Astronomia nova (Νέα Αστρονομία, λατινικά: Astronomia Nova ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΤΟΣ seu physica coelestis, tradita commentariis de motibus stellae Martis ex observationibus G.V. Tychonis Brahe)[2][3] είναι το σημαντικό εκείνο βιβλίο, που δημοσιεύθηκε το 1609 από τον Γιοχάνες Κέπλερ, και που περιέχει τα αποτελέσματα μιας δεκαετίας έρευνας πάνω στη κίνησης του πλανήτη Άρη. Συγκαταλέγεται στα πιο σημαντικά βιβλία στην ιστορία της αστρονομίας, και παρέχει ισχυρά επιχειρήματα για το ηλιοκεντρικό σύστημα ενώ προσέφερε πολύτιμες πληροφορίες για την κίνηση των πλανητών. Η σημαντικότερη αποκάλυψη ήταν ότι οι πλανήτες κινούνται επάνω σε ελλειπτικές τροχιές με τον ήλιο στην εστία. Θεωρείται ως ένα από τα σημαντικότατα έργα της επιστημονικής επανάστασης.[4]
↑Greek, αἰτιολογητός can be translated as "explained, justified" (from αἰτιολογῶ "I explain, I justify"), but it also combines two roots αιτία "cause" and λόγος "reason". Kepler's concern with causes, as clearly shown in the book, indicates that he intended something more specific in the title than a generic 'justified' or 'explained', thus the title Astronomia Nova ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΤΟΣ can be understood as "New astronomy based on causes" or "reasoned from causes".
