PROFILBARU.COM

Τούγια δυτική; Thuja occidentalis
	;
Κατάσταση διατήρησης
	; Ελαχίστης Ανησυχίας (IUCN 3.1)
Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο:	Φυτά (Plantae);
Συνομοταξία:	Κωνοφόρα;
Ομοταξία:	Πευκόψιδα (Pinopsida);
Τάξη:	Πευκώδη;
Οικογένεια:	Κυπαρισσοειδή (Cupressaceae);
Γένος:	Τούγια (Thuja);
Είδος:	T. occidentalis;
Διώνυμο
	Thuja occidentalis; L.
	; Natural range

Η Τούγια δυτική (Thuja occidentalis) είναι ένα αειθαλές κωνοφόρο δέντρο, στην οικογένεια Κυππαρισσοειδή, το οποίο καλλιεργείται ευρέως για χρήση ως καλλωπιστικό φυτό γνωστό ως American Arbor Vitae.^[1] Η ενδημική ύπαρξη του είναι μια βορειοανατολική κατανομή στη Βόρεια Αμερική. Θεωρείται το πρώτο φυτό εκείνης της περιοχής που καλλιεργείται στην περιοχή και σε όλη την Ευρώπη.

Κοινά ονόματά της στα αγγλικά είναι: Tree of Life, Yellow Cedar, American Arborvitae, Arbor Vitae, Atlantic White Cedar, Cedrus Lycea, Eastern White Cedar, False White Cedar, Hackmatack, Lebensbaum, Thuia du Canada, Thuja.

Περιγραφή

Είναι αειθαλές δέντρο με κλαδιά που μοιάζουν με πτερωτή άτρακτο και λεπιδωτά φύλλα. Αντίθετα με το στενά σχετιζόμενο είδος, Thuja plicata (Δυτικός Κόκκινος Κέδρος), είναι μόνο ένα μικρό δέντρο. Φθάνοντας σε ύψος 10–20 m (33–66 ft) με διάμετρο κορμού 0,4 m (1,3 ft), κατ' εξαίρεση τα 30 m (98 ft) σε ύψος και 1,6 m (5,2 ft) σε διάμετρο, το δέντρο είναι συχνά καχεκτικό ή κατάκοιτο. Ο φλοιός είναι φαιοκόκκινος, αυλακωτός και οι φλούδες σε στενές, διαμήκεις λωρίδες. Το φύλλωμα δημιουργείται σε επίπεδες sprays με κλιμακωτά φύλλα 3–5 mm (0,12–0,20 in) σε μήκος. Τα κουκουνάρια είναι λεπτά, κιτρινοπράσινα με ώριμο καφέ χρώμα, 10–15 mm (0,39–0,59 in) σε μήκος και 4–5 mm (0,16–0,20 in) σε πλάτος, με 6-8 επικαλυπτόμενες κλίμακες. Τα κλαδιά μπορεί να πιάσουν ρίζες αν το δέντρο πέσει.^[2]

Κατανομή

Η Thuja occidentalis είναι ενδημική στη Μανιτόμπα ανατολικά σε όλη την περιοχή των Μεγάλων Λιμνών και μέχρι το Κεμπέκ, το Βέρμοντ, το Νιου Χάμσαϊρ, το Μέιν, την Νήσο του Πρίγκηπα Εδουάρδου, τη Νέα Βρουνσβίκη, και τη Νέα Σκωτία. Απομονωμένοι πληθυσμοί υπάρχουν στα νότια στην Μασαχουσέτη, το Κονέκτικατ, το Οχάιο, το Κεντάκι, το Τενεσσί, την Βόρεια Καρολίνα, την Πενσυλβάνια, το Μέριλαντ, την Βιρτζίνια και την Δυτική Βιρτζίνια.^[2]

Ονομασία και ταξονομία

Το είδος περιγράφηκε πρώτη φορά από τον Κάρολο Λινναίο το 1753, και το διώνυμο παραμένει. Κοινά ονόματα περιλαμβάνουν το White cedar (στο Ηνωμένο Βασίλειο), Yellow Cedar, Atlantic White Cedar, Swamp cedar, Cedrus Lycea, Eastern White Cedar, False White Cedar, Hackmatack, Lebensbaum, Thuia du Canada, Techny Arborvitae, American Arborvitae ή just Arborvitae, το τελευταίο κυρίως στο εμπόριο φυτών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το όνομα 'Arbor vitae' είναι στα Λατινικα το "δέντρο της ζωής" - λόγω των υποτιθέμενων φαρμακευτικών ιδιοτήτων των χυμών, του φλοιού και των κλαδιών της.^[3] παρά τα κοινά της ονόματα δεν ανήκει στο γένος του κέδρου, ούτε σχετίζεται με τον Αυστραλιανό Λευκό Κέδρο (Australian White cedar), την Melia azedarach.

Οικολογία

Η Thuja occidentalis αναπτύσσεται φυσικά σε υγρά δάση, ούσα συγκεκριμένα σε αφθονία σε βάλτους κωνοφόρων όπου άλλα μεγαλύτερα και ταχύτερα αναπτυσσόμενα δέντρα δεν μπορούν να συναγωνιστούν επιτυχώς. Επίσης συναντάται σε άλλες τοποθεσίες με μειωμένο ανταγωνισμό δέντρων όπως οι βράχοι. Αν και τρεχόντως δεν είναι καταγεγραμμένη ως απειλούμενη, οι πληθυσμοί άγριας Thuja occidentalis απειλούνται σε πολλές περιοχές από μεγάλους αριθμούς ελαφιών· τα ελάφια βρίσκουν το μαλακό αειθαλές φύλλωμα πολύ ελκυστική χειμερινή τροφή, και το απογυμνώνουν ραγδαία. Το μεγαλύτερο γνωστό δείγμα είναι ύψους 34 m και διαμέτρου 175 cm, στο Νησί Σάουθ Μανιτού στην Κομητεία Λήλαναου, Μίσιγκαν.

Χρήσεις

Ο Λευκός Κέδρος είναι ένα δέντρο με σημαντικές χρήσεις στον παραδοσιακό πολιτισμό των Οτζίμπουε. Τιμημένη με το όνομα Nookomis Giizhik ("Γιαγιά Κέδρος"), το δέντρο είναι το θέμα ιερών θρύλων και θεωρείται δώρο προς την ανθρωπότητα για τις μυριάδες χρήσεις του. Χρησιμοποιείται στη βιοτεχνία, οικοδομή και ιατρική.^[4] Είναι ένα από τα τέσσερα φυτά του Ojibwe medicine wheel, associated with the south. Το φύλλωμα της Thuja occidentalis είναι πλούσιο σε βιταμίνη C και πιστεύεται ότι η annedda θεράπευσε το σκορβούτο του Ζακ Καρτιέ και του πληρώματός του το χειμώνα του 1535–1536.^[5] Λόγω της νευροτοξικής ένωσης thujone, εσωτερική χρήση μπορεί να είναι βλαβερή σε παρατεταμένη χρήση ή σε εγκύους.

Ο βόρειος λευκός κέδρος χρησιμοποιείται εμπορικά για παραδοσιακούς φράκτες, στύλους, ξυλεία, στύλους, σανίδες και στην κατασκευή ξύλινων καμπίνων.^[5] Ο λευκός κέδρος είναι το προτιμητέο ξύλο για τα δομικά στοιχεία, όπως as ribs and planking, of birchbark canoes and the planking of wooden canoes.^[6]

Το essential oil που βρίσκεται εντός του φυτού έχει χρησιμοποιηθεί για cleansers, απολυμαντικά, περιποίηση μαλλιών, εντομοκτόνα, liniment, σπρέι δωματίου, και μαλακά σαπούνια. There are some reports that the Ojibwa made a soup from the inner bark of the soft twigs. Others have used the twigs to make teas για την ανακούφιση από constipation και τον πονοκέφαλο.^[6]

Τον 19ο αιώνα η Τούγια ήταν σε κοινή χρήση ως as an externally applied tincture or ointment for the treatment of warts, ringworm and thrush.^[7] "An injection of the tincture into venereal warts is said to cause them to disappear."^[8]

Εικόνες

Φύλλα σε ένα Eastern Arborvitae
Κορμός
T. occidentalis στο Potawatomi State Park, Ουισκόνσιν, ΗΠΑ

Αναφορές

↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2012.
↑ ^2,0 ^2,1 «Thuja occidentalis Linnaeus 1753». conifers.org. Gymnosperm Database. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουλίου 2007. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2012.
↑ Thuja, American Cancer Society, last revised 6/19/2007. {http://www.cancer.org/docroot/ETO/content/ETO_5_3X_Thuja.asp Αρχειοθετήθηκε 2010-02-09 στο Wayback Machine. available online]
↑ Geniusz, Wendy Makoons (2009). Our Knowledge is not Primitive. Syracuse, NY: Syracuse University Press
↑ ^5,0 ^5,1 Russell M. Burns and Barbara H. Honkala (Technical Coordinators) (1990). «Thuja occidentalis L.: Northern White-Cedar». Silvics of North America (Agriculture Handbook 654). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Αυγούστου 2012. Unknown parameter |month= ignored (βοήθεια)
↑ ^6,0 ^6,1 «USDA/NRCS Plant Guide: Northern White Cedar, Thuja occidentalis L» (PDF). United States Department of Agriculture. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2008.
↑ David Hoffmann, Medical Herbalism: Principles and Practices, Healing Arts Press, 2003, p.588
↑ M Grieve, A Modern Herbal, London: Jonathan Cape, 1931, p.177