Τζοβάννι Παϊζιέλλο

Τζοβάννι Παϊζιέλλο
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Giovanni Paisiello (Ιταλικά)
Γέννηση	9  Μαΐου 1740[1][2][3] Roccaforzata
Θάνατος	5  Ιουνίου 1816[1][2][3] Νάπολη[4][5][6]
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Νεαπόλεως
Ιδιότητα	συνθέτης
Σύζυγος	Cecilia Pallini
Είδος τέχνης	όπερα
Σημαντικά έργα	Νίνα
Σχετικά πολυμέσα

Ο Τζοβάννι Παϊζιέλλο (ιταλ. Giovanni Paisiello, 1740-1816) ήταν Ιταλός συνθέτης.

Γεννήθηκε στον Τάραντα, μαθήτευσε στους Ιησουίτες και η ομορφιά της φωνής του τον οδήγησε στη Νεάπολη, όπου σπούδασε υπό τον Φραντσέσκο Ντουράντε επί εννιά χρόνια.

Όταν άρχισε να συνθέτει, είχε ν’ αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό καθιερωμένων ήδη συνθετών της Νάπολης, επιφανέστερος των οποίων ήταν ο Νικολό Πιτσίνι. Παρά το ότι τα έργα του έγιναν ευμενέστατα δεκτά από το κοινό της Νάπολης, ο Παϊζιέλλο αποδέχθηκε πρόσκληση της Αικατερίνης Β΄ της Ρωσίας και έμεινε στην Αγία Πετρούπολη οκτώ χρόνια. Εκεί έγραψε το αριστούργημά του, τον Κουρέα της Σεβίλλης.

Κατά την επιστροφή του από τη Ρωσία έμεινε για ένα διάστημα στη Βιέννη κι εκεί συνέθεσε κατά παραγγελία του αυτοκράτορα Ιωσήφ Β΄ δώδεκα συμφωνίες και τον Βασιλιά Θεόδωρο, όπερα που έγινε γνωστή σ’ ολόκληρη την Ευρώπη.

Επέστρεψε στη Νάπολη το 1784, έγινε maestro di cappella κι εκεί συνέθεσε μεταξύ άλλων την όπερα La molinara, ένα έργο που υπήρξε πηγή πανευρωπαϊκής έμπνευσης. Το 1802 πήγε στο Παρίσι μετά από πρόσκληση του Ναπολέοντα, αλλά δεν κατόρθωσε να συγκινήσει το παρισινό κοινό, οι δε σχέσεις του με τους άλλους συνθέτες ήταν κι εδώ τεταμένες.

Επέστρεψε και πάλι στη Νάπολη και είχε την εύνοια του Ιωσήφ Βοναπάρτη και του Ιωακείμ Μυρά που διαδέχτηκαν τους εκθρονισμένους Βουρβόνους. Όταν οι τελευταίοι παλινορθώθηκαν το 1815, ο Παϊζιέλλο περιέπεσε σε δυσμένεια και πέθανε ένα χρόνο αργότερα.

Τον Φεβρουάριο του 1816, λίγους μήνες πριν από τον θάνατο του Παϊζιέλλο, ο Ροσσίνι παρουσίασε στη Ρώμη τη δική του εκδοχή του Κουρέα της Σεβίλλης. Το κοινό αποδοκίμασε την «αυθάδεια» του νεαρού συνθέτη αλλά μέχρι σήμερα το έργο του αυτό επισκιάζει την όπερα του Παϊζιέλλο.

Ο Παϊζιέλλο συνέθεσε περί τις εκατό όπερες καθώς και εκκλησιαστική μουσική και άλλα έργα. Διακρίνεται για την άνετη σύνθεση και την ευρηματικότητά του αλλά εκφράστηκε η άποψη ότι στερείται βάθους, μολονότι οι μελωδίες του φανερώνουν ευαισθησία.

Επιλογή έργων

• L'idolo cinese (Tο κινέζικο είδωλο, 1767)
• Don Chisciotte della Mancia, 1769
• Il Socrate immaginario (Ο κατά φαντασίαν Σωκράτης, 1775)
• Il barbiere di Siviglia, ovvero La precauzione inutile (Ο Κουρέας της Σεβίλλης ή Οι ανώφελες προφυλάξεις, 1782)
• Il Re Teodoro (Ο βασιλιάς Θεόδωρος, 1784)
• La molinara (Η μυλωνού, 1789-90)
• Nina, o sia La pazza per amore (Νίνα ή Η τρελλή για έρωτα, 1789)

Παραπομπές

1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
2. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12209564k. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
3. «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Giovanni-Paisiello. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
5. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
6. Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 2834. Ανακτήθηκε στις 3  Δεκεμβρίου 2020.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Giovanni Paisiello στο Wikimedia Commons