Το Blériot XI είναι ένα γαλλικό αεροσκάφος από την εποχή των πρωτοπόρων στην αεροπορία. Το πρώτο υπόδειγμα χρησιμοποιήθηκε από τον Λουί Μπλεριό για να πραγματοποιήσει την πρώτη πτήση που θα διασχίσει όλη την έκταση της Μάγχης με ένα αεροσκάφος βαρύτερο από τον αέρα, στις 25 Ιουλίου 1909. Το αερόσκαφος είναι ένα από τα πιο διάσημα επιτεύγματα της εποχής των πρωτοπόρων της αεροπορίας, και όχι μόνο κέρδισε ο Μπλεριό μια διαρκής θέση στην ιστορία, αλλά διασφάλισε το μέλλον της κατασκευής αεροσκαφών. Το γεγονός προκάλεσε μια σημαντική επανεκτίμηση της σημασίας της αεροπορίας.
Σχεδιασμός
Blériot XI
Το Blériot XI, που σχεδιάστηκε σε μεγάλο βαθμό από τον Ρέιμοντ Σόλνιερ,[1] ήταν μια εξέλιξη του Blériot VIII, το οποίο ο Μπλεριό είχε πετάξει με επιτυχία το 1908. Όπως και ο προκάτοχός του, ήταν ένα μονοπλάνο με ελκτική διάταξη. Η κύρια διαφορά ήταν η χρήση στρέβλωσης πτερύγων για τον πλευρικό έλεγχο.[2] Στην επιφάνεια του πίσω μέρους υπήρχε ένα μικρό παντοκίνητο πηδάλιο τοποθετημένο κατακόρυφα και ένα οριζόντιο ουραίο πτερύγιο στο κάτω μέρος. Αυτό είχε στην επιφάνειά του τα πηδάλια ανόδου-καθόδου. Αυτά τα πηδάλια συνδέονταν με έναν στρεπτικό σωλήνα που διέτρεχε το εσωτερικό τμήμα. Επίσης, διαγώνια σύρματα στήριξης και στρέβλωσης προσαρτήθηκαν στην καμπίνα.Όταν πρωτοκατασκευάστηκε, είχε άνοιγμα φτερών 7 m και ένα μικρό πτερύγιο σε σχήμα δάκρυ τοποθετημένο στην καμπίνα,[3] το οποίο αργότερα αφαιρέθηκε, το οποίο αργότερα αφαιρέθηκε.
Όπως και ο προκάτοχός του, είχε τον κινητήρα τοποθετημένο ακριβώς μπροστά από το χείλος προσβολής της πτέρυγας και το σύστημα προσγείωσης επίσης ίδιο. Αυτός ο σχεδιασμός επέτρεψε προσγειώσεις πλευρικού ανέμου με μικρότερο κίνδυνο ζημιάς. Ένας ουραίος τροχός με ελατήρια τοποθετήθηκε στην πίσω άτρακτο μπροστά από το σύστημα προσγείωσης, με παρόμοια διάταξη κάστερ.
Λουσιέν Σωβιέρ, σχεδιαστής του έλικα Integrale για το Blériot XI
Όταν παρουσιάστηκε στο Paris Aero Salon τον Δεκέμβριο του 1908, το αεροσκάφος τροφοδοτείτο από έναν 7κύλινδρο κινητήρα R.E.P. ισχύος 26 kW (35 hp) που οδηγούσε μια έλικα τύπου paddle με τέσσερις λεπίδες. Το αεροσκάφος πέταξε για πρώτη φορά στο Ισί-λε-Μουλινώ στις 23 Ιανουαρίου 1909,[4] αλλά παρόλο που το αεροσκάφος είχε καλή συμπεριφορά, ο κινητήρας αποδείχθηκε εξαιρετικά αναξιόπιστος. Ο Μπλεριό, με την υπόδειξη του μηχανικού του Φέρντιναρντ Κόλιν, ήρθε σε επαφή με τον Αλεσάντρο Ανζάνι, διάσημο δρομέα μοτοσικλετών του οποίου οι επιτυχίες οφείλονταν στους κινητήρες που κατασκεύαζε και ο οποίος είχε μπει πρόσφατα στον χώρο της κατασκευής αεροκινητήρων. Στις 27 Μαΐου 1909, τοποθετήθηκε ένας κινητήρας Anzani 3-κύλινδρου διαμόρφωσης ανεμιστήρα (ημιακτινικός) 19 kW (25 hp).[5] Ο έλικας αντικαταστάθηκε επίσης έναν έλικα Chauvière Intégrale δύο λεπίδων, κατασκευασμένο από πλαστικοποιημένο ξύλο καρυδιάς. Αυτό το σχέδιο προπέλας ήταν μια σημαντική πρόοδος στη γαλλική τεχνολογία αεροσκαφών και ήταν ο πρώτος ευρωπαϊκός έλικας που συναγωνίστηκε την απόδοση εκείνων που χρησιμοποιούσαν οι αδελφοί Ράιτ.[6]
Στις αρχές Ιουλίου, ο Μπλεριό ασχολήθηκε με τις δοκιμές πτήσης ενός νέου αεροσκάφους, του διθέσιου Type XII , αλλά συνέχισε να πετάει με τον Type XI στις 18 Ιουλίου. Μέχρι τότε, το μικρό πτερύγιο της καμπίνας είχε αφαιρεθεί και το άνοιγμα των φτερών είχε αυξηθεί κατά 79 cm (31 in). Στις 26 Ιουνίου, διαχειρίστηκε μια πτήση διάρκειας 36 λεπτών 55 δευτερολέπτων και στις 13 Ιουλίου, ο Μπλεριό κέρδισε το πρώτο Prix du Voyage της Αερολέσχης της Γαλλίας με μια πτήση 42 km (26 μίλια) μεταξύ Ετάνπ και Ορλεάνης.[7]
