων (125 ίπποι) 1972–1977
Εξακύλινδρος V6 2,8 λίτρων (135 ίπποι) με καρμπυρατέρ (1977–1985)
Εξακύλινδροι V6 2,8 λίτρων (150 ίπποι) μπεκ (1976–1977)
Εξακύλινδροι V6 2,8 λίτρων (160 ίπποι) μπεκ (1978–1981)
Εξακύλινδροι V6 2,8 λίτρων (150 ίπποι) μπεκ (1982–1985)
Εξακύλινδρος V6 3,0 λίτρων (138 ίπποι) "Essex" (1972–1977)
Κινητήρας ντίζελ 1,9 λίτρων R4 (54 hp) Indenor (είχε αγοραστεί από την Peugeot), διατέθηκε μόνο σε ορισμένες χώρες εξαγωγής.
Κινητήρας ντίζελ 2,1 λίτρων R4 (63 ίπποι) 1979–1983 Indenor (είχε αγοραστεί από την Peugeot)
Κινητήρας ντίζελ 2,5 λίτρων R4 (69 ίπποι) 1983–1985 Indenor (είχε αγοραστεί από την Peugeot)

Ειδικά μοντέλα

Μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα ειδικά μοντέλα προσφέρθηκαν σε εκδόσεις περιορισμένης παραγωγής:

Επετειακό μοντέλο Granada (1975) με κινητήρα V6 2,0 λίτρων, χρυσό μεταλλικό χρώμα Arizona, παραλλαγή L με χαρακτηριστικά της έκδοσης Ghia
Granada Traveller (1977)
Granada Favorite (1977)
Granada Ghia Executive (1977), με κινητήρα V6 3,0 λίτρων, μαύρο χρώμα, ζάντες αλουμινίου Ronal
Granada Saphir (1979), με κινητήρα V6 2,3 ή 2,8 λίτρων, δίχρωμη βαφή και πολυτελή εξοπλισμό. περιορισμένη έκδοση (για τη Γερμανία, μόλις 600 αντίτυπα)
Granada Holiday (1979, με κινητήρα V6 2,0 ή 2,3 λίτρων), παραλλαγή L με χαρακτηριστικά των μοντέλων GL
Granada Chasseur, station wagon με δίχρωμη βαφή σε Ρωμαϊκό Μπρούτζο/Μπεζ Τοσκάνης (1980)
Granada Talisman με βοηθητικούς προβολείς, χρώματα βαφής σε Dove Grey, Cobalt Blue, Tibetan Gold ή Forest Green (Μεγάλη Βρετανία, 1980)
Granada Consort με διχρωμία (Μεγάλη Βρετανία, 1981)
Granada Savoy (Δανία)
Granada Topaz (1981)
Granada Berlin (1982)

Ενδιαφέροντα στοιχεία

Το Ford Granada ήταν σημαντικά μεγαλύτερο από τους ανταγωνιστές του: το στέισον βάγκον – που ονομαζόταν Turnier στη Ford – ήταν ακόμη μακρύτερο από το τετράθυρο σεντάν και επομένως το μεγαλύτερο βάγκον παραγωγής στην Ευρώπη όταν παρουσιάστηκε. Η Ford διαφημιζόταν για ένα διάστημα με το σλόγκαν «Πολύ αυτοκίνητο για τα λεφτά του». Στην αγορά μεταχειρισμένων, το αυτοκίνητο ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές σε μεγαλύτερες οικογένειες, συμπεριλαμβανομένων των Τούρκων φιλοξενούμενων εργατών στη Γερμανία.

Η εκ των υστέρων τοποθέτηση στροβιλοσυμπιεστών ήταν αρκετά δημοφιλής στα τέλη της δεκαετίας του 1970 ως μέτρο για την αύξηση της απόδοσης και χρησιμοποιήθηκε επίσης στο Granada. Το «Schwabengarage» της Στουτγκάρδης, που ισχυριζόταν ότι ήταν ο μεγαλύτερος αντιπρόσωπος της Ford στον κόσμο εκείνη την εποχή, εξόπλισε τον V6 βενζινοκινητήρα 2,3 λίτρων ή τον βενζινοκινητήρα 2,8 λίτρων με υπερσυμπιεστή από τον δέκτη οχήματος May για επιπλέον χρέωση λίγο λιγότερο 6.000 γερμανικά μάρκα (από το 1980). Ο κινητήρας των 2,3 λίτρων είχε ισχύ 180 ίππους και ο κινητήρας των 2,8 λίτρων έφτασε στους 200 ίππους με υπερσυμπιεστή. Αυτοί οι κινητήρες μπορούν επίσης να παραγγελθούν για όλα τα άλλα μοντέλα της Ford με κινητήρα 2,3 λίτρων (Taunus και Capri).

Λόγω των μεγάλων ζωνών «τρακαρίσματος» και του ισχυρού κινητήρα του, το Granada ήταν επίσης δημοφιλές ως αυτοκίνητο στοκ σε ντέρμπι κατεδάφισης και κυριάρχησε στην κατηγορία για πολλά χρόνια.

Hyundai

Αφού η Hyundai από τη Νότια Κορέα είχε ήδη αναλάβει τη διανομή του Ford P7 για τη Ford στη Νότια Κορέα, η δεύτερη γενιά της Granada συναρμολογήθηκε τώρα στη Hyundai από το 1977 και διατέθηκε στην αγορά για τη Ford στη Νότια Κορέα. Σε κάποια από τα έτη παραγωγής του, με μόνο λίγους μήνες διαφορά, ακολούθησαν εκσυγχρονισμοί και αναθεωρήσεις. Μέχρι τον Δεκέμβριο του 1985, είχαν κατασκευαστεί 4.743 μονάδες, μετά τις οποίες η Hyundai παρήγαγε το δικό της μοντέλο, το Hyundai Grandeur.