Η ιστορία του φωταερίου ξεκινά στην Κίνα πριν από 1.700, που το χρησιμοποιούσαν και ως μέσον θέρμανσης, μέσω σωλήνων από μπαμπού, αλλά και για φωτισμό.[1] Πριν από τον ηλεκτρισμό το αέριο ήταν η πιο διαδεδομένη μέθοδος φωτισμού εξωτερικών και εσωτερικών χώρων. Αρχικά, αναφλεγόταν χειροκίνητα, εν συνεχεία δημιουργήθηκαν συστήματα αυτοανάφλεξης. Πλέον, το φωταέριο χρησιμοποιείται κυρίως για παραγωγή άμεσου και φθηνού φωτισμού, για κάμπινγκ, ή για ιστορικούς και αισθητικούς σκοπούς, όπως ο φωτισμός παλιών συνοικιών.
