Τα 400 χτυπήματα

Τα 400 χτυπήματα (Les Quatre Cents Coups)
Κινηματογραφική αφίσα
Σκηνοθεσία	Φρανσουά Τρυφό[1]
Παραγωγή	Φρανσουά Τρυφό
Σενάριο	Φρανσουά Τρυφό και Marcel Moussy
Πρωταγωνιστές	Ζαν-Πιερ Λεό[2], Κλερ Μωριέ[3][2], Αλμπέρ Ρεμί[3][2], Γκι Ντεκόμπλ[2], Georges Flamant[2], Ζαν Μορό[2], Ζαν-Κλοντ Μπριαλί[2], Ζακ Ντεμί[2], Jacques Monod[2], Henri Virlogeux[2], Charles Bitsch, Κριστιάν Μπροκάρ[2], Claude Mansard[2], François Nocher[2], Φρανσουά Τρυφό[2], Jacques Audiberti, Jacques Doniol-Valcroze, Jacques Laurent, Jean Constantin, Jean Douchet[2], Ζαν-Λικ Γκοντάρ, Ζαν Πολ Μπελμοντό, Λορ Παγιέτ[2], Λουίζ Σεβαλιέ, Luc Andrieux[2], Marius Laurey[2], Philippe de Broca[2], Pierre Repp[2], Robert Beauvais[2], Serge Moati[2], Simone Jolivet[2] και Yvonne Claudie[2]
Μουσική	Jean Constantin
Φωτογραφία	Henri Decaë
Μοντάζ	Marie-Josèphe Yoyotte
Εταιρεία παραγωγής	Les Films du Carrosse
Διανομή	Cocinor και Netflix
Πρώτη προβολή	4  Μαΐου 1959 (Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών)[4][5], 3  Ιουνίου 1959 (Γαλλία)[5] και 16  Νοεμβρίου 1959 (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και Καναδάς)[5]
Διάρκεια	99 λεπτά
Προέλευση	Γαλλία
Γλώσσα	Γαλλικά και Αγγλικά[4]
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Τα τετρακόσια χτυπήματα (Les Quatre Cents Coups) είναι δραματική κινηματογραφική ταινία που κυκλοφόρησε αρχικά στη Γαλλία το 1959 και στην Ελλάδα το 2002. Αποτελεί μία από τις χαρακτηριστικές ταινίες του Γαλλικού Νέου Κύματος^[6], καθώς έχει πολλά από τα γνωρίσματά του. Το σενάριο επιμελήθηκε ο Φρανσουά Τρυφώ και ο Marcel Moussy ενώ τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Φρανσουά Τρυφώ. Πρωταγωνιστούν ο Jean-Pierre Léaud που υποδύεται τον Antoine Doinel, ένα δωδεκάχρονο αγόρι που έρχεται καθημερινά αντιμέτωπο με το απολυταρχικό σύστημα του σχολείου της εποχής από τη μία και με την αδιαφορία και τη ψυχρότητα των σχέσεων τις οικογένειας του από την άλλη, η Claire Maurier που υποδύεται την Gilberte Doinel, η οποία είναι η μητέρα του Antoine, ο Albert Rémy που υποδύεται τον Julien Doinel, ο οποίος είναι ο θετός πατέρας του Antoine και ο Patrick Auffay που υποδύεται τον René Bigey, ο οποίος είναι ο καλύτερος φίλος του Antoine.Το έργο διαδραματίζεται στη Γαλλία.

Η ταινία είχε πολλές προτάσεις βράβευσης και κατέκτησε και πολλά βραβεία, όπως το "Βραβείο Καλύτερου Σκηνοθέτη" στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών, το βραβείο OCIC, και η υποψηφιότητα για Χρυσό Φοίνικα (Palme d'Or). Ακόμη, προτάθηκε για Όσκαρ "Καλύτερου Σεναρίου" το 1960. Το έργο πούλησε 4.092.970 εισιτήρια στη Γαλλία, με αποτέλεσμα να γίνει η πιο επιτυχημένη ταινία του Τρυφώ, στη γενέτειρά του^[7].

Είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένη ως μία από τις καλύτερες γαλλικές ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου, και το 2011, κριτικοί του Sight & Sound, την κατέταξαν στην 39η θέση των καλύτερων ταινιών που προβλήθηκαν ποτέ^[8].

Πλοκή

Ο Antoine Doinel είναι ένα νεαρό αγόρι που μεγαλώνει στη πόλη του Παρισιού κατά τη δεκαετία του 1950. Παρεξηγημένος από τους γονείς τους επειδή είναι αδικαιολόγητα απών από το σχολείο και κλέβει, καθώς και βασανισμένος από τον δάσκαλό του (Guy Decomble) γιατί έχει προβλήματα πειθαρχίας. Το αγόρι παρατά το σχολείο μετά από το τσακωμό που είχε με τον Balzac και κλέβει μια γραφομηχανή από τη δουλειά του πατέρα του (Albert Remy) ώστε να τελειοποιήσει το σχέδιο του να φύγει από το σπίτι, αλλά συλλαμβάνεται όταν προσπαθεί να την επιστρέψει. Ο πατριός του τον παραδίδει στην αστυνομία όπου ο μικρός περνάει όλη τη νύχτα στη φυλακή και μοιράζεται το κελί με πόρνες και κλέφτες. Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, η μητέρα του ομολογεί ότι ο σύζυγός της δεν είναι ο βιολογικός πατέρας του μικρού. Το αγόρι μεταφέρεται σε αναμορφωτήριο κοντά στην ακτή (μετά από παράκληση της μητέρας του). Εκεί, ένας ψυχολόγος εξετάζει τους λόγους που το αγόρι είναι δυστυχισμένο, αφού εκείνο τους ομολογήσει μέσα από συνεχόμενος μονολόγους. Μια μέρα που παίζει ποδόσφαιρο με τα άλλα αγόρια, καταφέρνει να αποδράσει βγαίνοντας από τον φράκτη και τρέχει προς τον ωκεανό, ένα μέρος που ήθελε να επισκεφτεί όλη του τη ζωή. Φτάνει στην ακτογραμμή και τρέχει προς τη θάλασσα. Στη τελευταία σκηνή, η κάμερα επικεντρώνεται στο πρόσωπο του, και εκείνος κοιτάει προς αυτήν.

Τίτλος

Ο αγγλικός τίτλος της ταινίας είναι κυριολεκτική μετάφραση του γαλλικού αλλά δεν αποδίδει το σωστό νόημα, αφού ο γαλλικός τίτλος αναφέρεται στον ιδιωματισμό "faire les quatre cents coups", που σημαίνει "αναθρεμμένος στη κόλαση". Στις πρώτες αφίσες της ταινίας στις ΗΠΑ, o μεταγλωττιστής Noelle Gilmore της έδωσε το τίτλο "Wild Oats", ο οποίος δεν άρεσε όμως στον αντιπρόσωπο και τον άλλαξε σε "The 400 Blows". Πριν δουν τη ταινία, ορισμένοι θεωρούσαν ότι αναφέρεται στη σωματική ποινή.

Ηθοποιοί

Οι ηθοποιοί και ο αντίστοιχος ρόλος...
Jean-Pierre Léaud	Antoine Doinel, o μικρός
Claire Maurier	Gilberte Doinel, η μητέρα του μικρού
Albert Rémy	Julien Doinel, ο πατριός του μικρού
Guy Decomble	'Petite Feuille', ο δάσκαλος
Georges Flamant	Mr. Bigey, ο πατέρας του René
Patrick Auffay	René Bigey, ο καλύτερος φίλος του μικρού
Daniel Couturier	Betrand Mauricet
François Nocher	μαθητής
Richard Kanayan	μαθητής
Renaud Fontanarosa	μαθητής
Michel Girard	μαθητής
Serge Moati	Henry Moati, μαθητής
Bernard Abbou	μαθητής
Jean-François Bergouignan	μαθητής
Michel Lesignor	μαθητής
Luc Andrieux	καθηγητής γυναστικής
Robert Beauvais	διευθυντής του σχολείου
Philippe De Broca	περαστικός στο λούνα παρκ
Yvonne Claudie	κυρία Bigey, μητέρα του René
Marius Laurey	επιθεωρητής Cabanel
Claude Mansard	ανακριτής
Jacques Monod	επίτροπος
Pierre Repp	δάσκαλος αγγλικών
Henri Virlojeux	νυχτοφύλακας
Jean-Claude Brialy	εραστής
Jeanne Moreau	Mademoiselle Jeanne Moreau
Philippe de Broca	περαστικός
Jacques Demy	αστυνομικός
Jean-Luc Godard	φωνή
François Truffaut	ως περαστικός στο λούνα παρκ

Παραπομπές

1. www.imdb.com/title/tt0053198/. Ανακτήθηκε στις 8  Απριλίου 2016.
2. www.imdb.com/title/tt0053198/fullcredits. Ανακτήθηκε στις 8  Απριλίου 2016.
3. stopklatka.pl/film/400-batow. Ανακτήθηκε στις 8  Απριλίου 2016.
4. Freebase Data Dumps. Google.
5. (Αγγλικά) Internet Movie Database. www.imdb.com/title/tt0053198/releaseinfo. Ανακτήθηκε στις 16  Ιουνίου 2022.
6. «PressReader.com - Connecting People Through News». www.pressreader.com. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2017. 
7. JP. «Les Quatre cents coups (1959)- JPBox-Office». www.jpbox-office.com. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2017. 
8. «Critics' top 100 | BFI». www.bfi.org.uk (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2017. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Les Quatre Cents Coups στο Wikimedia Commons