Ο Ραϊμόνδος, ιταλ.: Raimondo Del Balzo Orsini -επίσης γνωστός ως Raimondello [α]- (π.1350–55 - 17 Ιανουαρίου 1406) από την Οικογένεια Ορσίνι ήταν ευγενής από το βασίλειο της Νάπολης. Ήταν κόμης του Σολέτο (1382), πρίγκιπας του Τάραντο (1399-1406), δούκας του Μπάρι, μεγάλος κοντόσταυλος του βασιλείου της Νάπολης, σημαιοφόρος (gonfaloniero) της Ιεράς Ρωμαϊκής Εκκλησίας (1385, επικυρώθηκε το 1399 μαζί με το πριγκιπάτο του Τάραντο). Ήταν μέλος της με επιρροή οικογένειας Oρσίνι της Ρώμης. Αν και θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους στην ιστορία της νότιας Ιταλίας, σχετικά λίγα είναι γνωστά για τη ζωή του.
Βιογραφία
Ο Ραϊμόνδος γεννήθηκε στο Τάραντο και ήταν ο δεύτερος γιος του Νικόλα Ορσίνι (1331–1399), 3ου κόμη της Νόλα, μεγάλου δικαστή και μεγάλου Καγκελάριου του βασιλείου της Νάπολης, και της Τζιοβάννας του Σαμπράν. Ο Νικόλα ήταν γιος του Ροβέρτου Ορσίνι (1295–1345), 2ου κόμη της Nόλα, μεγάλου δικαστή της Νάπολης και της Σβέβα ντελ Μπάλτσο (γενν. αρχές 14ου αι.), κόμισσας του Σολέτο, κληρονόμου των Μπω/Μπάλτσο. Η οικογένεια έγινε αργότερα γνωστή ως ντελ Μπάλτσο Ορσίνι.
Τίποτε δεν είναι γνωστό για την παιδική και την πρώιμη νεανική του ηλικία, και η πρώτη αναφορά σε αυτόν χρονολογείται από τον Φεβρουάριο του 1372, που τον περιγράφει ως squire (βοηθό που φέρει την ασπίδα ιππότη) στην παπική Αβινιόν. Η Σβέβα ντε Μπάλτσο απεβ. το 1375, κληροδοτώντας το Σολέτο στον Νικόλα, με την προϋπόθεση ότι θα το έδινε στον Ραϊμόνδο, ο οποίος θα έπαιρνε τότε το όνομα των ντελ Μπάλτσο. Ωστόσο, ο Νικόλα το έδωσε στον μεγαλύτερο γιο του Ροβέρτο. Αυτό ανάγκασε τον Ραϊμόνδο να αναζητήσει την τύχη του αλλού. Σύμφωνα με τον θρύλο, πήγε σε προσκύνημα στην Παλαιστίνη, αν και δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία γι' αυτό. Είναι γνωστό, ότι το Φεβρουάριο του 1378 έφτασε στην Πρωσία και συμμετείχε στους Πολέμους της Γαλικίας-Βολυνίας, κατά τη διάρκεια των οποίων έγινε ιππότης του Τευτονικού Τάγματος.
Επέστρεψε στην Ιταλία το 1381 και ενεπλάκη στη διαμάχη μεταξύ του Λουδοβίκου Α΄ των Βαλουά δούκα του Ανζού και του Καρόλου τότε πρίγκιπα του Δυρραχίου, σχετικά με το ποιος από αυτούς θα διαδεχθεί την Ιωάννα Α΄ της Νάπολης μετά τον αφορισμό της, διότι υποστήριζε τον αντίπαπα Κλήμη Ζ΄. Αρχικά ο Ραϊμόνδος υποστήριξε τον Λουδοβίκο Α΄, αλλά άλλαξε τη συμμαχία του προς τον Κάρολο το 1382. Τον Σεπτέμβριο του 1384 επέστρεψε στην παράταξη του Λουδοβίκου Α΄, ο οποίος απεβίωσε λίγο αργότερα, έτσι ο Κάρολος έγινε βασιλιάς της Νάπολης (ως Κάρολος Γ΄). Ωστόσο η βασιλεία του ήταν βραχύβια, καθώς και αυτός αφορίστηκε, από τον πάπα Ουρβανό ΣΤ΄. Ο Κάρολος Γ΄ αντέδρασε πολιορκώντας τον πάπα στη Nότσερα, αλλά τον Ιούλιο του 1385 ο Ραϊμόνδος απελευθέρωσε τον πάπα.
Λίγο μετά από αυτό το περιστατικό, ο Ραϊμόνδος νυμφεύτηκε τη Μαρία του Ανγκιάν κόμισσα του Λέτσε. Αυτό προέκυψε, επειδή ο Λουδοβίκος κόμης του Ανγκιάν, θείος της Mαρίας, ήταν -όπως ο Ραϊμόνδος- αξιόπιστος σύμβουλος τόσο του Λουδοβίκου Α΄, όσο και του γιου του Λουδοβίκου Β΄ (ο Λουδοβίκος Β΄ αργότερα έγινε βασιλιάς της Νάπολης). Η θέση του ως συζύγου της Μαρίας, και ως εκ τούτου κυρίαρχου στην κομητεία του Λέτσε, του επέτρεψε να ανακτήσει τον Σολέτο από τον αδελφό του· έγινε επίσημα κόμης μετά το τέλος τού πατέρα του το 1399. Επιπλέον, με την πάροδο των ετών, έλαβε πολυάριθμα αγαθά και τίτλους, τα περισσότερα στην περιοχή Τέρρα ντι Οτράντο.
Εν τω μεταξύ, ο γιος του Καρόλου Γ΄, ο Λαδίσλαος, επέστρεψε στην ανάκτηση της Νάπολης. Παρά τα πολλά χρόνια υπηρεσίας του στην οικογένεια του Λουδοβίκου Α΄, ο Ραϊμόνδος κατάλαβε ότι ήταν σύμμαχος με την ηττημένη πλευρά και άλλαξε για άλλη μία φορά, με την υπόσχεση ότι θα του δοθεί το πριγκιπάτο του Τάραντο, το οποίο συνέβη τον Απρίλιο του 1399. Ωστόσο το 1405 ο Λαδίσλαος ήρθε σε σύγκρουση με τον πάπα Ινοκέντιο Ζ΄, τον οποίο είχε υποστηρίξει προηγουμένως, με τον όρο ότι ο πάπας δεν θα αμφισβητούσε την αξίωσή του στον θρόνο. [8] Ο Ιννοκέντιος Ζ΄ αφόρισε τον Λαδίσλαο, και προσφέρθηκε να συγχωρήσει οποιονδήποτε από τους υποστηρικτές του Λουδοβίκου Β΄ που θα ερχόταν στο πλευρό του, κάτι που έκανε ο Ραϊμόνδος, αλλά απεβίωσε λίγο αργότερα στις 17 Ιανουαρίου 1406, πριν ο Λαδίσλαος μάθει ακόμη και την προδοσία του Ραϊμόνδου.
Ο Ραϊμόνδος είναι θαμμένος στην εκκλησία της Σάντα Κατερίνα ντ'Αλεσάντρια στη Γκαλατίνα, της οποίας την κατασκευή είχε παραγγείλει, μαζί με τον γιο και κληρονόμο του Τζιοβάννι Αντόνιο.
Παρά το γεγονός ότι υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους στην ιστορία της νότιας Ιταλίας, έχει γίνει λίγη έρευνα για τη ζωή του Ραϊμόνδου. Ένας λόγος γι' αυτό είναι ότι υπάρχουν μόνο έξι έγγραφα, που σώζονται από τα χρόνια του στη διακυβέρνηση του βασιλείου της Νάπολης. Αυτό πιθανότατα οφείλεται στην ανακήρυξή του από τον Λαδίσλαο ως πρόσωπο που απώλεσε τα δικαιώματά του, με αποτέλεσμα την καταστροφή πολλών πηγών που θα έδιναν λεπτομέρειες για τη ζωή του.
Λίστα τίτλων
- πρίγκιπας του Τάραντο
- κόμης του Σολέτο
- κύριος των κομητειών του Λέτσε και της Βέλιε
- βαρόνος της Άτσερα, Αλταμούρα, Λαβέλλο, Λοκοροτόντο, Μινερβίνο, Τρεβίκο, Τρικάζε
- δούκας του Μπάρι
- σημαιοφόρος (gonfalonierο) της Εκκλησίας της Ρώμης
- καγκελάριος (Chamberlain) του βασιλιά της Νάπολης
- γενικός καπετάνιος του Τέρρα ντι Οτράντο
- μέλος του Τάγματος του Πλοίου.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε τη Μαρία του Ανγκιάν κόμισσα του Λέτσε και κυρία του Άργους & Ναυπλίας, κόρη του Ιωάννη ντ'Ανγκιάν και είχε τέκνα:
- Ιωάννης-Αντώνιος 1386–1463, πρίγκιπας του Τάραντο, δούκας του Μπάρι, κόμης των Λέτσε, Άτσερα, σολέτο, Κονβερσάνο· επίσης κόμης από το 1443 της Μάτερα και από το 1453 του Ουτζέντο.
- Μαρία, παντρεύτηκε τον Aντώνιο Ακουαβίβα, 2ο δούκα του Άτρι. Προφανώς χωρίς παιδιά.
- Αικατερίνη, κόμισσα του Κοπερτίνο. Παντρεύτηκε τον Τριστάν του Κλερμόν, ιταλ. Κιαρομόντε, (1380 - π. 1432).
- Γαβριέλα απεβ. 1453, κόμης του Ουτζέντο 1434, 1ος δούκας της Βενόζα 1441, κόμης του Λέτσε, στρατηγός και ναύαρχος της Νάπολης. Νυμφεύτηκε το 1431 τη Τζιοβάννα (Ιππολύτη) Καρακιόλο ντελ Σόλε των δουκών του Μέλφι, κόρη του Σερτζιάννι Καρακιόλο των δουκών του Μέλφι, μεγάλου σενεσάλη του βασιλείου της Σικελίας και της Κατερίνα Φιλανγκιέρι.
Σημειώσεις
- ↑ Historical sources very rarely call him by this name.[7]
Βιβλιογραφικές αναφορές
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Roglo. p=raimondo;n=orsini;oc=4. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2022.
- ↑ 2,0 2,1 Ινστιτούτο της Ιταλικής Εγκυκλοπαίδειας: «Enciclopedia on line» (Ιταλικά) orsini-del-balzo-raimondo. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2022.
- ↑ www.academia.edu/11943325/Il_principato_di_Taranto_fra_Raimondo_Orsini_del_Balzo_Maria_d_Enghien_e_re_Ladislao_d_Angi%C3%B2_Durazzo_1399_1407_.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2015.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ 6,0 6,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Toomaspoeg, Kristjan (2013). «ORSINI DEL BALZO, Raimondo» (στα it). Dizionario Biografico degli Italiani. 79. http://www.treccani.it/enciclopedia/orsini-del-balzo-raimondo_(Dizionario-Biografico)/.
- ↑ arac
