Ο Ουμβέρτος Β΄ της Ιταλίας (ιταλ. Umberto II di Savoia, 15 Σεπτεμβρίου 1904 - 18 Μαρτίου 1983)[1] του Οίκου της Σαβοΐας ήταν ο τέταρτος και τελευταίος βασιλιάς της Ιταλίας.
Βιογραφία
Ο Ουμβέρτος Νικόλαος Θωμάς Ιωάννης Μαρία ήταν το τρίτο παιδί και ο μοναχογιός του Βίκτωρος Εμμανουήλ Γ΄ της Ιταλίας και της Ελένης του Μαυροβουνίου.
Ο Βίκτωρ Εμμανουήλ Γ΄, σε μια προσπάθεια να επανορθώσει την εικόνα της μοναρχίας στην Ιταλία, μετά την πτώση του καθεστώτος του Μπενίτο Μουσσολίνι, μετέφερε τις εξουσίες του στον γιο του Ουμβέρτο το 1944, χωρίς όμως να του δοθεί ο τίτλος του Βασιλιά. Κατά την περίοδο της οργάνωσης του ιταλικού δημοψηφίσματος του 1946 για το πολίτευμα ο Βίκτωρ Εμμανουήλ παραιτήθηκε πλήρως από τα καθήκοντά του σε μια τελευταία προσπάθεια να κερδίσει υποστήριξη ο θεσμός της μοναρχίας.[2]
Έτσι, ο Ουμβέρτος άσκησε εξουσία για μόλις 35 ημέρες, από τις 9 Μαΐου 1946 ως τις 12 Ιουνίου 1946, οπότε και κηρύχθηκε έκπτωτος. Για αυτό το λόγο έμεινε στην ιστορία ως ο Βασιλιάς του Μάη (Re di Maggio)[1]. Το υπόλοιπο μέρος της ζωής του το έζησε εξόριστος στην πόλη Κασκάις της Πορτογαλίας, ενώ δεν του επιτράπηκε να επιστρέψει στην Ιταλία ούτε την περίοδο που αρρώστησε βαριά το 1983.
Πέθανε το 1983 στη Γενεύη σε ηλικία 78 ετών.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε το 1930 τη Μαρία Ιωσηφίνα των Βέττιν - Σαξονίας-Κοβούργου & Γκότα, κόρη του Αλβέρτου Α΄ του Βελγίου, και είχε τέκνα:
Πρόγονοι
Πρόγονοι του Ουμβέρτου Β΄ της Ιταλίας
|
|
Παραπομπές