Σοόνγκ Τσινγκ-λινγκ

Σοόνγκ Τσινγκ-λινγκ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	27  Ιανουαρίου 1893[1][2][3] Σαγκάη
Θάνατος	29  Μαΐου 1981[1][2][3] Πεκίνο
Αιτία θανάτου	λευχαιμία
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Τόπος ταφής	grave of Soong Ching-ling
Κατοικία	Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας
Χώρα πολιτογράφησης	Δυναστεία Τσινγκ (1893–1912) Δημοκρατία της Κίνας (1912–49) (1912–1949) Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (1949–1981)
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Κινεζικά[4][5] Αγγλικά
Σπουδές	McTyeire School Wesleyan College
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας, Κουομιντάνγκ και Revolutionary Committee of the Chinese Kuomintang
Πολιτική ιδεολογία	Three Principles of the People
Οικογένεια
Σύζυγος	Σουν Γιατ-Σεν (1915–1925)
Γονείς	Charlie Soong και Ni Kwei-tseng
Αδέλφια	Soong Ai-ling Σοονγκ Μέι-λινγκ T. V. Soong Soong Tse-an T. L. Soong
Συγγενείς	Σαν Φο (θετός υιός) και Σαν Ουάν (θετή κόρη)
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Honorary President of the People's Republic of China (16  Μαΐου 1981 – 29  Μαΐου 1981) Αντιπρόεδρος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (1959–1975) Vice Chairman of the Standing Committee of the National People's Congress (1975–1981) Vice-Chairperson of the National Committee of the Chinese People's Political Consultative Conference Πρόεδρος της Mόνιμης Eπιτροπής του Εθνικού Λαϊκού Συνέδριου (1976–1978) μέλος του Εθνικού Λαϊκού Κογκρέσου
Βραβεύσεις	Βραβείο Ειρήνης Στάλιν (1951)
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα

H Σοόνγκ Τσινγκ-λινγκ (27 Ιανουαρίου 1893 - 29 Μαΐου 1981) ήταν μια κινεζική πολιτική προσωπικότητα. Ως η τρίτη σύζυγος του Σουν Γιατ-σεν, ενός από τους ηγέτες της επανάστασης του 1911 που ίδρυσε τη Δημοκρατία της Κίνας, συχνά αναφέρεται ως Μαντάμ Σουν Γιατ-σεν. Ήταν μέλος της οικογένειας Σοόνγκ και, μαζί με τα αδέλφια της, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πολιτική της Κίνας πριν και μετά το 1949.

Μετά την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας το 1949, κατείχε αρκετές προεξέχουσες θέσεις στη νέα κυβέρνηση, όπως της Αντιπροέδρου (1949–1954, 1959–1975) και της Αντιπροέδρου της Μόνιμης Επιτροπής του Εθνικού Λαϊκού Κογκρέσου (1954–1959 1975-1981), ταξίδεψε στο εξωτερικό στις αρχές της δεκαετίας του 1950, εκπροσωπώντας τη χώρα της σε μια σειρά διεθνών εκδηλώσεων. Κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης, ωστόσο, δέχθηκε έντονη κριτική.^[6] Μετά τον καθαρισμό του Προέδρου Λιου Σαοκί το 1968, αυτή και ο Ντονγκ Μπιγιού ως Αντιπρόεδροι έγιναν οι de facto αρχηγοί των κρατών της Κίνας έως το 1972,^[7] όταν ο Ντονγκ διορίστηκε Αναπληρωτής Πρόεδρος. Η Σοόνγκ επέζησε από την πολιτική αναταραχή κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης αλλά εμφανίστηκε λιγότερο συχνά μετά το 1976. Ως αναπληρώτρια πρόεδρος της Μόνιμης Επιτροπής του Εθνικού Λαϊκού Κογκρέσου από το 1976 έως το 1978, η Σοόνγκ ήταν και πάλι η επικεφαλής του κράτους.^[8]

Στις 8 Μαΐου του 1981 εμφανίστηκε σε αναπηρική καρέκλα στη Μεγάλη Αίθουσα του Λαού για να δεχτεί τιμητικό Νομικό Διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο της Βικτώριας. Λίγες μέρες αργότερα άρχισε να εκδηλώνει υψηλό πυρετό και δεν μπόρεσε να σηκωθεί ξανά. Στις 16 Μαΐου 1981, λιγότερο από δύο εβδομάδες πριν από το θάνατό της, έγινε δεκτή στο Κομμουνιστικό Κόμμα και ορίστηκε Επίτιμη Πρόεδρος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Κατά την τελευταία της ασθένεια τον Μάιο του 1981, της δόθηκε ο ειδικός τίτλος «Επίτιμος Πρόεδρος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας».^[8]

Σύμφωνα με έναν από τους βιογράφους της Σοόνγκ, ήθελε να ενταχθεί στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας ήδη από το 1957. Ωστόσο, όταν ζήτησε άδεια από τον Λιου για ένταξη στο κόμμα, το αίτημα απορρίφθηκε επειδή «θεωρήθηκε καλύτερο για την επανάσταση να μην συμμετάσχει επίσημα, αλλά από τότε θα ενημερώνονταν και θα της ζητούσαν την γνώμη της, σχετικά με όλα τα σημαντικά γεγονότα εσωτερικά του κόμματος, όχι μόνο αυτά που αφορούν την κυβέρνηση.».^[9]

Μουσεία

Το 1918, η Σοόνγκ και ο σύζυγός της Σουν Γιατ-σεν ζούσαν σε ένα σπίτι στη γαλλική παραχώρηση της Σαγκάης. Μετά το θάνατο του συζύγου της, η Σοόνγκ συνέχισε να κατοικεί εκεί μέχρι το 1937. Το σπίτι έχει πλέον μετατραπεί σε μουσείο αφιερωμένο στον σύζυγό της με ονομασία Πρώην Κατοικία του Σουν Γιατ-σεν. Αν και είναι αφιερωμένο κυρίως στον Σουν, περιέχει επίσης μερικά από τα αντικείμενα της Σοόνγκ κατά τη διάρκεια της ζωής τους μαζί.^[10]

Από το 1948 έως το 1963, η Σοόνγκ Τσινγκ-λινγκ έζησε στο δυτικό άκρο της γαλλικής παραχώρησης στη Σαγκάη. Αυτό το κτίριο είναι πλέον το Soong Ching-ling Memorial Residence (Αναμνηστική κατοικία της Σοόνγκ Τσινγκ-λινγκ). Μια αίθουσα μνημείων που περιέχει μερικά από τα υπάρχοντά της και τις φωτογραφίες της βρίσκεται κοντά στην είσοδο. Το κύριο κτίριο και οι κήποι διατηρούνται σχεδόν στην αρχική τους κατάσταση, με αυθεντικά έπιπλα σε όλους τους χώρους. Στο γκαράζ υπάρχουν δύο μεγάλα αυτοκίνητα: μία κινεζική λιμουζίνα και ένα άλλο "ρωσικό" αυτοκίνητο που παρουσιάστηκε στην Σοόνγκ από τον Τζόζεφ Στάλιν.^[11]

Η Σοόνγκ απέκτησε μία έπαυλη στο Πεκίνο το 1963, όπου έζησε και εργάστηκε για το υπόλοιπο της ζωής της και δέχθηκε πολλούς αξιωματούχους. Μετά το θάνατό της, ο χώρος μετατράπηκε σε Πρώην Κατοικία της Σοόνγκ Τσινγκ-λινγκ ως μουσείο και μνημείο. Τα δωμάτια και τα έπιπλα διατηρήθηκαν όπως τα χρησιμοποίησε και εμφανίζονται αναμνηστικά.^[12]

Απεικόνιση στα μέσα ενημέρωσης

Στην ταινία του Χονγκ Κονγκ του 1997 «The Soong Sisters» απεικονίζεται από τη Μάγκι Τσενγκ.^[13]

Στην ταινία της ηπειρωτικής Κίνας του 2009 The Founding of a Republic, απεικονίζεται από την Σου Κινγκ.^[14]

Πηγές

• Chang, Jung· Halliday, Jon (1986). Madame Sun Yat-Sen: Soong Ching-Ling. London, England: Penguin. ISBN 0-14-008455-X. 
• Epstein, Israel (1993). Woman in World History: The Life and Times of Soong Ching-ling. Beijing: China Intercontinental Press. ISBN 7-80005-161-7. 
• Hahn, Emily (1941). The Soong Sisters. New York, NY: Doubleday, Doran & Co. 
• Klein, Donald W.· Clark, Anne B. (1971). Biographic Dictionary of Chinese Communism, 1921–1965. 2. Cambridge, MA: Harvard University Press. ISBN 0-552-14108-9. 
• Seagrave, Sterling (1996). The Soong Dynasty. London, England: Corgi Books. ISBN 0-552-14108-9. 

Παραπομπές

1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 14474562r. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
2. «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Song-Qingling. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
3. (Αγγλικά) SNAC. w6446fj8. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb14474562r. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
5. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. hka2016900345. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
6. Epstein, Israel (1993). Woman in world history : life and times of Soong Ching Ling (Mme. Sun Yatsen) (1η έκδοση). Beijing, China: New World Press. σελ. 551. ISBN 7-80005-161-7. 28603865. 
7. «Political Leaders: People's Republic of China». www.zarate.eu. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2021. 
8. Epstein, Israel (1993). Woman in world history : life and times of Soong Ching Ling (Mme. Sun Yatsen) (1η έκδοση). Beijing, China: New World Press. σελ. 616-617. ISBN 7-80005-161-7. 28603865. 
9. Epstein, Israel (1993). Woman in world history : life and times of Soong Ching Ling (Mme. Sun Yatsen) (1η έκδοση). Beijing, China: New World Press. σελ. 491. ISBN 7-80005-161-7. 28603865. 
10. Lum, Yansheng Ma (1999). Sun Yat-sen in Hawaii : activities and supporters. Honolulu: Hawaii Chinese History Center and Dr. Sun Yat-sen Hawaii Foundation. σελ. 38-39. ISBN 0-8248-2254-4. 40964792. 
11. Pitts, Christopher (2013). Pocket Shanghai (3η έκδοση). Footscray, Vic.: Lonely Planet. σελ. 73. ISBN 978-1-74179-963-7. 836975433. 
12. China Central Television (4 Ιουνίου 2008). "Soong Ching-ling's Former Residence".
13. «The very different Soong sisters and their roles in China's history». Young Post. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2021. 
14. Han, Sanping; Huang, Jianxin; Xu, Qing; Liu, Jin (2009-09-17), Jian guo da ye, China Film Group Corporation (CFGC), CCTV Movie Channel, Shanghai Film Studio, https://www.imdb.com/title/tt1438461/, ανακτήθηκε στις 2021-03-11