Χάινριχ Μύλλερ

Χάινριχ Μύλλερ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Heinrich Müller (Γερμανικά)
Γέννηση	28 Μαΐου 1900 (1900-05-28) Μόναχο
Θάνατος	Εξαφ. 1 Μαΐου 1945 (44 ετών) Βερολίνο[1]
Εθνικότητα	Γερμανία ! Γερμανία
Ψευδώνυμο	Γκεστάπο Μύλλερ
Χώρα πολιτογράφησης	Γερμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γερμανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αξιωματικός Αστυνομικού Σώματος πολιτικός αεροπόρος[2] Gestapo employee
Εργοδότης	Γκεστάπο
Περίοδος ακμής	1933
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	στρατηγός/Imperial German Air Service και Κεντρικό Γραφείο Ασφαλείας του Ράιχ
Πόλεμοι/μάχες	Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Τιμητικός Σταυρός του Παγκόσμιου Πολέμου 1914/1918 Knight's Cross of the War Merit Cross in Gold without Swords[3] Σταυρός Πολεμικής Ανδραγαθίας Clasp to the Iron Cross Τάγμα Στρατιωτικής Αξίας (Βαυαρία) Χρυσή καρφίτσα του Ναζιστικού Κόμματος μετάλλιο στη μνήμη της 13ης Μαρτίου 1938 Sudetenland Medal
Σχετικά πολυμέσα

Ο Χάινριχ Μύλλερ (γερμ. Heinrich Müller, Μόναχο, 28 Μαΐου 1900 – εξαφάνιση στο Βερολίνο την 1η Μαΐου 1945) ^[4][5] ήταν Γερμανός στρατηγός, διοικητής του πέμπτου γραφείου του Κεντρικό Γραφείο Ασφαλείας του Ράιχ και της Γκεστάπο από το 1939 μέχρι τη διαφυγή του στην Αργεντινή την 1η Μαΐου 1945.

Πρώτα χρόνια

Γεννημένος σε μια οικογένεια Καθολικών εργατών, ο Μύλλερ πήρε μέρος στον τελευταίο χρόνο του Α' Παγκοσμίου Πολέμου^[6] ως πιλότος μιας μονάδας πυροβολικού, όπου και έλαβε πολλές διακρισεις, συμπεριλαμβανομένου του Σιδηρού Σταυρού πρώτης και δεύτερης τάξης και του Βαυαρικού Σταυρού σε στρατιωτική αξία. Μετά τον πόλεμο, προσχώρησε στην αστυνομία της Βαυαρίας και, παρόλο που δεν ήταν επίσημα μέρος των Freikorps, συμμετείχε στην καταστολή των κομμουνιστικών εξεγέρσεων και στη δολοφονία των υποστηρικτών της δημοκρατίας του συμβουλίου της Βαυαρίας.^[7]

Κατά τη διάρκεια των χρόνων της δημοκρατίας της Βαϊμάρης εργάστηκε στην πολιτική αστυνομία του Μονάχου, με την οποία είχε την ευκαιρία να συναντήσει διάφορες προσωπικότητες του νεογέννητου Ναζιστικού Κόμματος, όπως ο Ράινχαρντ Χέιντριχ και ο Χάινριχ Χίμλερ. Αλλά αρχικά ήταν μέλος του Λαϊκού Κόμματος της Βαυαρίας και φαίνεται ότι στις 9 Μαρτίου 1933, όταν οι Ναζί πραγματοποιήσαν πραξικόπημα για την ανατροπή της κυβέρνησης του Χάινριχ Χέλντ, πρότεινε στους ανωτέρους του να χρησιμοποιήσουν βία κατά των Ναζί. ^[8] Αυτή η αρχική εχθρότητα του κατά του Ναζιστικού κόμματος ξεπεράστηκε από την προστασία που του έδωσε ο Χάιντριχ.

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος

Ο Μύλλερ έγινε μέλος των SS το 1934 και την ίδια χρονιά η καριέρα του άρχισε να έχει ανοδική πορεία, αφού συμμετείχε ενεργά στη νύχτα των μεγάλων μαχαιριών. Το 1939 έγινε επικεφαλής της Γκεστάπο και αυτό του επέτρεψε να έχει μεγάλη δύναμη, που του επέτρεπε να απαντά απευθείας στον Χάιντριχ (και μετά τον θάνατό του στον Ερνστ Καλτενμπρούννερ). Ωστόσο, για πολλά χρόνια δεν προσχώρησε επίσημα στο Ναζιστικό Κόμμα. Αυτό έγινε τελικά μόνο το 1939, για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, μετά από επιμονή του Χίμλερ.

Αρχικά ο Μύλλερ ασχολήθηκε κυρίως με τη στόχευση των κομμουνιστικών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, αλλά αργότερα συμμετείχε σε πολλά αντισημιτικά εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τους Ναζί, ειδικά μετά την απόφαση για την εφαρμογή της «Τελικής λύσης», μετά τη Διάσκεψη της Βάνζεε. Στην πραγματικότητα, ένας από τους άμεσους υφισταμένους του ήταν ο Άντολφ Άιχμαν, ένας από τους κύριους διοργανωτές και σχεδιαστές του ολοκαυτώματος.

Το 1943 παρουσίασε μια έκθεση στον Χίμλερ, στην οποία ανέφερε ότι ο Βίλχελμ Κανάρις ήταν σε επαφή με τη γερμανική αντιναζιστική αντίσταση, αλλά ο αρχηγός των SS προτιμήσε να αγνοήσει την υπόθεση και από εκείνη τη στιγμή ο Μύλλερ, προσβεβλημένος, συμμάχησε με τον επικεφαλής της καγκελαρίας του Ναζιστικού Κόμματος Μάρτιν Μπόρμαν που ήταν ο μεγαλύτερος αντίπαλος του Χίμλερ εκείνη την εποχή. Μετά την αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ στις 20 Ιουλίου 1944, επόπτευσε τις έρευνες και τις ανακρίσεις των υπόπτων και περίπου 5.000 άτομα συνελήφθησαν και 200 καταδικάστηκαν σε θάνατο, συμπεριλαμβανομένου του παλαιού εχθρού του, τον Κανάρις.

Τους τελευταίους μήνες του πολέμου παρέμεινε πιστός στον Φύρερ και εξακολουθούσε να είναι πεπεισμένος για τη γερμανική νίκη. Τον Δεκέμβριο του 1944 είπε σε έναν από τους αξιωματικούς του ότι η επίθεση των Αρδεννών θα οδηγούσε στην ανάκτηση του Παρισιού. Έμεινε κλειδωμένος στο καταφύγιο του Χίτλερ μέχρι την 1η Μαΐου 1945 (ημέρα που εμφανίστηκε δημόσια για τελευταία φορά) και ένα από τα τελευταία του καθήκοντα ήταν ο συντονισμός της ανάκρισης του Χέρμαν Φέγκελαϊν.

Εξαφάνιση

Ο Μύλλερ θεωρείται ότι πέθανε το 1945, αν και ένας φάκελος της CIA μπορεί να υποδηλώνει ότι δεν πέθανε στο Βερολίνο εκείνο το έτος.^[9]

Γνωστός για τον αντικομμουνισμό του και θεωρώντας ότι είχε πει στον πιλότο Χανς Μπάουρ πριν από την εξαφάνισή του ότι δεν ήθελε με τίποτα να φυλακιστεί από τους Ρώσους, οι κύριες υποθέσεις για την τελική του μοίρα είναι είτε ότι αυτοκτόνησε, είτε ότι σκοτώθηκε κατά τις τελευταίες ημέρες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και ότι το σώμα του δεν βρέθηκε ποτέ ή ότι δραπέτευσε σε μια μακρινή χώρα, για παράδειγμα στη Νότια Αμερική, χωρίς να βρεθεί ποτέ από τις αρχές που τον έψαχναν. Ο Μύλλερ πιστεύεται ότι χρησιμοποιήσε ψεύτικο όνομα από τις Ηνωμένες Πολιτείες σε ορισμένες συγκεκριμένες επιχειρήσεις που σχετίζονταν με τον Ψυχρό Πόλεμο (όπως συνέβη με τον Βέρνερ φον Μπράουν). Μερικοί ιστορικοί έχουν ακόμη προωθήσει την υπόθεση ότι ήταν στην υπηρεσία των Ρώσων και ότι έζησε στη Μόσχα όπου στη συνέχεια πέθανε εκεί το 1948.^[9]

Μια άλλη θεωρία θέλει τον Μύλλερ να φεύγει το 1945 για υπόγειες στοές όπου υπάρχει όπως είχε δηλώσει πολιτισμός και τεχνολογία. Τα απόρρητα έγγραφα του γραφείου του απαγορεύεται να δημοσιευθούν πριν το 2045. Δηλαδή εκατό χρόνια μετά την εξαφάνιση του. Σε αυτά τα έγγραφα υπάρχουν και οι χάρτες που οδηγούν σε αυτές τις πύλες η θύρες.

Το 1947 ορισμένες μονάδες του αμερικανικού στρατού έψαξαν στο σπίτι της ερωμένης του Άννα Σμιτ, αλλά δεν βρήκαν στοιχεία που να καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι πιθανότατα ήταν πολύ καιρό νεκρός. Καθώς οι σοβιετικές-αμερικανικές σχέσεις ψυχράθηκαν, οι Σύμμαχοι είχαν άλλες προτεραιότητες και η έρευνα του Μύλλερ επιβραδύνθηκε.^[9] Η σύλληψη του Άντολφ Άιχμαν αναζωογόνησε το ενδιαφέρον για τη μοίρα του. Το 1967 ο Φράνσις Γουίλαρντ Κιθ συνελήφθη στον Παναμά με την υποψία ότι ήταν ο Χάινριχ Μύλλερ, αλλά η εξέταση των δακτυλικών αποτυπωμάτων του αποκάλυψε ότι δεν ήταν αυτός.^[9]

Το 2013, ο Γιοχάννες Τούσελ, διευθυντής του Μνημείο της Γερμανικής Αντίστασης, αποκάλυψε σε εφημερίδες ότι το σώμα του Μύλλερ, που πέθανε τον Μάιο του 1945, φέρεται να τάφηκε στον ομαδικό τάφο του εβραϊκού νεκροταφείου στο Μίττε. ^[10] Ωστόσο αυτή η απόψη η οποία δεν βρήκε περαιτέρω επιβεβαίωση, επέστησε κριτική από την εβραϊκή κοινότητα.

Παραπομπές

1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2014.
2. Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
3. The Factual.List of Nazis Protected By Spain.
4. Weale 2010, σελ. 412.
5. Joachimsthaler 1999, σελ. 285.
6. Dams & Stolle 2014, σελ. 39.
7. Gellately 1992, σελ. 55.
8. Noakes & Pridham 1983, σελίδες 500–501.
9. Naftali et al., Heinrich Müller.
10. Brown (2013).

Πηγές

• Bauer, Yehuda (1982). A History of the Holocaust. New York: Franklin Watts. ISBN 0-531-09862-1. 
• Beevor, Antony (2002). Berlin: The Downfall 1945. London: Viking-Penguin Books. ISBN 978-0-670-03041-5. 
• Bessel, Richard (2006). Nazism and War. New York: Modern Library. ISBN 978-0-8129-7557-4. 
• Breitman, Richard· Goda, Norman J.W. (2010). Hitler's Shadow: Nazi War Criminals, U.S. Intelligence, and the Cold War. Washington D.C.: National Archives and Records Administration. ASIN B017POD60E. 
• Browder, George C (1996). Hitler's Enforcers: The Gestapo and the SS Security Service in the Nazi Revolution. Oxford and New York: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-820297-4. 
• Brown, Stephen (2013). «Mystery of Gestapo chief's fate is 'solved', shocking German Jews». Reuters. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2017. 
• Burleigh, Michael (2000). The Third Reich: A New History. New York: Hill and Wang. ISBN 978-0-8090-9325-0. 
• Crankshaw, Edward (2002) [1956]. Gestapo: Instrument of Tyranny. Mechanicsburg, PA: Greenhill Books. ISBN 978-1-85367-481-5. 
• Daly-Groves, Luke (2019). Hitler's Death: The Case Against Conspiracy. Oxford, UK: Osprey. ISBN 978-1-4728-3454-6. 
• Dams, Carsten· Stolle, Michael (2014). The Gestapo: Power and Terror in the Third Reich. Oxford and New York: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-966921-9. 
• Dawidowicz, Lucy S. (1975). The War against the Jews: 1933–1945. New York: Holt, Rinehart and Winston. ISBN 0-03-013661-X. 
• Dederichs, Mario R. (2009). Heydrich: The Face of Evil. Newbury: Greenhill Books. ISBN 978-1-85367-803-5. 
• Delarue, Jacques (2008). The Gestapo: A History of Horror. New York: Skyhorse. ISBN 978-1-60239-246-5. 
• Evans, Richard J. (2008). The Third Reich at War. New York: Penguin. ISBN 978-1-59420-206-3. 
• Fischer, Klaus (1995). Nazi Germany: A New History. New York: Continuum. ISBN 978-0-8264-0797-9. 
• Friedländer, Saul (2009). Nazi Germany and the Jews, 1933–1945. New York: Harper Perennial. ISBN 978-0-06-135027-6. 
• Fritz, Stephen G. (2011). Ostkrieg: Hitler's War of Extermination in the East. Lexington: The University Press of Kentucky. ISBN 978-0-8131-3416-1. 
• Gellately, Robert (1992). The Gestapo and German Society: Enforcing Racial Policy, 1933–1945. Oxford and New York: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-820297-4. 
• Gerwarth, Robert (2011). Hitler's Hangman: The Life of Heydrich. New Haven, CT: Yale University Press. ISBN 978-0-300-11575-8. 
• Gilbert, Martin (1985). The Holocaust: A History of the Jews of Europe during the Second World War. New York: Henry Holt and Company. ISBN 0-8050-0348-7. 
• Graber, G. S. (1978). The History of the SS. New York: D. McKay. ISBN 0-679-50754-X. 
• Grunberger, Richard (1993). Hitler's SS. New York: Dorset Press. ISBN 978-1-56619-152-4. 
• Hilberg, Raul (1985). The Destruction of the European Jews. New York: Holmes & Meier. ISBN 0-8419-0910-5. 
• Joachimsthaler, Anton (1999) [1995]. The Last Days of Hitler: The Legends, the Evidence, the Truth. Trans. Helmut Bögler. London: Brockhampton Press. ISBN 978-1-86019-902-8. 
• Krausnick, Helmut (1968). «The Persecution of the Jews». Στο: Krausnick, Helmut· Buchheim, Hans· Broszat, Martin· Jacobsen, Hans-Adolf, επιμ. Anatomy of the SS State. New York: Walker and Company. ISBN 978-0-00-211026-6. 
• Laqueur, Walter· Baumel, Judith Tydor (2001). The Holocaust Encyclopedia. New Haven and London: Yale University Press. ISBN 978-0-300-08432-0. 
• Longerich, Peter (2010). Holocaust: The Nazi Persecution and Murder of the Jews. Oxford; New York: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-280436-5. 
• Longerich, Peter (2012). Heinrich Himmler: A Life. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-959232-6. 
• Mayer, Arno (2012). Why Did the Heavens Not Darken?: The "Final Solution" in History. New York: Verso Publishing. ISBN 978-1-84467-777-1. 
• Mazower, Mark (2008). Hitler's Empire: How the Nazis Ruled Europe. New York; Toronto: Penguin. ISBN 978-1-59420-188-2. 
• Misch, Rochus (2014) [2008]. Hitler's Last Witness: The Memoirs of Hitler's Bodyguard. London: Frontline Books-Skyhorse Publishing, Inc. ISBN 978-1-84832-749-8. 
• Naftali, Timothy· Goda, Norman J.W.· Brietman, Richard· Wolfe, Robert (2009). «U.S. National Archives and Records Administration». Analysis of the Name File of Heinrich Mueller. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2015. 
• Noakes, Jeremy· Pridham, Geoffrey (1983). Nazism, 1919–1945 (Volume 2) State, Economy, and Society, 1933–38: A Documentary Reader. Exeter: University of Exeter. ISBN 0-85989-174-7. 
• Padfield, Peter (1990). Himmler: Reichsfuhrer-SS. New York: Henry Holt and Company. ISBN 0-8050-1476-4. 
• Parrish, Thomas· Marshall, S.L.A.., επιμ. (1978). The Simon and Schuster Encyclopedia of World War II. New York: Simon & Schuster. ISBN 0-671-24277-6. 
• Rhodes, Richard (2002). Masters of Death: The SS-Einsatzgruppen and the Invention of the Holocaust. New York: Vintage Books. ISBN 0-375-70822-7. 
• Sayer, Ian· Botting, Douglas (1989). America’s Secret Army- The Untold Story of The (U S Army’s) Counter Intelligence Corps. New York: Franklin Watts. ISBN 978-0-53-115097-9. 
• Schellenberg, Walter (1956). The Schellenberg Memoirs. Μτφρ. Louis Hagen. New York: André Deutsch. ASIN B0012NS1H8. 
• Seeger, Andreas (1996). Gestapo-Müller: Die Karriere eines Schreibtischtäters (στα German). Berlin: Metropol Verlag. ISBN 978-3-926893-28-4. 
• Shirer, William (1990). The Rise and Fall of the Third Reich. New York: MJF Books. ISBN 978-1-56731-163-1. 
• Smale, Alison (2013). «Müller, an Architect of the Holocaust, Is Said to Be Buried in a Jewish Cemetery in Berlin». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2013. 
• Stackelberg, Roderick (2007). The Routledge Companion to Nazi Germany. New York: Routledge. ISBN 978-0-415-30861-8. 
• Weale, Adrian (2010). The SS: A New History. London: Little, Brown. ISBN 978-1-4087-0304-5. 
• Whiting, Charles (2001). The Search for Gestapo Müller. Barnsley: Pen & Sword Books. ISBN 978-0-85-052774-2. 
• Wistrich, Robert (1995). Who's Who In Nazi Germany. New York: Routledge. ISBN 978-0-415-11888-0. 
• Zentner, Christian· Bedürftig, Friedemann (1997) [1991]. The Encyclopedia of The Third Reich. New York: Da Capo Press. ISBN 978-0-306-80793-0. 

Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Heinrich Müller (Gestapo) στο Wikimedia Commons