Το Σεντ Τζον (αγγλικά: Saint John) είναι πόλη-λιμάνι στον Κόλπο του Φάντι στην περιφέρεια του Νιου Μπράνσγουικ στον Καναδά. Το 2016, μετά από δεκαετίες μείωσης του πληθυσμού, η πόλη έγινε η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στην περιφέρεια για πρώτη φορά. Με πληθυσμό 67.575 κατοίκων σε έκταση 31.582 τετραγωνικών χιλιομέτρων,[2] η μητροπολιτική περιοχή του Σεντ Τζον καλύπτει έκταση 3,36295 τετραγωνικών χιλιομέτρων κατά μήκος των Υψιπέδων της Καληδονίας, με πληθυσμό (έως το 2016) 126.202 κατοίκων.[3] Μετά τον διαχωρισμό της αποικίας της Νέας Σκωτίας το 1784, η νέα αποικία του Νιου Μπράνσγουικ επρόκειτο να ονομαστεί Νέα Ιρλανδία με την πρωτεύουσα να ονομάζεται Σεντ Τζον προτού αυτό απαγορευτεί από τον βασιλιά Γεώργιο Γ΄ της Βρετανίας.[4] Το Σεντ Τζον είναι η παλαιότερη αυτόνομη πόλη στον Καναδά. Κατά την βασιλεία του Γεωργίου Γ΄, δημιουργήθηκε ο δήμος ως βασιλικό παράρτημα το 1785.[5]
Ο Σαμουέλ ντε Σαμπλαίν αποβιβάστηκε στο λιμάνι του Σεντ Τζον στις 24 Ιουνίου 1604 (την ημέρα της εορτής του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή), και για το λόγο αυτό ο ποταμός Σεντ Τζον πήρε το όνομά του. Μετά από περίπου έναν αιώνα διαμαχών για την περιοχή γύρω από το Σεντ Τζον μεταξύ Γάλλων και Άγγλων, οι Άγγλοι απέλασαν τους Γάλλους αποικιστές το 1755 και κατασκεύασαν το Φρούριο Χόου στο λιμάνι το 1778. Το Σεντ Τζον, ως κύριος οικισμός, ιδρύθηκε από Νομιμόφρονες όταν δύο στόλοι πλοίων από τη Μασαχουσέτη, ο ένας την άνοιξη και ο άλλος το φθινόπωρο, έφτασαν στο λιμάνι μεταφέροντας Βρετανούς οι οποίοι θέλοντας να μείνουν πιστοί στη Μεγάλη Βρετανία, έφυγαν από τα σπίτια τους στις ΗΠΑ κατά την διάρκεια της Αμερικανικής Επανάστασης. Η Πόλη του Σεντ Τζον σχηματίστηκε το 1785 με τη συνένωση του Παρτάουν και του Κάρλετον. Κατά τον επόμενο αιώνα, κύματα Ιρλανδών μεταναστών, κυρίως κατά την διάρκεια του Μεγάλου Λιμού μέσω της Νήσου Πάρτριτζ, άλλαξαν θεμελιωδώς την δημογραφία και τον πολιτισμό της πόλης.
Ιστορία
Προϋπάρχοντος του Ναυτικού Αρχαϊκού Ινδικού πολιτισμού, η περιοχή των βορειοδυτικών παράκτιων επαρχιών του Κόλπου του Φάντι θεωρείται πως κατοικήθηκε από τους Πασαμακόντι αρκετούς αιώνες πιο πριν, ενώ η κοιλάδα του ποταμού Σεντ Τζον βόρεια του κόλπου έγινε κτήμα των Μαλισίτ. Οι Μίκμακ κατείχαν επίσης έκταση με την ονομασία "Měnagwĕs", που μεταφράζεται ως «αυτοί που συλλέγουν τις νεκρές φώκιες»[6]
Ο Σαμουέλ ντε Σαμπλαίν αποβιβάστηκε στο λιμάνι του Σεντ Τζον το 1604, αλλά η περιοχή βρισκόταν σε αγγλικά χέρια από το τέλος του Επταετούς Πολέμου. Έχοντας πάρει τη μορφή πόλης το 1785 με την εισροή Νομιμοφρόνων από τις πολιτείες της Βοστώνης και μεταναστών από την Ιρλανδία, η πόλη επεκτάθηκε και έγινε παγκόσμιος κόμβος για τη ναυτιλία και τη ναυπηγική. Το 1851 η πόλη εδραιώθηκε διεθνώς όταν το πλοίο Marco Polo, που είχε κατασκευαστεί σε ναυπηγείο της, έγινε το γρηγορότερο στον κόσμο.[7]
Ωστόσο, η πόλη αντιμετώπισε αρκετές δυσκολίες στον δρόμο της προς την επιτυχία. Από το 1840 έως το 1860 η πόλη έγινε ο χώρος αιρετικών συγκρούσεων που έλαβαν τη μορφή των χειρότερων διαδηλώσεων στην καναδική ιστορία.[8] Στην πόλη ξέσπασε επιδημία χολέρας το 1854 με τον θάνατο πάνω από 1.500 ανθρώπων,[9] καθώς και μεγάλη πυρκαγιά το 1877 η οποία κατέστρεψε το 40% της πόλης αφήνοντας 20.000 ανθρώπους άστεγους.[10]
Αξιοσημείωτα πρωτεία
Σιδηρουργείο κοντά στο λιμάνι του Σεντ Τζον στα τέλη του 19ου αιώνα
1785: Το Σεντ Τζον γίνεται η πρώτη αυτόνομη πόλη του μεταγενέστερου Καναδά.[5]
1785: Κατασκευάζεται ο πρώτος σταθμός καραντίνας στη Βόρειο Αμερική, στη Νήσο Πάρτριτζ.[11]
Δημιουργείται το παλαιότερο δημόσια χρηματοδοτούμενο σχολείο στον Καναδά, το Γυμνάσιο του Σεντ Τζον.[13]
1838: Ιδρύεται η πρώτη εφημερίδα μιας πέννας στην Αυτοκρατορία, η τρισεβδομαδιαία Saint John News.[14]
1842: Δημιουργείται το πρώτο δημόσιο μουσείο του Καναδά, γνωστό αρχικά ως Μουσείο Γκέσνερ, προς τιμήν του ευεργέτη Άμπραχαμ Γκέσνερ, του πρώτου σύγχρονου εμπορικού παραγωγού κηροζίνης. Το μουσείο είναι πλέον γνωστό ως Μουσείο του Νιου Μπράνσγουικ.[15]
1849: Ιδρύεται η πρώτη εργατική ένωση στον Καναδά, o Σύνδεσμος Εμπιστοσύνης του Εργάτη (Laborer’s Benevolent Association) από φορτωτές πλοίων που διεκδικούσαν καλύτερους μισθούς και ωράρια εργασίας.[16]
1867: Η κωπηλατική ομάδα Paris Crew του Σεντ Τζον έγινε η πρώτη ομάδα που κατέκτησε παγκόσμιο πρωτάθλημα στον Καναδά, όταν επικράτησε της Αγγλίας στη Διεθνή Ρεγκάτα στο Παρίσι.[18]
1870: Ιδρύεται η πρώτη Γυναίκεια Μη Κυβερνητική Οργάνωση Y.W.C.A. στον Καναδά.[19]
1906: Εγκαινιάζεται η πρώτη δημόσια παιδική χαρά στον Καναδά.[22]
1907: Η πρώτη ορχήστρα που συνόδευσε μουσικά ταινία του βουβού κινηματογράφου, στη Βόρειο Αμερική, βρισκόταν στο παλαιό θέατρο.[23]
2010: Δημιουργήθηκε το Γεωπάρκο Στόουνχαμμερ της UNESCO. Είναι το πρώτο Γεωπάρκο στη Βόρειο Αμερική και βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή του Σεντ Τζον.[24]
Γεωγραφία και κλίμα
Αντεστραμμένοι καταρράκτες
Φυσική γεωγραφία
Ευρισκόμενη στο κεντρονότιο τμήμα της επαρχίας, κατά μήκος της βόρειας ακτής του Κόλπου του Φάντι στις εκβολές του ποταμού Σεντ Τζον, η πόλη διαχωρίζεται από τον ποταμό που ρέει νότια ενώ στα ανατολικά βρίσκεται ο ποταμός Κενεμπεκάσις. Οι δυο ποταμοί εκβάλουν στον Κόλπο του Φάντι, που έχει βαθιά νερά και έτσι δεν παγώνει τον χειμώνα. Η Νήσος Πάρτριτζ βρίσκεται στο λιμάνι.[25]
Το Γεωπάρκο Στόουνχαμμερ της UNESCO, βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή του Σεντ Τζον. Το Γεωπάρκο έχει αναγνωριστεί από την UNESCO ως τοποθεσία εξαιρετικής γεωλογικής σημασίας. Το πάρκο έχει σχηματισμούς βράχων που χρονολογούνται από δισεκατομμύρια χρόνια.
Ο ποταμός Σεντ Τζον ρέει στον κόλπο του Φάντι μέσω στενού φαραγγιού σε μικρή απόσταση από το κέντρο της πόλης. Στις εκβολές του παρατηρείται το μοναδικό φαινόμενο των αντεστραμμένων καταρρακτών, όπου το νερό ρέει αντίστροφα στον ποταμό λόγω της παλίρροιας.[26]
Η τοπογραφία γύρω από το Σεντ Τζον είναι λοφώδης, ως αποτέλεσμα της επιρροής των δύο παράκτιων οροσειρών που βρίσκονται κατά μήκος του Κόλπου του Φάντι – τα Υψίπεδα Σεντ Κρουά και τα Υψίπεδα Καλεντόνια. Το έδαφος στην επαρχία είναι εξαιρετικά βραχώδες με συχνές προεξοχές γρανίτη. Ακόμη υπάρχουν πολυάριθμες λίμνες.
Η υψομετρική διαφορά του Σεντ Τζον σε κατάσταση παλίρροιας είναι περίπου 8 μέτρα (28 πόδια), λόγω του φαινομένου της παροχέτευσης του Κόλπο του Φάντι καθώς αυτός στενεύει.
Συνοικίες
Χάρτης του Σεντ Τζον από το 1894Οικίες στο Νορθ Εντ.Ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου
Το Σεντ Τζον είναι πόλη συνοικιών, με τους κατοίκους να είναι στενά συνδεδεμένοι με τις περιοχές που κατοικούν. Το Σάουθ Εντ βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα του λιμανιού και εκεί βρίσκεται το επιχειρηματικό κέντρο. Το Νορθ Εντ βρίσκεται βόρεια του αυτοκινητοδρόμου 1, και αποτελεί χώρο κατοίκων, κυρίως της εργατικής τάξης. Στο ανατολικό τμήμα του Νορθ Εντ βρίσκεται το μεγαλύτερο πάρκο της πόλης, και ένα από τα μεγαλύτερα πάρκα του Καναδά, το Πάρκο Ρόκγουντ. Το Ιστ Σάιντ βρίσκεται ανατολικά του κόλπου Κόρτνεϊ και νότια του αυτοκινητοδρόμου 1. Πρόκειται για την περιοχή με την μεγαλύτερη προαστιακή ανάπτυξη στην πόλη τις τελευταίες δεκαετίες κυρίως με την κατασκευή εμπορικών κέντρων. Στην περιοχή βρίσκεται το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο της πόλης, το McAllister Place που άνοιξε το 1978. Το αεροδρόμιο της πόλης βρίσκεται ανατολικά της περιοχής αυτής ανάμεσα σε λίμνες. Υπάρχουν πολλές αστικές συνοικίες ενώ η περιοχή είναι επιρρεπής στις πλημμύρες. Το Γουέστ Σάιντ βρίσκεται δυτικά του ποταμού Σεντ Τζον. Η περιοχή ήταν γνωστή ως Κάρλετον κατά την δημιουργία της πόλης το 1785. Υπάρχουν διαφόρων ειδών επιχειρήσεις καθώς και οικίες. Το δεύτερο μεγαλύτερο πάρκο της πόλης, και ένα από τα μεγαλύτερα παράκτια πάρκα της χώρας, το Εθνικό Πάρκο Ίρβινγκ βρίσκεται στην περιοχή. Τα προάστια της πόλης βρίσκονται στα όρια της. Εκεί έχουν αναπτυχθεί οικιστικές ζώνες που προσέλκυσαν πολλούς από τους κατοίκους της πόλης.
Κλίμα
Το κλίμα του Σεντ Τζον είναι υγρό ηπειρωτικό. Ο κόλπος του Φάντι δεν παγώνει ποτέ εξ ολοκλήρου, αυξάνοντας τη θερμοκρασία τον χειμώνα σε σχέση με την ενδοχώρα. Ακόμη και έτσι, με τους επικρατούντες ανέμους από τα δυτικά, η μέση θερμοκρασία του Ιανουαρίου είναι −82 °C (−116 °F). Τα καλοκαίρια είναι συνήθως ζεστά, και η θερμοκρασία κατά την διάρκεια της ημέρας υπερβαίνει τους 25 °C (77 °F). Η υψηλότερη θερμοκρασία που μπορεί να καταγραφεί κατά την διάρκεια ενός έτους κυμαίνεται μεταξύ 30 °C (86 °F) και 31 °C (88 °F). Η επίδραση των ψυχρών ανέμων του Κόλπου του Φάντι και των υψηλότερων θερμοκρασιών της ενδοχώρας προκαλούν συχνά την δημιουργία χερσαίων ανέμων που δημιουργούν ομίχλη και χαμηλότερες θερμοκρασίες κατά την διάρκεια των μηνών το καλοκαιριού.
Οι κατακρημνίσεις στο Σεντ Τζον είναι περίπου 1.390 χιλιοστά ετησίως αν και η εποχή από το τέλος του φθινοπώρου έως τις αρχές του χειμώνα είναι η πιο υγρή του χρόνου. Οι χιονοπτώσεις μπορεί να είναι έντονες, αλλά η βροχή έχει την ίδια συχνότητα με το χιόνι τον χειμώνα, και αρκετά συχνά δεν υπάρχει χιονοκάλυψη ακόμη και στα μέσα του χειμώνα.
Η υψηλότερη θερμοκρασία που έχει καταγραφεί στο Σεντ Τζον είναι 344 °C (651 °F) στις 22 Ιουνίου 1941,[27] 15 Αυγούστου 1944,[28] και 22 Aυγούστου 1976.[29] Η χαμηλότερη θερμοκρασία που έχει καταγραφεί είναι −367 °C (−629 °F) στις 11 Φεβρουαρίου 1948.[29]
Ο πληθυσμός της πόλης μειώθηκε από την δεκαετία του 1970 έως τις αρχές του 21ου αιώνα, αλλά η τάση αυτή περιορίστηκε στην απογραφή του 2011. Το 2016 επανήλθε η μείωση/
Ιστορική πορεία του πληθυσμού
Έτος
Πληθ.
±%
1825
8.488
—
1836
12.073
+42.2%
1842
19.281
+59.7%
1850
22.745
+18.0%
1861
27.317
+20.1%
1871
28.805
+5.4%
1881
26.127
−9.3%
1891
24.184
−7.4%
1901
40.711
+68.3%
1911
42.511
+4.4%
1921
47.166
+11.0%
1931
47.514
+0.7%
1941
50.084
+5.4%
1951
50.779
+1.4%
1961
55.153
+8.6%
1971
89.039
+61.4%
1981
80.521
−9.6%
1986
76.381
−5.1%
1991
74.969
−1.8%
1996
72.494
−3.3%
2001
69.661
−3.9%
2006
68.043
−2.3%
2011
70.063
+3.0%
2016
67.575
−3.6%
Μητροπολιτική περιοχή
Το 2011 ο πληθυσμός του Ευρύτερου Σεντ Τζον ήταν 127.761 κάτοικοι, εκ των οποίων το 49% ήταν άνδρες και το 51% γυναίκες. Άτομα ηλικίας κάτω των 15 υπολογίζονται περίπου στο 16% του πληθυσμού. Άτομα άνω των 65 υπολογίζονται στο 15%. Στην προηγούμενη απογραφή το 2006 ο πληθυσμός της μητροπολιτικής περιοχής ήταν 122.389 κάτοικοι.[35]
Εθνικότητα, θρησκεία και γλώσσα
Το Σεντ Τζον αποκαλείται συχνά ως η «Ιρλανδική Πόλη του Καναδά». Μεταξύ του 1815 όταν έγιναν μεγάλες βιομηχανικές αλλαγές και του 1867 που δημιουργήθηκε η Καναδική Συνομοσπονδία, το μεταναστευτικό ρεύμα έφτασε στο αποκορύφωμα του, με πάνω από 150.000 μετανάστες να φτάνουν στην πόλη από την Ιρλανδία. Αυτοί που μετανάστευσαν τα πρώτα χρόνια ήταν έμποροι, και πολλοί από αυτούς που έμειναν στο Σεντ Τζον αποτέλεσαν την ραχοκοκαλιά αυτών που έχτισαν το εμπόριο της πόλης. Αλλά όταν ξέσπασε ο Μεγάλος Λιμός της Πατάτας στην Ιρλανδία μεταξύ 1845 και 1852, τεράστια κύματα προσφύγων έφτασαν στις ακτές. Υπολογίζεται πως μεταξύ 1845 και 1847 έφτασαν στην πόλη περίπου 30.000 άτομα, περισσότερα από τον πληθυσμό της πόλης τότε. Το 1847, ήταν μια από τις χειρότερες χρονιές του λιμού, με 16.000 μετανάστες να φτάνουν στη Νήσο Πάρτριτζ όπου βρισκόταν το κέντρο καραντίνας και μεταναστών στα ανοιχτά του λιμανιού του Σεντ Τζον.[36] Μέχρι το 1850, η Ιρλανδική Καθολική κοινότητα ήταν η μεγαλύτερη εθνική ομάδα του Σεντ Τζον. Στην απογραφή του 1851, πάνω από τα μισά νοικοκυριά δήλωναν γηγενείς Ιρλανδοί. Μέχρι το 1871, το 55% των κατοίκων του Σεντ Τζον ήταν Ιρλανδοί ή παιδιά Ιρλανδών. Ως εκ τούτου υπήρξαν βίαιες συγκρούσεις μεταξύ των Καθολικών και των Προτεσταντών κυρίως την δεκαετία του 1840.[37][38]
Αναφορικά με την θρησκεία το 89,2% προσδιορίζεται ως Χριστιανοί (47,6% Προτεστάντες, 40,3% Ρωμαιοκαθολικοί, και 1,3% άλλοι Χριστιανοί, κυρίως Ορθόδοξοι και άλλες ανεξάρτητες εκκλησίες). Το 10,1% προσδιορίζεται ως άθεοι, ενώ άλλες θρησκείες όπως το Ισλάμ, ο Ιουδαϊσμός, ο Βουδισμός και ο Ινδουισμός αποτελούν ποσοστό μικρότερο από το 1%.
Ενώ το Νιου Μπράνσγουικ είναι δίγλωσση περιφέρεια, το Ευρύτερο Σεντ Τζον είναι κυρίως αγγλόφωνο: από τους 127.761 κατοίκους του το 2011, μόνον οι 5.520 είναι γαλλόφωνοι, ποσοστό μικρότερο κατά πολύ από την υπόλοιπη περιφέρεια.
Τοπική αυτοδιοίκηση
Η τοπική αυτοδιοίκηση στο Σεντ Τζον ασκείται από το δημοτικό συμβούλιο (Common Council), το οποίο μεριμνά για τις καθημερινές λειτουργίες της πόλης. Το συμβούλιο αποτελείται από 11 μέλη, τον δήμαρχο και τους συμβούλους από κάθε συνοικία.[39]
Οικονομία
Πινακίδα με το όνομα της πόλης σε λόφο.
Η θάλασσα έπαιξε σημαντικό ρόλο πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά και γεωγραφικά στην πόλη. Η Πόλη του Φάντι, όπως ονομάζεται μιας και βρίσκεται στον ομώνυμο κόλπο, έχει μακρά ιστορία στη ναυπηγική, με τα ναυπηγεία της να είναι από τα μεγαλύτερα στον κόσμο. Από το 2003 όμως έχασε την αίγλη της αναγκάζοντας την πόλη να υιοθετήσει μια νέα οικονομική στρατηγική. Το Πανεπιστήμιο του Νιου Μπράνσγουικ, το Μουσείο του Νιου Μπράνσγουικ καθώς και το Κολλέγιο είναι σημαντικοί οργανισμοί οι οποίοι μαζί με τους Radian6, Horizon Health Network και άλλους παίζουν σημαντικό ρόλο στην ταχεία ανάπτυξη στους τομείς της τεχνολογίας και της πληροφορίας. Ξεπερνώντας το βιομηχανικό παρελθόν της, η πόλη αρχίζει να κεφαλαιοποιεί τον τουρισμό έχοντας πάνω από 1,5 εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως καθώς και πάνω από 200.000 επισκέπτες από κρουαζιερόπλοια, οδηγώντας στην ανάπτυξη επιχειρήσεων στο ιστορικό κέντρο και την προκυμαία.
Οι τέχνες και ο πολιτισμός έχουν σημαντικό ρόλο στην οικονομία του Σεντ Τζον. Υπάρχουν θέατρα, συμφωνικές ορχήστρες, με παραστάσεις καθ' όλη την διάρκεια του χρόνου. Ακόμη υπάρχουν αρκετές γκαλερί τέχνης που παρουσιάζουν έργα γνωστών καλλιτεχνών.
Στο ανατολικό τμήμα της πόλης υπάρχουν ακόμη βιομηχανικές υποδομές, όπως το μεγαλύτερο διυλιστήριο του Καναδά. Ο καπιταλιστής Κένεθ Κόλιν Ίρβινγκ και η οικογένεια του κατασκεύασαν μεγάλες βιομηχανικές υποδομές στην πόλη αγοράζοντας μύλους, ναυπηγεία, μέσα ενημέρωσης και άλλες υποδομές πριν τον 20ό αιώνα συνεχίζοντας μέχρι και σήμερα. Σήμερα η οικογένεια Ίρβινγκ κυριαρχεί στην πόλη και την περιφέρεια έχοντας μερίδια σε βιομηχανίες πετρελαίου, ξυλείας, ναυπηγικής, εταιρείες μέσων ενημέρωσης και μεταφορών.[40]
Μέχρι τις αρχές της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, το μεγαλύτερο ναυπηγείο του Καναδά (Irving Shipbuilding) ήταν σημαντικός εργοδότης της πόλης. Τις δεκαετίες του '80 και του '90 το ναυπηγείο κατασκεύασε τις 9 από τις 12 φρεγάτες πολλαπλών χρήσεων του Καναδικού Πολεμικού Ναυτικού. Ωστόσο, ο Ίρβινγκ έκλεισε το ναυπηγείο το 2003 και επικεντρώθηκε στο Χάλιφαξ.
Εκτός από τοποθεσία ιστορικών φρουρίων, το Σεντ Τζον είναι η έδρα αρκετών μονάδων των Καναδικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Ναυτικό
HMCS Brunswicker
37η Ταξιαρχία
3ο Σύνταγμα Πυροβολικού
Βασιλικό Σύνταγμα του Νιου Μπράνσγουικ
37ο Τάγμα Υπηρεσίας
37ο Τάγμα Σηματοδότησης
Εργασιακά
Η διαδήλωση των Σιδηροδρόμων του Σεντ Τζον το 1914
Στην πόλη ιδρύθηκε η πρώτη συνδικαλιστική ένωση στον Καναδά. Ο Σύνδεσμος Εμπιστοσύνης του Εργάτη (Labourer’s Benevolent Association) ιδρύθηκε το 1849 από φορτωτές πλοίων που διεκδικούσαν καλύτερους μισθούς και ωράρια εργασίας και παραμένει ακόμη (ως ILA Local 273) μια από τις ισχυρότερες συνδικαλιστικές ενώσεις στην χώρα.[43] Κατά καιρούς έχουν πραγματοποιηθεί μεγάλες απεργίες και διαδηλώσεις που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ιστορία της πόλης. Μεταξύ αυτών η απεργία των σιδηροδρομικών το 1914 που απέδειξε πως η πόλη δεν είναι συντηρητική και δεν διακατέχεται από εθνικές και θρησκευτικές διακρίσεις.[44] Επίσης το 1949, η απεργία της Ένωσης Ναυτικών έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ιστορία των εργασιακών δικαιωμάτων στον Καναδά. Η απεργία και οι πράξεις των εφοπλιστών έδωσαν τέλος στην ύπαρξη της ένωσης.[45] Το 1976 μετά την ψήφιση νόμου από την κυβέρνηση του Πιέρ Έλιοτ Τρυντώ προξενήθηκαν αντιδράσεις για την σταδιακή μείωση των μισθών. Αν και τα εργατικά σωματεία αποδέχθηκαν αρχικά την σταδιακή μείωση στις αυξήσεις τους, οι εργοδότες άρχισαν να μειώνουν τους μισθούς τους νωρίτερα από την ημερομηνία που προέβλεπε ο νόμος. Αυτό οδήγησε σε μεγάλες απεργίες, σε όλη την χώρα και φυσικά τον Σεντ Τζον, με 5.000 άτομα να διαδηλώνουν και όλα τα εργοστάσια της πόλης να κλείνουν.[46] Την περίοδο από το 1994 έως το 1996 έλαβε χώρα μια από τις μεγαλύτερες απεργίες που κράτησε 27 μήνες. Οι εργαζόμενοι του Διυλιστηρίου του Ίρβινγκ αντιδρούσαν στις αλλαγές της συλλογικής σύμβασής τους, απαιτώντας περισσότερη ευελιξία στα ωράρια εργασίας.[47]
Μεταφορές
Αυτοκινητόδρομος στο Σεντ ΤζονΑστική συγκοινωνία στο Σεντ Τζον
Ο κύριος αυτοκινητόδρομος που εξυπηρετεί την πόλη είναι ο Αυτοκινητόδρομος 1 που ξεκινά από το Σεντ Στίβεν και καταλήγει στο Μόνκτον. Ο Αυτοκινητόδρομος 7 συνδέει το Σεντ Τζον με το Φρέντρικτον. Επίσης υπάρχουν και δευτερεύουσας σημασίας οδοί.
Η εταιρεία Bay Ferries πραγματοποιεί δρομολόγια προς την πόλη Ντίγκμπυ στη Νέα Σκωτία. Ακόμη υπάρχουν τοπικά δρομολόγια μεταξύ των περιοχών του ευρύτερου Σεντ Τζον.
Η αστική συγκοινωνία γίνεται από την Saint John Transit (στο Ευρύτερο Σεντ Τζον) και την Maritime Bus (εντός της πόλης). Η Acadian Lines εκτελούσε υπεραστικά δρομολόγια εντός του Νιου Μπράνσγουικ μέχρι το 2012.
Πολιτισμός
Το Αυτοκρατορικό Θέατρο, το οποίο είναι προστατευόμενο κτίριο
Η παρουσία Κελτικής, Βρετανικής και Γαλλικής κληρονομιάς είναι εμφανής στην πόλη μαζί με τις ισχυρές ναυτικές παραδόσεις. Η πόλη ήταν πολιτιστικό κέντρο δημιουργίας, προωθώντας πολλούς αξιόλογους καλλιτέχνες, ηθοποιούς και μουσικούς όπως ο Γουόλτερ Πίτζεον, ο Ντόναλντ Σάδερλαντ, ο Λούις Μέιερ, ο Φρεντ Ρος και ο Μίλερ Μπρίτεϊν. Το Σεντ Τζον έχει επίσης μακρόχρονη ιστορία στους ζυθοποιούς με εταιρείες όπως οι Simeon Jones, The Olands, και James Ready.[49] Στην πόλη υπάρχουν θέατρα, μουσεία, όπερες και ακαδημίες.
Το 1964, το Πανεπιστήμιο του Νιου Μπράνσγουικ άνοιξε τμήματα στο Σεντ Τζον. Από το 1968 άρχισε την λειτουργία της η πανεπιστημιούπολη, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει επεκταθεί. Τα περισσότερα σχολεία είναι αγγλόφωνα ενώ υπάρχει μόνο ένα γαλλόφωνο.
↑ 5,05,1McGahan, Elizabeth W. «Saint John». Canadian Encyclopedia. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2017.
↑Van Horn, Celinda. «Principal's Message». Saint John High School. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2017.
↑John Quinpool, First Things in Acadia, Halifax, 1936, p. 122
↑Με βάση τις συντεταγμένες του σταθμού από το Environment Canada, τα κλιματικά δεδομένα καταγράφηκαν κοντά στο κέντρο του Σεντ Τζον από τον Ιανουάριο του 1871 έως τον Σεπτέμβριο του 1970, και στο Αεροδρόμιο του Σεντ Τζον από το 1946 έως και σήμερα.
.svg)
.JPG)
