Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|5|08|2024}}
Ο Πιερ Μπαλμαίν (Pierre Balmain, 18 Μαΐου1914 - 29 Ιουνίου1982) ήταν Γάλλοςσχεδιαστής μόδας και δημιουργός του ομώνυμου οίκου μόδας. Πάντα οι δημιουργίες του συνδύαζαν τη κομψότητα με τη απλότητα. Ήταν πρωτοπόρος στην δημιουργία του νέου στυλ στη γαλλική μόδα αμέσως μετά τον πόλεμο και του Jolie Madame style των μέσων της δεκαετίας του 1950.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στις 18 Μαΐου1914 στο St.Jeande Maurienne της Γαλλίας. Ο πατέρας του ήταν ιδιοκτήτης της μεγαλύτερης επιχείρησης χονδρικού υφασματεμπορίου στην Προβηγκία ενώ η μητέρα του εργαζόταν σε κατάστημα με γυναικεία ρούχα που διατηρούσαν οι δύο αδελφές της. Έτσι, από παιδί, έμαθε τα πάντα για το ύφασμα. Εγκατέλειψε τις σπουδές του στην αρχιτεκτονική στο École Nationale Supérieure des Beaux-Arts (Παρίσι 1933-34) για να ασχοληθεί με τη μόδα. Αρχικά πούλησε τρία σχέδια του στον Robert Piguet (1934). Στη συνέχεια μαθήτευσε κοντά στους Εντουάρ Μολινέ (Edward Molyneux, 1934-38) και αργότερα στον Λελόν (Lelong, 1939, 1941-45) μαζί με τον νεαρό τότε Κριστιάν Ντιόρ. Αμέσως μετά τον πόλεμο, το φθινόπωρο του 1945, στη rue Francois 1er στο Παρίσι άνοιξε δικό του οίκο μόδας. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την εποχή που σπάνιζαν τα υφάσματα, παρουσίασε φορέματα εφαρμοστά στη μέση με μακριές φούστες σε σχήμα καμπάνας, που μοιάζει να προηγούνται του New Look του Ντιόρ του 1947. Το 1951 άνοιξε καταστήματα με δημιουργίες του στις Η.Π.Α. και το 1954 στο Καράκας.
Ως σχεδιαστής απέφυγε τους πειραματισμούς, αναζήτησε κυρίως κομψές διαχρονικές φόρμες που άρεσαν στην αριστοκρατία. Τα ρούχα του, σε απαλούς τόνους, ήταν συχνά διακοσμημένα με περίτεχνα κεντήματα, καθώς και με γούνινους γιακάδες και μανσέτες.Έκανε δημοφιλή την χρήση της εσάρπας τόσο για βραδινές όσο και για κοκτέιλ εμφανίσεις.
Πίστευε ότι τίποτα δεν είναι σημαντικότερο σε ένα φόρεμα από την κατασκευή του. Επίσης πολλές φορές τόνιζε ότι αν οι γυναίκες καταφέρνουν να τηρούν τις βασικές αρχές της μόδας τότε πάντα θα είναι σε αρμονία μα αυτή. Ο Μπαλμέν, μαζί με τον Balenciaga και τον Ντιόρ, ήταν οι τρεις κορυφαίοι της μόδας την περίοδο της ακμής της υψηλής ραπτικής στη δεκαετία του 1950.
Εκτός από τα κοστούμια που έκανε για το θέατρο και τον κινηματογράφο σχεδίαζε ενδύματα και για την προσωπική ζωή μεγάλων ηθοποιών της δεκαετίας του 1960 όπως Μπριζίτ Μπαρντό, Μάρλεν Ντήτριχ, και Κάθριν Χέπμπορν. Ήταν επίσης ο προσωπικός σχεδιαστής της βασίλισσα Sirikit της Ταϊλάνδης.
Πολλοί σχεδιαστές δούλεψαν μαζί του οι οποίοι αργότερα έγραψαν την δικιά τους ιστορία στο χώρο της μόδας όπως οι Gerard Pipart (1948), Jean-Baptiste Caumont, John Cavanagh (1947-1951) και Καρλ Λάγκερφελντ (1955-1958).
Το 1964 έγραψε την αυτοβιογραφία του "My Years and Seasons".
Μετά το θάνατο του Μπαλμέν το 1982 την διεύθυνση ανάλαβε ο προσωπικός του βοηθός και στενός συνεργάτης του από το 1951, Erik Mortensen. Ο Μπαλμέν είχε πει για τον πιστό συνεργάτη του ότι "... είναι πιο πολύ Balmain από εμένα..". Ο Mortensen συνέχισε με επιτυχία τον οίκο τον οποίο ανέπτυξε κι εκσυγχρόνισε ακολουθώντας το πνεύμα του ιδρυτή του. Για την προσφορά του αυτή τιμήθηκε επανειλημμένα με το France Haute Couture Golden Thimble Awards.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 ο γερμανοκαναδός επιχειρηματίας Erich Fayer αφού αγόρασε την Ted Lapidus και την εταιρεία αρωμάτων Jacomo μαζί με την βελγική επενδυτική εταιρεία Copeba αγόρασαν τον οίκο Μπαλμέν για 30.000.000 $. Σύντομα οι Fayer και Μπαλμέν χώρισαν λόγω οικονομικών διαφωνιών και ο οίκος Μπαλμέν αγοράστηκε το 1990 από τον Alain Chevalier. Μετά την αποχώρηση του Erik Mortensen τον Ιούλιο του 1990 ανέλαβε ο σχεδιαστής Hervé Pierre. Στα τέλη του 1992 αναλαμβάνει ως σχεδιαστής ο Αμερικάνος Oscar de la Renta ο οποίος με επιτυχία παρουσίαζε τις συλλογές του έως τον Ιούλιο του 2002. Το Δεκέμβριο του 2001 ο Ελβετός σχεδιαστής Laurent Mercier ανέλαβε το τμήμα των ετοιμοφόρετων ενδυμάτων και μετά την αποχώρηση του de la Renta και το τμήμα υψηλής ραπτικής.
Πτυχώσεις – Από το αρχαίο ελληνικό ένδυμα στη μόδα του 21ου αιώνα, Οργανισμός Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού ΑΕ, Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα, Αθήνα 2004, ISBN 960-8276-18-7
Pierre Balmain,My Years and Seasons, London 1964, New York 1965.
Anny Latour, Kings of Fashion, London 1958.
Ruth Lynam (ed.),Paris Fashion: The Great Designers and Their Creations, London 1972.
Caroline Rennolds Pilbank, Couture: The Great Designers, New York 1985.
Musée de la Mode et du Costume, Pierre Balmain: 40 années de création, Paris 1985.
Edward Maeder, Hollywood and History: Costume Design in Film, New York 1987.
Pierre-Yves and Jacqueline Claude Guillen, The Golden Thimble: French Haute Couture, Paris 1990.
Anne Stegemeyer, Who's Who in Fashion, Third Edition, New York 1996.
Georgina O'Hara Callan, "The Thames & Hudson dictionary of fashion and fashion designers", Thames & Hudson, Italy 2001
Άρθρα
Rosy Verdier, Balmain: le décor total L'Officiel, Παρίσι Απρίλιος 1985.
"Le point sur les collections: Pierre Balmain," L'Officiel, Παρίσι Μάρτιος 1986.
Brigid Janssen, A Fashionable Canadian Connection: Pierre Balmain's New Ownership Maclean's 16 Νοεμβρίου 1987.
Martha Duffy, Mais oui! Oscar, Time, 8 Φεβρουαρίου 1993.
Hamish Bowles, Well Suited: Balmain Collection by Oscar de laRenta Vogue Μάιος 1993.
Zina Moukheiber, The Face Behind the Perfume: Eric Fayer, Owner of Pierre Balmain, Forbes 27 Σεπτεμβρίου 1993.