Ο Τζέιμς Χουάνγκ Χάου (κινεζικά: 黃宗霑, πινγίν: Huáng Zōngzhān, αγγλικά: James Wong Howe, 28 Αυγούστου 1899 - 12 Ιουλίου 1976) ήταν Κινέζοςκινηματογραφιστής με καριέρα στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Συμμετείχε σε πάνω από 130 ταινίες. Θεωρείται ως ο άρχοντας στον χειρισμό της σκιάς και ένας από τους πρώτους στη χρήση βαθιάς εστίασης, τόσο στο επίκεντρο όσο και στις μακρινές και κοντινές σκηνές (πλάνα).
Τις δεκαετίες 1930 και 1940 υπήρξε ένας από τους πλέον περιζήτητους κινηματογραφιστές του Χόλυγουντ. Υπήρξε δέκα φορές υποψήφιος για Όσκαρ Καλύτερης Φωτογραφίας, κερδίζοντας εν τέλει δύο, ένα για τη δουλειά του στο Στιγματισμένο ρόδο (1955) κι ένα για το Άγριος σαν θύελλα (1963). Ο Χάου θεωρείται ένας από τους δέκα σημαντικότερους κινηματογραφιστές, σύμφωνα με μία επισκόπηση της International Cinematographers Guild των Ηνωμένων Πολιτείων[6].
Βιογραφία
Ο Τζέιμς Χάου γεννήθηκε στο Γκουανγκντόνγκ της Ταϊσάν, στην επαρχία Κάντον, το 1899. Ο πατέρας του, Γουόνγκ Χάου, μετανάστευσε στην Αμερική το ίδιο έτος προκειμένου να εργαστεί στον σιδηρόδρομο του βορείου Ειρηνικού ωκεανού και το 1904 τον ακολούθησε και η οικογένειά του. Εγκαταστάθηκαν στο Πάσκο της Ουάσινγκτον όπου άνοιξαν ένα κατάστημα. Μια φωτογραφική μηχανή Brownie, που φημολογείται πως αγόρασε στο Pasco Drug (το σημερινό σημείο κατατεθέν της πόλης) όταν ήταν παιδί, πυροδότησε το έντονο ενδιαφέρον του για την φωτογραφία. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, ο έφηβος Χάου μετακόμισε στο Όρεγκον για να ζήσει με τον θείο του και για μικρό διάστημα (1915 - 1916) ακολούθησε καριέρα μποξέρ. Μετά την κατάκτηση 5 νικών, αλλά και 2 ηττών και μιας ισοπαλίας [7], ο Χάου μετακόμισε στο Σαν Φρανσίσκο προκειμένου να παρακολουθήσει μια σχολή αεροπορίας, όμως, λόγω έλλειψης χρημάτων πήγε νότια, στο Λος Άντζελες. Από τη στιγμή που βρέθηκε εκεί, ο Χάου έκανε διάφορες δουλειές, συμπεριλαμβανομένης αυτής του διανομέα ενός εμπορικού φωτογράφου, καθώς και ως υπάλληλος καθαριότητας εστιατορίου, στο ξενοδοχείο Μπέβερλυ Χιλς. Μετά από μια τυχαία συνάντηση με έναν πρώην συνάδελφό του πυγμάχο, ο οποίος ήταν υπεύθυνος φωτογραφίας σε ταινία μικρού μήκους του Μακ Σένετ, στους δρόμους του Λος Άντζελες, ο Χάου προσέγγισε τον κινηματογραφιστή Άλβιν Γουίκοφ και ανέλαβε μια, μερικής απασχόλησης, εργασία στο κινηματογραφικό εργαστήριο της Famous Players-Lasky Studios. Σύντομα, κλήθηκε να εργαστεί στα γυρίσματα της ταινίας The Little American, ως το αγόρι με την κλακέτα, κάτι που τον έφερε σε επαφή με τον σκηνοθέτη Σεσίλ Ντε Μιλ. Διασκεδάζοντας στη θέα ενός ασήμαντου Ασιάτη που κρατούσε την κλακέτα, ο Ντε Μιλ κράτησε τον Χάου, ο οποίος ξεκίνησε καριέρα βοηθού καμεραμάν. Για να κερδίσει επιπλέον χρήματα, ο Χάου ανέλαβε το γύρισμα διαφημίσεων με πρωταγωνιστές αστέρες του Χόλυγουντ.
Προσωπική ζωή
Ο Χάου γνωρίστηκε με τη σύζυγό του, Σανόρα Μπαμπ, πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ταξίδεψαν στο Παρίσι, το 1937, για να παντρευτούν[7], όμως, ο γάμος τους δεν αναγνωρίστηκε στην Καλιφόρνια πριν το 1948, όταν καταργήθηκε ο νόμος που απαγόρευε την φυλετική διάκριση[8], γεγονός το οποίο απαγόρευε τη δημόσια αναγνώριση του γάμου του. Καθώς δεν θα μπορούσαν να συνυπάρξουν, εξ αιτίας των κινέζικων παραδοσιακών που διατηρούσε ο Χάου, διέμεναν σε ξεχωριστά διαμερίσματα στο ίδιο κτίριο[9].
Ο Χάου μεγάλωσε το βαφτιστήρι του, τον παραγωγό και σκηνοθέτη Μάρτιν Φονγκ, από την στιγμή που ο τελευταίος έφτασε στις ΗΠΑ.
Τεχνικές καινοτομίες
Μια από τις πρώτες ανακαλύψεις του Χάου ήταν η χρήση του μαύρου βελούδου που έκανε τα μπλε μάτια να φαίνονται αυτούσια στο ορθοχρωματικό φιλμ. Αυτή η ανακάλυψη χρησιμοποιήθηκε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1920. Η ορθοχρωματική ταινία του ήταν "μπλε τυφλό": ήταν ευαίσθητη στο μπλε και πράσινο φως, τα οποία εμφανίζονταν ως λευκά στο ανεπτυγμένο φιλμ. Το κόκκινο και το κίτρινο χρώμα εμφανίζονταν σκοτεινά. Αντιμέτωπος με το πρόβλημα στα μάτια των ηθοποιών - που εμφανίζονταν ξεθωριασμένα ή ακόμα και τελείως άσπρα στο πανί - ο Χάου ανέπτυξε μια τεχνική τοποθέτησης ενός πλαισίου με μαύρο βελούδο γύρω από τη φωτογραφική μηχανή του ούτως ώστε οι αντανακλάσεις να σκιάζουν τα μάτια των ηθοποιών προκειμένου αυτά να φαίνονται φυσικότερα στο τελικό αποτέλεσμα της ταινίας.
Ο Χάου απέκτησε το ψευδώνυμο «Low-Key» λόγω της τάσης του για δραματικό φωτισμό και βαθιές σκιές, μια τεχνική που συνδέεται με το φιλμ noir. Αργότερα στην καριέρα του και καθώς οι κινηματογραφικές μηχανές έγιναν ταχύτερες και πιο ευαίσθητες, ο Χάου συνέχισε να πειραματίζεται με τις τεχνικές του στη φωτογραφία και στον φωτισμό, όπως έγινε με την σκηνοθεσία μιας σκηνής στην ταινία The Molly Maguires, η οποία γυρίστηκε εξ ολοκλήρου υπό το φως κηρίων (κεριών).
Ο Χάου έγινε, επίσης, γνωστός για τη χρήση ασυνήθιστων φακών, αποθεμάτων ταινιών και τεχνικών λήψεων. Κατά τη δεκαετία του 1920, χρησιμοποίησε σε πρώιμο στάδιο τύπο της φωτογραφικής μηχανής dolly, η οποία είχε τέσσερις ανεξάρτητους τροχούς και ένα κινητό βραχίονα, στον οποίο ήταν αναρτημένη η κάμερα. Για τις σκηνές πυγμαχίας του Σώματος και της Ψυχής (1947), μπήκε στην εξέδρα πυγμαχίας με πατίνια, κουβαλώντας μια χειροκίνητη κάμερα. Η ταινία Picnic (1955) παρουσιάζει ένα πρώιμο παράδειγμα γυρίσματος πάνω σε ελικόπτερο που γυρίστηκε από τον δεύτερο κινηματογραφιστή, Χάσκελ Γουέξλερ, και σχεδιάστηκε από τους Γουέξλερ και Χάου.
Αν και η καινοτομία της βαθιάς εστιασμένης κινηματογραφίας συνδέεται, συχνά, με τον Γκρεγκ Τόλαντ, ο Χάου την χρησιμοποίησε στην πρώτη του ηχητική ταινία Transantlantic, δέκα χρόνια προτού ο Τόλαντ χρησιμοποιήσει αυτή την τεχνική στην ταινία Citizen Kane. Για να πετύχει βαθιά εστίαση, ο κινηματογραφιστής στενεύει το διάφραγμα του φακού της κάμερας και γεμίζει το σκηνικό με φως, έτσι ώστε τα στοιχεία τόσο στο προσκήνιο όσο και στο παρασκήνιο να εστιάζονται αρκετά. Η τεχνική αυτή απαιτεί μια εξαιρετικά ευαίσθητη μεμβράνη και ήταν δύσκολο να επιτευχθεί με τις πρώιμες κινηματογραφίσεις. Ο Τόλαντ, ο Χάου και ο Άρθουρ Έντεσον ήταν εκ των πρώτων κινηματογραφιστών που την χρησιμοποίησαν με επιτυχία.
.jpg)
