Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου του 2007 της IAAF (ιαπων. 2007 年世界陸上競技選手権大会) ήταν η 11η διοργάνωση του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Στίβου. Διεξάχθηκε στο Στάδιο Ναγκάι της Οσάκα, στην Ιαπωνία, από τις 24 Αυγούστου μέχρι τις 2 Σεπτεμβρίου 2007. Συμμετείχαν τα 200 από τα 212 κράτη-μέλη της IAAF, στέλνοντας συνολικώς 1.978 αθλητές και αθλήτριες, που ήταν ο μεγαλύτερος έως τότε αριθμός σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου.[1][2] Η γνωστή λυρική τραγουδίστρια Σάρα Μπράιτμαν ερμήνευσε το τραγούδι της «Running» στην τελετή ενάρξεως.
Διαδικασία επιλογής
Μετά από την ανεπιτυχή υποψηφιότητά της για να φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008[3], η Οσάκα ήταν μία από τις τρεις πόλεις που εξέφρασαν ενδιαφέρον να διοργανώσουν το Πρωτάθλημα αυτό. Οι άλλες δύο ήταν η Βουδαπέστη και το Βερολίνο, αλλά μέχρι το τέλος της προθεσμίας της IAAF την 1η Οκτωβρίου 2002 αμφότερες οι ευρωπαϊκές πόλεις είχαν αποσύρει τις υποψηφιότητές τους, οπότε η Οσάκα ανακοινώθηκε ως η πόλη που ανέλαβε τη διοργάνωση στις 15 Νοεμβρίου 2002, ως η μοναδική εναπομείνασα υποψήφια πόλη.[4] Αργότερα το Βερολίνο υπέβαλε με επιτυχία υποψηφιότητα για την επόμενη διοργάνωση του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Στίβου.[5]
Θέματα
Μάχη κατά του ντόπινγκ
Η IAAF ανεβάθμισε τον «πόλεμο κατά του ντόπινγκ» στους αγώνες της Οσάκα και για πρώτη φορά ο αριθμός των ελέγχων αντιντόπινγκ ξεπέρασε τους χίλιους.[6] O Παγκόσµιος Οργανισµός Αντιντόπινγκ (WADA) πιέσθηκε να υιοθετήσει πιο ανελαστικές ποινές για παραβιάσεις των κανονισμών του.[7] Πριν από την έναρξη του Πρωταθλήματος ο Ολυμπιονίκης Έντγουιν Μόουζες είχε εκφράσει τις ανησυχίες του σχετικώς με την έκταση του ντόπινγκ στον στίβο, είχε μάλιστα προβλέψει ότι κάποιος από όσους θα έπαιρναν μετάλλιο θα βρισκόταν ότι είχε λάβει κάποια απαγορευμένη ουσία.[8] Παρά τους φόβους αυτούς, η IAAF ανεκοίνωσε μετά τους αγώνες ότι μόνο ένα από τα δείγματα που είχαν ληφθεί κατά τη διάρκειά τους είχε βρεθεί «ύποπτο» και χρειαζόταν περαιτέρω εξέταση.[9] Αργότερα ο Γάλλος εμποδιστήςΝαμάν Κεϊτά («χάλκινος» Ολυμπιονίκης στους Ολυμπιακούς της Αθήνας το 2004) παραδέχθηκε ότι είχε βρεθεί θετικός σε έναν έλεγχο[10] και μετέπειτα η IAAF επιβεβαίωσε ότι ο αθλητής είχε εντοπισθεί θετικός στην τεστοστερόνη σε εκτός αγώνων έλεγχο σε προπονητικό κέντρο.[11]
Καιρικές συνθήκες
Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου του 2007 έλαβε χώρα στο τέλος ενός ασυνήθιστα θερμού καλοκαιριού στην Ιαπωνία, σε αντίθεση με τις ψυχρές και υγρές συνθήκες του προηγούμενου πρωταθλήματος στο Ελσίνκι δύο χρόνια νωρίτερα.[12] Οι θερμοκρασίες λίγο νωρίτερα τον Αύγουστο είχαν φθάσει στους 40 °C στην Οσάκα, με αρκετούς νεκρούς από θερμοπληξία.[13] Ο καιρός είχε γίνει λιγότερο ζεστός στην έναρξη του Πρωταθλήματος[14], αλλά με τις θερμοκρασίες νωρίς το πρωί να κυμαίνονται περί τους 30 °C και την υγρασία υψηλή, η IAAF διατηρούσε μια κλίμακα προειδοποιήσεων για τον κίνδυνο θερμοπληξίας.[15] Ο απολογισμός δεν ήταν τόσο άσχημος όσο φοβούνταν αρχικώς, αλλά δεκάδες αθλητές και αθλήτριες δεν μπόρεσαν να τερματίσουν στους αγώνες βάδην και στους μαραθώνιους, ενώ δυο-τρεις χρειάσθηκαν ιατρική βοήθεια.[14] Μερικοί άλλοι αγωνιζόμενοι σε μικρότερης διάρκειας αγωνίσματα απέδωσαν τις κακές επιδόσεις τους στις δύσκολες συνθήκες.[16]
Θέαση
Ανησυχίες υπήρχαν επίσης, από την τελευταία εβδομάδα πριν το Πρωτάθλημα, σχετικώς με τις μικρές πωλήσεις εισιτηρίων – μόνο το 46% των θέσεων είχαν εξασφαλισθεί μέχρι τις 20 Αυγούστου.[17] Το Στάδιο Ναγκάι ήταν πράγματι λιγότερο από 50% γεμάτο στην τελετή ενάρξως, ενώ ενδεικτικά υπήρχαν περίπου 15.000 κενές θέσεις το βράδυ του τελικού του δρόμου 100 μέτρων ανδρών.[18] Ως αιτίες αναφέρθηκαν οι υψηλές τιμές των εισιτηρίων[18][19], η ζέστη[19] και αργότερα οι απογοητευτικές παρουσίες των Ιαπώνων αθλητών.[19] Ο αντιπρόεδρος της IAAF Σεμπάστιαν Κόου υπεστήριξε εξάλλου ότι η διάρκεια του Πρωταθλήματος θα έπρεπε να μειωθεί στο μέλλον, ώστε να διατηρείται το ενδιαφέρον του κοινού.[20]
Αξιοσημείωτα κατορθώματα
Κανένα παγκόσμιο ρεκόρ δεν καταρρίφθηκε στους αγώνες, ωστόσο το Πρωτάθλημα ενείχε αξιοσημείωτα επιτεύγματα, τόσο ατομικά όσο και ομαδικά. Οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής κέρδισαν τα περισσότερα χρυσά μετάλλια (14) και τα περισσότερα μετάλλια συνολικά (26, ισοφαρίζοντας τον αριθμό-ρεκόρ που είχε πάρει στο Πρωτάθλημα του 1991), ενώ για πρώτη φορά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κέρδισε και τις 4 σκυταλοδρομίες.[21] Σε προσωπικό επίπεδο, ξεχώρισαν τρεις από τους Αμερικανούς: ο Τάισον Γκέι και η Άλισον Φίλιξ με τρία χρυσά μετάλλια ο καθένας[21], καθώς και ο κενυατικής καταγωγής Μπέρναρντ Λάγκατ, που έγινε ο πρώτος άνδρας που κέρδισε τόσο τον δρόμο των 1.500 μέτρων όσο και τον δρόμο των 5.000 μέτρων στο ίδιο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου.[22] Αλλά το πιο απροσδόκητο αμερικανικό μετάλλιο ήταν το χάλκινο του εμποδιστή στα 110 μέτρα Ντέιβιντ Πέυν, ο οποίος ως εφεδρικός δεν είχε ταξιδέψει στην Οσάκα μαζί με την υπόλοιπη ομάδα. Μετά την απόσυρση του Ντ. Άρνολντ από το αγώνισμα εξαιτίας τραυματισμού, ο Πέυν έφθασε στην Ιαπωνία μόλις τη νύκτα πριν από τους προκριματικούς («σειρές») στα 110 μ. και παρά το τζετ λαγκ έφθασε στον τελικό, όπου ήρθε τρίτος με νέο ατομικό ρεκόρ.[22]
Πιθανώς το σημαντικότερο επίτευγμα Ευρωπαίας αθλήτριας σε αυτό το Πρωτάθλημα ήταν το τρίτο συνεχόμενο (σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα) χρυσό μετάλλιο στο έπταθλο από τη Σουηδή Καρολίνα Κλουφτ, την Ολυμπιονίκη των Αθηνών, που συνοδεύθηκε από πανευρωπαϊκό ρεκόρ, ενώ ξεχώρισε και η νίκη της 39χρονης Γερμανίδας Φράνκα Ντητς στη δισκοβολία, που την κατέστησε τον δεύτερο μεγαλύτερο σε ηλικία παγκόσμιο πρωταθλητή (άνδρα ή γυναίκα) στίβου στην ιστορία[23]. Στα άλματα ξεχώρισε η νίκη του Αφρικανοπορτογάλου Νέλσον Εβόρα στο τριπλούν, όπου κέρδισε τον αθλητή με το καλύτερο χρόνο του έτους Ζάντελ Γκρεγκόριου και τον προηγούμενο πρωταθλητή Γουόλτερ Ντέιβις, ενώ ο άλτης του ύψουςΚυριάκος Ιωάννου κέρδισε το πρώτο μετάλλιο που απέκτησε ποτέ η Κύπρος σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου (το χάλκινο, με επίδοση 2,35 μ.).[24] Αντιθέτως η Ελλάδα δεν πήρε ούτε ένα μετάλλιο σε όλο το Πρωτάθλημα.
Οι αφρικανικές χώρες εκπροσωπήθηκαν επαρκώς στους δρόμους μεσαίων και μεγάλων αποστάσεων, με τους Κενυάτες να κερδίζουν τον μαραθώνιο τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες, και τους Αιθίοπες να κερδίζουν τρία χρυσά μετάλλια.
Ο Κινέζος αθλητής Λιου Χσιανκ, που ήταν ο «χρυσός» Ολυμπιονίκης της Αθήνας το 2004 και ο μοναδικός μη-μαύρος δρομέας που «κατέβηκε» κάτω από τα 13 δευτερόλεπτα στα 110 μέτρα μετ' εμποδίων, κέρδισε το αγώνισμα με χρόνο 12,95 δευτερόλεπτα
Η φιλοξενούσα χώρα, η Ιαπωνία, πήρε το μοναδικό μετάλλιό της την τελευταία ημέρα των αγώνων, όταν η Ρεΐκο Τόσα τερμάτισε στην τρίτη θέση στον μαραθώνιο.
